Kushdo mund ta ketë dëgjuar Berishën të shprehë—dhe të përsërisë me qindra herë—urrejtjen e tij për këtë strukturë të posaçme që lufton korrupsionin dhe krimin, duke e quajtur atë një “vegël” në duart e qeverisë apo të Edi Ramës dhe duke e deformuar në një mënyrë malinje akronim SPAK në SKAP.
Jo nga trimëria, por nga frika. Sepse, i trembur nga të gjitha zullumet që ai dhe familja e tij kanë bërë ndër vite dhe nga fatkeqësitë që Berisha, në krye të shtetit dhe të pushtetit ekzekutiv, i ka shkaktuar këtij vendi, ai ishte i bindur, qysh nga krijimi i saj, se kjo strukturë që deri dje e quante SKAP, realisht të KAP. Siç edhe ka ndodhur. Siç ndodhi edhe mbrëmë me të.
***
Duket se, më në fund, Shqipëria po bëhet një vend normal, një shtet ligjor. Jemi mburrur deri më sot se, të ndihmuar nga të amerikanët dhe nga Bashkimi Europian, ne kemi sot në këtë vend ligjet më të mira. Por edhe ligji më i mirë është shumë i keq dhe i padrejtë, nëse ai nuk zbatohet njëlloj për të gjithë, pasi, para ligjit, të gjithë—edhe qytetarët, edhe ligjvenësit, edhe drejtuesit e shtetit, edhe gjyqtarët—duhet të jenë të barabartë.
Ne s’duhet të harrojmë se, jo vetëm kushtetuta, por edhe ligje të tjera te ne janë ndryshuar jo thjesht nën ndikimin e transformimeve të mëdha e të shpejta që kanë ndodhur në realitetin politik, ekonomik e social të vendit. Shpesh herë, ligjet janë bërë ose janë ndryshuar në përputhje me interesat politike të çastit, duke pasqyruar raportet mes mazhorancës qeverisëse dhe opozitës dhe jo domosdoshmërisht interesat zhvillimore kombëtare afatgjata, sikur këto ligje të ishin shkruar mbi rërë për t’u fshirë me valën e re që sillte ndryshimi i partisë në pushtet.
***
A po fillojmë vërtet të jemi të gjithë të barabartë para ligjit? Edhe ai fermeri i varfër, edhe ai pensionisti që rron i vetëm e pa mbështetje, edhe mësuesi, edhe minatori, edhe shoferi i autobusit, edhe nëpunësi i thjeshtë i administratës, edhe kryetari i zgjedhur për të drejtuar bashkinë apo komunën, edhe deputeti, edhe ministri, edhe kryeministri, edhe kreu i shtetit?
Nëse po, nëse ia arrijmë kësaj dite, nëse kushdo në këtë vend është realisht i barabartë me këdo tjetër para ligjit dhe drejtësisë, mund të themi se e kemi hedhur hapin e madh, atë vendimtarin, për ta lënë pas të shkuarën e për ndërtuar të ardhmen e këtij vendi, të ardhmen për rininë e tij.
Nëse po e arrijmë këtë ditë, SPAK-ut dhe ligjit duhet t’i ruhemi të gjithë njëlloj. Edhe qytetarët që s’kanë asnjë funksion në administratën qendrore apo vendore. Edhe deputetët. Edhe anëtarët e kabinetit qeveritar. Edhe kreu i qeverisë. Edhe kreu i shtetit.
Edhe ata që ishin, edhe këta që janë. Të gjithë jemi njëlloj para ligjit si subjekte njerëzorë; të gjithë meritojmë të njëjtin ndëshkim ligjor për të njëjtën shkelje ligjore ose për të njëjtin krim.
Ligjërisht. Por moralisht më të dënueshme janë sjelljet dhe veprimet e atyre njerëzve, të cilëve ne, qytetarët e kësaj republike, u kemi besuar të hartojnë e të zbatojnë ligjet që administrojnë jetët tona dhe që janë përgjegjës për mirëqenien tonë.
***
Sa për SPAK-un dhe ata djem e vajza të drejtë e kurajozë që punojnë e rrezikojnë për të mirën e këtij vendi dhe për popullin tonë, punën dhe arritjet e tij duhet t’i shohim e t’i vlerësojmë me shpresë. Me shpresë dhe me mirënjohje.
Duke luftuar korrupsionin dhe krimin, SPAK na mbron nga të korruptuarit dhe kriminelët. Me këtë, jetët tona bëhen më të sigurta; qytetarët më kurajozë të denoncojnë korrupsionin dhe krimin kudo e në çdo nivel; funksionarët më të lartë dhe kushdo tjetër në hierarkinë e pushtetit legjislativ, atij ekzekutiv dhe gjyqësor më të vemendshëm ndaj respektimit të ligjit dhe më të trembur nëse veprojnë në kundërshtim me të.
