Për muaj të tërë, demokratët amerikanë e injoruan çështjen e moshës së Joe Biden. Më pas erdhi raporti i prokurorit special Robert Hur, i cili hapi kutinë e Pandorës duke zbuluar se mbreti, ose më mirë presidenti, ishte “lakuriq”. Ato fraza të përsëritura për aftësitë njohëse të kreut të Shtëpisë së Bardhë sollën moshën dhe gjendjen shëndetësore të Biden në qendër të debatit. Prandaj, kudo ka lindur pyetja nëse a nuk ka ardhur koha që partia të gjejë një alternativë. E vështirë duke pasur parasysh se si është organizuar politika amerikane, por jo e pamundur. Aktualisht, kandidati i DEM-it mbetet presidenti aktual. Në më shumë se një rast Biden ka konfirmuar se është i lodhur, por se ka ende energji dhe mbi të gjitha vullnet për të kandiduar, sepse beson se është i vetmi i aftë për të mposhtur Donald Trump. Në zgjedhjet primare, presidenti fitoi joformalisht në New Hampshire dhe fitoi në Karolinën e Jugut dhe Nevada ndaj kongresmenit të Minesotës, Dean Philips. Për momentin është e pamundur që dikush të marrë përsipër garën parësore. Edhe nëse për momentin delegatët e caktuar janë më pak se 3%, koha për të paraqitur një kandidaturë praktikisht ka skaduar. Në mars, nënshkrimet do të jenë të disponueshme vetëm në Nebraska, Montana, New Mexico, New Jersey, South Dakota dhe Oregon. Për më tepër, asnjë figurë me rëndësi kombëtare nuk do të pranonte të sakrifikohej në këtë moment duke marrë pjesë në një garë elektorale pa staf pas vetes, vullnetarë në terren dhe mbi të gjitha financues të mëdhenj pas tyre. Pra, në letër do të arrijmë në konventën verore të partisë me Biden si kandidat të caktuar.
Dorëheqja e Biden
Pra, si do të zëvendëohet Biden? Ka pak skenarë: ose Biden tërhiqet vullnetarisht, ose shëndeti i tij përkeqësohet në muajt e ardhshëm ose delegatët kthehen kundër tij gjatë konventës. Prandaj, plani B i demokratëve kalon nga vetë Biden. Aktualisht, është e vështirë ta bindësh për të hequr dorë, por ndoshta, nënvizon “Politico”, do të kishte një mënyrë për të dalë nga kjo me kokën lart. Presidenti duhet të lejojë që zgjedhjet paraprake, që përfundojnë më 4 qershor me shtetet e fundit që votojnë, të përfundojë, të fitojë nominimin dhe të shkojë në konventë. Në atë moment ai njoftoi se nuk do ta pranonte nominimin dhe më pas i la delegatët e tij të lirë për të votuar. Në këtë skenar, Biden mund të largohet duke thënë se ai është ende i shëndetshëm, por se ai dëshiron të respektojë opinionin e amerikanëve që thonë se janë të shqetësuar për moshën e tij. Ai mund të thotë se me një ekonomi në rritje, besim të ripërtërirë në demokraci dhe humbjen e Donald Trump në 2020 dhe 2022 detyra e tij është kryer.
Lufta e bandave
Nëse banori aktual i Shtëpisë së Bardhë bën një hap prapa, do të hapej një lojë krejtësisht e re. Në atë moment, sondazhet do të binin shi për të gjitha alternativat në funksion të 5 nëntorit dhe kështu në dy muaj do të shpërthente një grindje mes emrave të mëdhenj të partisë për të mbërritur në konventën e Çikagos më 19 gusht. Në këtë kontekst, përplasja në konventë do të ishte shumë e dhunshme, duke shkaktuar atë që në zhargon quhet Konventa e ndërmjetësuar. Në realitet ka një skenar edhe më konvulsiv se ai i konventës së ndërmjetësuar. Le të themi se Biden e pranon nominimin në fund të gushtit, por nuk është në gjendje të marrë pjesë në fushatën zgjedhore në dy muajt e ardhshëm. Rregullat e Konventës Dem parashikojnë një protokoll të rreptë në rast të “dorëheqjes, paaftësisë ose vdekjes së kandidatit”. Sipas këtij protokolli, kryetari i partisë Jaime Harrison duhet të bashkojë udhëheqjen demokrate të Kongresit dhe ky lloj kolegji më pas do të duhet t’u raportojë 450 anëtarëve të Komitetit Kombëtar Demokratik, organi ekzekutiv i partisë i cili më pas do të zgjidhte kandidatin e ri. Problemi është se zgjedhja duhet të jetë e shpejtë, duke qenë se operacionet e votimit fillojnë zyrtarisht disa javë pas konventave. Në fakt, disa shtete si Minesota dhe Dakota e Jugut fillojnë votimin që në 20 shtator. Prandaj, kaosi do të ishte afër, me një skenar makthi që do të përfundonte me vetëm një fitues: Donald Trump.
