Përgjigjja e NATO-s ndaj një sulmi të mundshëm nga Rusia është shkruar, bardh e zi, në një plan ushtarak të konsiderueshëm prej 4400 faqesh. Me rastin e samitit të fundit në Vilnius, në Lituani, liderët e vendeve anëtare të Aleancës Atlantike kanë konfirmuar një plan specifik operacional, që synon mbrojtjen dhe mbrojtjen e vendeve kritike në zonën e Organizatës, në funksion të të një skenari hipotetik të rastit më të keq. Ndër pikat kyçe të planit, sipas asaj që raportoi Bild, është fakti që Komandanti Suprem i Aleancës në Evropë (Saceur), rol i mbajtur aktualisht nga gjenerali amerikan Cristopher Cavoli, “në rast të një kërcënimi, do të mund të marrë disa vendime pa u konsultuar me strukturat e Aleancës”. Në vend të kësaj , Gjermania do të luajë një rol kyç si një qendër logjistike ndërsa më shumë ushtarë do të vendoseshin në krahun lindor të Evropës. Kjo nuk do të thotë se Moska do të nisë domosdoshmërisht një sulm ndaj Polonisë ose shteteve baltike. Thjesht, ajo që deri pak vite më parë konsiderohej një hipotezë thuajse fantastiko-shkencore, befas është bërë më realiste se kurrë pas shpërthimit të luftës në Ukrainë. Për të shmangur të papriturat, NATO ka miratuar kështu plane të detajuara mbrojtëse që do të zbatohen përballë çdo nevoje. “Aleatët kanë miratuar planet më gjithëpërfshirëse të mbrojtjes që nga fundi i Luftës së Ftohtë,” tha sekretari i përgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg.
Faktori rus
Në deklaratën e tyre në samitin e Vilnius, krerët e shteteve dhe qeverive e përshkruan situatën aktuale me terma të zymtë. “Paqja në zonën euro-atlantike është shkatërruar”, thuhet në komunikatën e përbashkët dhe Rusia është bërë “kërcënimi më i madh dhe më imediat për sigurinë e aleatëve dhe për paqen dhe stabilitetin në zonën euroatlantike”. Sipas burimeve ushtarake, manovrat e NATO-s korrespondojnë me strategjitë që ekzistonin gjatë Luftës së Ftohtë . Në atë kohë, megjithatë, gjeografia ishte e ndryshme dhe çdo përgjigje ishte planifikuar kryesisht në rast se Gjermania Perëndimore do të sulmohej nga territoret e Gjermanisë Lindore dhe Çekosllovakia. Sot, megjithatë, shtetet baltike të Estonisë, Letonisë dhe Lituanisë janë veçanërisht të kërcënuara.
Modeli i alarmit
Ministri i Mbrojtjes Boris Pistorius tha në Vilnius se masat për të rritur parandalimin dhe mbrojtjen ishin unike” në çdo aspekt që nga fillimi i Luftës së Ftohtë “. Politikani i SPD përmendi një ndarje të rajoneve për partnerët individualë të Aleancës, planet për njësi ushtarake të dislokuara dhe gjithashtu një “model alarmi”. “Çdo anëtar i NATO-s e di se çfarë duhet të bëjë dhe në çfarë situate është e nevojshme ”, shpjegoi Pistorius. Gjermania, siç u përmend, do të merrte një “rol kyç” falë pozicionit të saj gjeografik, që e bën atë në mënyrë efektive qendrën logjistike të Aleancës në Evropë. “Gjithçka që shkon nga perëndimi në lindje duhet të kalojë përmes Gjermanisë,” tha Pistorius. Planet do të zbatohen me ndihmën e një strukture të re ushtarake. Dihet tashmë se 300,000 ushtarë do të mbahen në gatishmëri për çdo mision të ardhshëm të NATO-s. Planet e reja përcaktojnë gjithashtu që njësitë në përgjithësi do të qëndrojnë të stacionuara në vendet e tyre të origjinës, por do të caktohen në territore të veçanta. Nëse është e nevojshme, forcat e sipërpërmendura do të transferohen në zonat përkatëse për të siguruar mbrojtjen e tyre.
Dërgimi i armëve në Ukrainë
Emmanuel Macron tha se Franca ka filluar furnizimin me raketa Scalp me rreze të gjatë veprimi për forcat ukrainase, ndërsa Shtëpia e Bardhë ka konfirmuar thashethemet për mundësinë e dërgimit të raketave Atacms në Kiev . Presidenti ukrainas më vonë zbuloi se kancelari gjerman Olaf Scholz garantoi një tjetër dërgesë Patriotdhe raketa. Prandaj, Perëndimi nuk tërhiqet në mbështetjen ushtarake si në një çelës mbrojtës, ashtu edhe për të rritur presionin në vijën e frontit rus. Por është e qartë se horizonti kohor për Ukrainën po ngushtohet. Dhe ky është ndoshta problemi i madh i vërtetë që Presidenti Zelensky duhet të zgjidhë: rezultatet në terren duhet të arrijnë përpara se ndryshimet e mundshme të gardës në Uashington dhe mungesa e kushteve për furnizimet e luftës të shkaktojë uljen e mbështetjes perëndimore.
