Batool, një vajzë palestineze 18-vjeçare, i dërgoi BBC-së një mesazh zanor nga qyteti i Gazës një mëngjes.
Në mesazh thuhej se njerëzit atje kanë kohë që vuajnë dhe mezi presin të flenë një natë të qetë.
“Emri im nuk është i rëndësishëm. Emrat e miqve të mi nuk janë të rëndësishëm. Historitë tona nuk janë të rëndësishme. Ne jemi vetëm numra – kështu na sheh bota.”, thotë ajo.
Një person i huaj pyet: Epo, si ndihesh?
“Faleminderit për pyetjen tuaj. Nuk ndihemi. Ne nuk qajmë. Nuk kemi kohë të vajtojmë të dashurin tonë, sepse të tjerët po vriten. Nuk kemi kohë të ndihemi. Ne kemi vetëm kohë për të nuhatur vdekjen që po afrohet gjithnjë e më shumë. Ne kemi vetëm kohë për t’u ulur në një dhomë dhe për të përqafuar njëri-tjetrin, duke i kërkuar Zotit të na marrë shpirtrat së bashku.”, thotë Batool.
Ndër të tjera 18 vjeçarja pyet nëse po kërkon shumë, ndërsa do thjeshtë një ditë normale nga jeta.
“Ne mezi presim të flemë një natë të tërë pa u tmerruar nga zhurma e bombave që bien. Ne mezi presim të bëjmë dush, të jemi të lodhur në fund të një dite normale, të flasim për çdo gjë që pret vdekjen, dëshmorët dhe gjakun – dhe të dëgjojmë një të qeshur nga një fëmijë. A po kërkojmë kaq shumë o botë?”, rrëfen 18-vjeçarja nga qyteti i Gazës.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
