Nga Colin P.Clarke, Unherd /Disa qindra trupa të grupit Wagner kanë mbërritur këtë javë në Republikën e Afrikës Qendrore (CAR), përpara një referendumi kyç në fund të këtij muaji. Votimi, i propozuar nga presidenti Faustin-Archange Touadera, ka të bëjë nëse ai mund të anulojë ligjin e kushtetutës së CAR për të kandiduar për një mandat të tretë.
Nuk dihet nëse ai do të fitojë mandatin e tretë ose Wagner ose një ent i ngjashëm me Wagner-in do të qëndrojnë aty për t’i ofruar siguri regjimit të tij, një strategji kundër grushtit të shtetit e ndjekur nga qeveritë e tjera afrikane, duke përfshirë juntën ushtarake në Mali.
Nëse Touadera humbet, mund të shënojë fundin e kohës së Wagner-it në këtë vend afrikan. Milicia mbërriti për herë të parë në CAR në 2018, e vendosur për të ndihmuar në mbështetjen e regjimit të vendit.
Por pas kryengritjes së ndërprerë të krijuar nga lideri i Wagner-it Yevgeny Prigozhin në fund të muajit të kaluar, ka dyshime për praninë e vazhdueshme të grupit jashtë vendit, duke përfshirë në vende si Afrika.
Ndërsa disa e kanë përshkruar përfshirjen e Wagner në CAR si një shembull të “grushtit të shtetit”, ku një rreth i vogël individësh fitojnë kontrollin mbi organet e një vendi për përfitime kriminale, e vërteta është se marrëdhënia është një marrëdhënie e bashkëvarësisë.
Wagner ka nevojë për Afrikën, ashtu si Afrika ka nevojë për Wagner.
Kontratat e minierave të siguruara në vendin afrikan janë shumë të vlefshme që Kremlini thjesht të shkurtojë humbjet e tij dhe të largohet.
Putin e ka përdorur Wagnerin si pjesë të strategjisë së menaxhimit të sanksioneve të Rusisë, duke u mbështetur në konglomeratin transnacional për t’u angazhuar në nxjerrjen e burimeve, duke sjellë makineri të rënda për të ndihmuar në grabitjen e aseteve fitimprurëse si ari dhe druri.
Në vazhdim, asnjë nga opsionet në dispozicion të Rusisë nuk është tërheqëse. Putini mund ta largojë Wagnerin, por më pas do të duhet ta zëvendësojë atë, një përpjekje që do të kërkonte kohë dhe para, dy gjëra që i mungojnë Kremlinit aktualisht.
Moska mund të kërkojë të integrojë luftëtarët Wagner në forcat e armatosura konvencionale ruse, por nën flamurin e Ministrisë së Mbrojtjes.
Ndërsa Wagner ka përdorur kriminelët e rekrutuar dhe të burgosurit si “mish për top” në fushat e betejës në Ukrainë, operacionet e tij ekspeditare kanë qenë më të buta.
Në kohën e kryengritjes së Prigozhin, grupi ishte në procesin e zgjerimit të pranisë së tij në edhe më shumë vende afrikane, duke kërkuar të fitonte ndikim të mëtejshëm në Burkina Faso, Kenia, Kamerun dhe Zimbabve, ndër të tjera.
Dhe ndërsa shumë analistë spekuluan se ditët e Prigozhinit ishin të numëruara pas përpjekjes për grusht shteti, veçanërisht pasi ai u emërua publikisht si tradhtar, Putin thuhet se u takua me shefin e Ëagner në ditët pas incidentit.
Ai takim sugjeron që Putini e kupton se sa e varur është bërë Rusia nga Wagner.
Ndërsa milicia lëviz drejt forcimit të kontrollit të saj në zemër të Afrikës, Kremlini do të shohë se çfarë mund të mësojë nga kjo perandori komplekse shumëkombëshe.
Presidenti francez Emmanuel Macron i është referuar më parë Touadera-s si “peng” i Wagner-it; Putini nuk do të kërkojë më shumë udhëheqës të huaj nën presionin e Prigozhinit.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Prania e Turqisë në Libi ka rritur shpresat për paqe”
“Grupi ‘Wagner’ tentoi të vriste presidentin dhe kryeministrin!”
“The Times”: Dilema hamletiane e Zelenskyt
