“Puna diplomatike e kryer nga qeveria italiane muajt e fundit ka çuar në një rezultat shumë prestigjioz për forcat tona të armatosura. Por edhe plot kuptime strategjike”, kështu shkruajnë mediat italiane, pa fare modesti. Siç u njoftua gjatë fundjavës, kreu i ardhshëm i Komisionit Ushtarak të NATO-s do të jetë një oficer i lartë italian, që do të pasojë admiralin holandez Rob Bauer, i zgjedhur në qershor 2021. Ai është, praktikisht, komandanti ushtarak i aleancës, një pozicion i ndryshëm nga ai civil i sekretarit, aktualisht norvegjezi Jens Stoltenberg, i cili përfaqëson samitin politiko-diplomatik të asamblesë. Pas një votimi të zhvilluar në Bruksel, në selinë e NATO-s, me votim të fshehtë, kandidatura e paraqitur që në pranverën e kaluar, e shefit të Shtabit italian të Mbrojtjes, Admiralit Giuseppe Cavo Dragone, 66 vjeç, pati sukses. Komenti i menjëhershëm i ministrit të Jashtëm dhe zëvendëskryeministrit Antonio Tajani ishte entuziast, pasi Italia e synonte këtë rezultat të rëndësishëm. “Është një fitore që është rezultat i punës së madhe ekipore në të gjitha nivelet e Italisë”, tha ai. Tajani e kishte propozuar Cavo Dragone që në 30 maj, por në samitin e NATO-s në Vilnius, mes 11 dhe 12 korrikut, kandidatura dukej disi “e ngrirë”.
Kush është Cavo Dragone?
Cavo Dragone ka qenë Shef i Shtabit të Mbrojtjes Italiane që nga 6 nëntori 2021 dhe më parë, nga 22 qershori 2019 deri më 5 nëntor 2021, ka qenë Shef i Shtabit të Marinës. Ai ka një CV të pasur, pasi ka qenë edhe komandant i përbashkët për operacionet e Forcave Speciale nga viti 2014 deri në vitin 2016. Në karrierën e tij të gjatë u specializua mbi të gjitha si pilot i helikopterëve të embarkuar, duke fituar përvojë operative, por edhe taktike e strategjike në fushën e aviacionit detar. Kështu, ai ishte në gjendje të bëhej, nga 1991 deri në 1993, komandanti i parë i Grupit të Avionëve që hipi në aeroplanmbajtësen “Garibaldi”, avionët e rinj të atëhershëm AV-8B Harrier II me ngritje vertikale, si dhe, nga 2002 deri në 2004, komandant i së njëjtës anije. Nga viti 2005 deri në 2008 ai ishte komandant i përgjithshëm i Aviacionit Detar. Me pak fjalë, ai është një “top gun”, sidomos kur vjen puna tek rëndësia e koordinimit ndërforcash, veçanërisht ndërmjet mjeteve ajrore dhe detare, si dhe përdorimit të komandove në situatat më të vështira. Sigurisht, një krenari për Italinë, edhe pse s’është hera e parë që një italian drejton samitin ushtarak të NATO. Gjenerali i ushtrisë Giuseppe Mancinelli mbajti postin midis 1956 dhe 1957. Më pas ishte radha e dy admiralëve të Marinës, Guido Venturoni nga viti 1999 në 2002 dhe Giampaolo Di Paola nga 2008 në 2011.
“Truri” i NATO-s
Komiteti Ushtarak i NATO-s, i përbërë nga përfaqësues të vendeve anëtare, të cilët duhet të jenë gjeneralë ose admiralë me tre yje, u ofron këshillat e tij ushtarake udhëheqësve politikë në bazë të direktivave strategjike të aleancës në fushat konvencionale dhe ato bërthamore. Është komiteti që shpreh mendimin e tij përpara çdo përdorimi të mundshëm të forcës të vendosur nga NATO dhe u jep direktiva komandantëve strategjikë. Në veçanti, kreu i komitetit “jep udhëzime” dhe gjithashtu vepron si “zëdhënësi i lartë ushtarak” i aleancës, duke qenë në thelb oficeri më autoritar i saj. Një italian, për më tepër një admiral, në samitet ushtarake të NATO-s sigurisht do të thotë se do t’i jepet një shtysë e re dimensionit detar dhe ajror-detar dhe, nga pikëpamja gjeopolitike, në tabelën jugore të shahut, Mesdheut, sigurisht, ku për më tepër, rusët kanë rritur edhe praninë e tyre detare, pa përmendur urgjencën e vazhdueshme të emigrantëve, të cilët mund të fshehin terroristët në radhët e tyre. Por edhe tek i ashtuquajturi “Mesdheu i Zgjeruar”, një sferë interesash italiane që tani prek edhe pjesën më të madhe të Afrikës, nga Saheli i grushtit të shtetit pro-Wagner deri te ujërat e infektuara nga piratët e Guinesë dhe Bririt. Me Cavo Dragone në Bruksel, nuk ka dyshim se NATO do t’i kushtojë më shumë vëmendje një zone të harruar për shumë vite. Dhe siguria e Bel Paese mund të përfitojë vetëm prej saj.
