‘Jo domosdoshmërisht duhet të qëndrosh, në vende ku thahen lulet e tua’

Jo domosdoshmërisht
duhet të japësh shpjegime,
për ata që nuk e kanë kuptuar atë, që krijon, o thua.
Mund të reagosh dhe të heshtësh për arsyet e tua.
Jo domosdoshmërisht
duhet të qëndrosh, në vende
ku thahen lulet e tua.
Nuk egziston vetëm një kopsht i vetëm,
dhe ti, për këtë duhet t’ja lejosh vetes privilegjin e Diellit më të mirë.
Nuk të duhet të jesh
i,e kënaqur në shoqërisë e kujtdo për domozdoshmëri.
Vetmia nuk është një dënim,
nëse e zgjedh për t’u gëzuar në paqen tënde.
Jo domosdoshmërisht
duhet të mbledhësh ç’do provokim, sepse jo ç’do gjë meriton vëmendjen dhe kohën tënde.
Jo domosdoshmërisht
duhet t’u mbash besimin premtimeve të vjetra, që të kanë lënë në pritje.
Premtimet, duhet të ushqehen çdo ditë,
dhe universi bekon atë që njeh fundin, duke i hapur portën.
Jo domosdoshmërisht
duhet të jesh shtëpi e qëndrueshme e fortë,
e ç’do emocioni.
Duhet lejuar dhe të kalojë tej e matanë, si të jesh prej ajri.
Jo domosdoshmërisht
duhet të konfirmosh pritshmëritë e të tjerëve.
Mund të mbetesh gjithashtu i(e)paparashikueshëm;
është për ty liri,
dhe mirënjohje e vetvetes.