Shumë në Evropë janë të befasuar nga pikëpamjet kontradiktore të kancelarit Olaf Scholz për Ukrainën, por ka një arsye të mirë për lëvizjet e tij, shkruan “Politico”.Scholz ngatërroi aleatët e tij evropianë kur refuzoi të dërgonte raketa lundrimi në Kiev, duke përmendur rrezikun e hakmarrjes ruse, megjithëse ai vetë kritikoi aleatët për mos furnizimin e Ukrainës me më shumë armë. Reagimi i zemëruar për shkak të moskoherencës së Scholz-it ka qenë veçanërisht i theksuar ditët e fundit, në një kohë kur aleatët evropianë po përpiqen të kthejnë në realitet një gatishmëri deklarative për të ndihmuar Ukrainën. “Evropa po përballet me një moment kur do t’i duhet të ndalojë së sjelluri si frikacak,” tha këtë javë presidenti francez Emmanuel Macron, me sa duket duke iu referuar Scholz. “Sjellja e Scholz tregoi se, për sa i përket sigurisë evropiane, ai është njeriu i gabuar në punën e gabuar në kohën e gabuar,” tha ish-sekretari i mbrojtjes i Mbretërisë së Bashkuar, Ben Wallace javën e kaluar.
Strategjia e Gjermanisë
Që kur Scholz e kuptoi se Ukraina ishte në gjendje të mbrohej kundër Rusisë, strategjia e tij ka qenë të veprojë së bashku me Uashingtonin për të furnizuar Ukrainën me armë dhe pajisje të mjaftueshme për të mbijetuar, por jo armët që i nevojiten për fitore. Ai nuk e fshehu këtë qasje. Deri më sot, Olaf Scholz, i cili i përket Partisë Social Demokratike të Gjermanisë (SPD), ka refuzuar të thotë se dëshiron që Ukraina të fitojë luftën, duke thënë vetëm se “Rusia nuk duhet të fitojë dhe Ukraina nuk duhet të humbasë”. Kjo mund të duket si semantike, por do të thotë shumë për shumë ukrainas të dëgjojnë se lideri i një fuqie politike dhe ekonomike evropiane u uron atyre fitoren. Kjo do t’u jepte atyre një nxitje të rëndësishme psikologjike, ndërsa në të njëjtën kohë do t’i dërgonte një mesazh të qartë Moskës për angazhimin e Berlinit.
Refuzimi i Scholz
Megjithatë, arsyeja pse Olaf Scholz refuzon të thotë se dëshiron që Ukraina të fitojë është e njëjta arsye që ai nuk dëshiron t’u dërgojë atyre pajisjet e nevojshme për të arritur këtë qëllim: një frikë e thellë nga Rusia. Scholz ka frikë se furnizimi i Ukrainës me armë të tilla si raketat Taurus, të cilat ajo mund t’i përdorë për të shkatërruar urën Kerç që lidh Krimenë me Rusinë, dhe ndoshta edhe për të goditur Moskën, do të shqetësonte presidentin rus Vladimir Putin deri në atë pikë sa ai do të hakmerrej kundër Gjermanisë. Ishte e ngjashme kur Gjermania diskutoi dërgimin e tankeve kryesore të betejës Leopard. Dhe më pas Scholz shprehu shqetësimin për marrjen e hapave që mund të përshkallëzojnë konfliktin. Ai u dorëzua vetëm pasi Uashingtoni pranoi të dërgonte një numër të vogël tankesh Abrams. Por deri atëherë, Rusia kishte kohë të mjaftueshme për të minuar linjat e frontit në atë masë sa Ukraina e humbi iniciativën.
“Kancelari i paqes”
Por kancelari gjerman nuk është i vetminë panik. Gati 60 për qind e gjermanëve kundërshtojnë furnizimin e Ukrainës me raketa Taurus, sipas një sondazhi të publikuar të mërkurën. Kjo është më shumë se 49 për qind, që ishte në shkurt. Shumë gjermanë besojnë se fundi i Luftës së Ftohtë erdhi për shkak të një strategjie të veçantë të Gjermanisë Perëndimore – të quajtur Ostpolitik, e cila u prezantua në vitet 1970 nga Willy Brandt, kancelari i parë social-demokrat i Gjermanisë pas luftës. Si një fëmijë i asaj epoke, Scholz e kupton më mirë se shumica ndikimin e Ostpolitik në psikikën gjermane. Kjo është arsyeja pse refuzimi i tij për të dërguar raketa Taurus në Ukrainë nuk duhet parë i izoluar, por si pjesë e strategjisë së tij më të gjerë politike.Ditët e fundit, Scholz ka filluar të prezantohet si ‘Friedenskanzler’ ose ‘Kancelar i Paqes’ – një pseudonim që përdoret shpesh për të përshkruar Willy Brandt. “Më lejoni të jem absolutisht i qartë: si kancelar gjerman nuk do të dërgoj asnjë ushtar të Bundeswehr-it në Ukrainë”, tha Scholz javën e kaluar. Ndërsa zyrtarët ushtarakë janë shprehur të zhgënjyer me qëndrimin e Scholz-it, duket qartë se gjërat nuk kanë gjasa të ndryshojnë, veçanërisht me fushatën zgjedhore që po afrohet.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Si një audio-përgjim mund të zhysë në luftë Evropën
