Vladimir Putin hoqi qafe një tjetër kundërshtar të tij, kritikuesin më të madh të tij dhe autokracisë në Rusi dhe të burgosurin “numër një”. Politikani 47-vjeçar liberal i opozitës civile Aleksey Navalny vdiq në një burg siberian në rrethin Yamalo-Nenetsky në Arktik. Ai nuk i mbijetoi represionit afatgjatë të regjimit të Putinit dhe në fund ai përfundoi në dyshemenë e një qelie burgu. Disidenti me sa duket u ndje i sëmurë gjatë një shëtitjeje, duke humbur ndjenjat pothuajse menjëherë. Kjo është ajo që lexojmë në një shënim nga administrata lokale e Shërbimeve Federale të Ndëshkimit Ruse, siç raportohet nga faqja Meduza, duke raportuar vdekjen e disidentit 47-vjeçar rus në koloninë penale të regjimit special të Kharp, në Arktik. Një fund që shumëkush e prisnin dhe për të cilin vështirë se do ta dimë ndonjëherë të vërtetën. Kështu u largua një tjetër nga “armiqtë e përparuar” të Putinit, një nga njerëzit që i dha dhe i ofroi shpresë Rusisë se nuk do të zhytej plotësisht në errësirën e imponuar ngaregjimi i Putin. Padyshim që nuk mund të ishte ndryshe. Navalny nuk duhej të ishte gjallë. Vetëm ky fakt e trembi regjimin.
Emri që nuk thuhej
Putini nuk e shqiptoi kurrë emrin e tij dhe vetëm disa e bënë, si shefi i tij skifteri, Ministri i Punëve të Jashtme, Sergej Lavrov dhe mediat shmangën me dinakëri përmendjen e drejtpërdrejtë të Navalny-t. Thelbi i sistemeve të tilla është që ajo të mos pësojë asnjë mosbindje dhe ky është një mesazh për të gjithë përpara zgjedhjeve të ardhshme, çfarë i pret nëse ngre kokën. Dhe ndërsa Putin amniston shumë vrasës, abuzues familjarë, grabitës dhe përdhunues që “në shkëmbim” shkojnë në fushat e betejës ukrainase për të bërë të njëjtën gjë me popullsinë atje, Putini i dërgon në burg të gjithë ata politikanë të opozitës ruse që kundërshtojnë luftën, dhe tani një dhe zgjidhur. Ndoshta jo drejtpërdrejt, por vitet e torturës dhe neglizhencës së shëndetit çuan në vdekjen e Navalny. Dhe Putini është i vetëdijshëm për përgjegjësinë e tij. Kremlini tha në mënyrë lakonike se “rrethanat e vdekjes do të hetohen”, dhe zëvendëskryetari i Komitetit të Çështjeve Ndërkombëtare të Këshillit të Federatës, Vladimir Dzabarov , tha se ishte një “rast fatkeq” dhe se “gjëra të tilla ndodhin”.
Hakmarrja e Putin
Navalny u shfaq në skenën politike të Rusisë si i ri, vetëm për t’u evoluar me kalimin e kohës në një politikan civil dhe kundërshtar i ashpër i autokracisë së Putinit. Edhe nga burgu ai dërgoi mesazhe kundër luftës, duke njoftuar se lufta do ta shkatërronte Rusinë sido që të përfundonte. Në janar 2021, ai publikoi një film njëorësh për Vladimir Putin dhe pronën e tij në Detin e Zi dhe mënyrën se si e ndërtoi atë. Por sundimtari i Kremlinit nuk mund t’ia falte për këtë dhe tani, me vdekjen e tij në një qeli të lagësht të Arktikut, është kryer “hakmarrja e sundimtarit”. Ata papritmas parashikuan një karrierë të rëndësishme politike, ai kishte një aureolë të caktuar të një rebeli dhe një hero në mjedisin rus pro-evropian dhe qytetar. Ai gjithashtu tregoi guxim të madh personal dhe vetëdije për misionin e tij, të denjë për admirim, kur, në vend që të qëndronte në Perëndim, vendosi të kthehej në Rusi, duke e ditur se atje do të përballej me gjyq dhe ndoshta ishte i vetëdijshëm pikërisht për këtë përfundim.
Tentativat për vrasje
Historia e këtij njeriu, është shënuar me sulme dhe tentativa helmimi. Vetëm pak muaj pas shpalljes së kandidaturës së tij (të dështuar) për zgjedhjet presidenciale, në prill 2017 ai u sulmua jashtë zyrës së tij me një substancë të quajtur zelyonka, një lloj ngjyre jeshile antiseptike, e cila mund të dëmtojë sytë e sulmuesit. Ai pasoi një sulm të ngjashëm po atë pranverë, nga i ciliai humbi rreth 80% të shikimit.Kujtojmë se në fund të gushtit 2020, Navalny u helmua me preparatin e rrezikshëm “FSB” “Novichok”, ishte 18 ditë në koma në Gjermani, por sërish shpëtoi. Gjatë kohës në qeli u panë edhe sipmtoma të tuberkulozit. Simptomat mbivendosen me kushtetekstreme të cilave u nënshtroheshin ai dhe shokët e tij në burg, ku ai pati fatin e keq të mbyllte jetën.