MENU
klinika

Analiza

Pse Rusia “do të vuajë” pas zgjedhjeve?

19.03.2024 - 09:00

Presidenti rus Vladimir Putin mori pjesë në zgjedhje me idenë se kjo është mënyra për të shenjtëruar figurën e tij si një udhëheqës vendimtar në historinë e Rusisë. Një zgjedhje në të cilën lideri rus mbërriti duke ndërtuar një imazh diku mes atij të presidentit dhe atij të komandantit të përgjithshëm të një vendi në luftë. Dhe pikërisht në këtë cilësi ai iu afrua votimeve të 17 marsit, i ndarë mes konfliktit në Ukrainë dhe një sistemi pushteti në thelb pa opozitë. Në të njëjtën kohë, vdekja e liderit të opozitës Alexei Navalny dhe shtypja e të gjithë politikës opozitare në vend kanë ngritur rrezikun për çdo kundërshtim ndaj Putinit. Mikhail Khodorkovsky , një ish-oligark i burgosur nën Putin dhe tani është anëtar i opozitës në ekzil, tha se momenti për një ndarje mes elitës ishte “humbur”. “Pa një humbje të dukshme ushtarake,” tha ai, përplasjet midis elitës nuk do të shkaktonin “ndryshime serioze, të paktën derisa Putini është gjallë”. Rusia po përpiqet të joshë më shumë se gjysmë milioni njerëz që u larguan nga vendi pas fillimit të luftës, duke përfshirë disa nga qytetarët e saj më të arsimuar dhe më të pasur. “Nuk besoj se do të ketë disavantazhe publike”, tha biznesmeni i sanksionuar.

Konflikti me Ukrainën

Megjithëse planifikuesit e luftës të Putinit parashikuan një sulm të shpejtë që do ta pushtonte Kievin brenda disa ditësh, diplomatët, të brendshëm, vëzhguesit dhe aktivistët në përgjithësi besojnë se Putini tani është gati për një konflikt shumë më të gjatë që mund të zgjasë vite, nëse jo dekada. “Ai nuk do ta ndalë luftën nëse nuk detyrohet”, tha një diplomat i lartë perëndimor në Moskë. “Ne nuk besojmë se ai është serioz për ndonjë negociatë paqeje dhe Ukraina do të vendoste gjithsesi për to”, tha ai. Rusia ndan rreth 7.5% të PBB-së së saj për shpenzimet ushtarake, pjesa më e madhe që nga Lufta e Ftohtë, dhe shpenzimet e rënda të qeverisë do të thotë që fabrikat që prodhojnë armë, municione dhe pajisje ushtarake punojnë me dy ose tre turne. Një burim i brendshëm i industrisë së mbrojtjes parashikoi se nivelet e shpenzimeve vetëm do të vazhdonin të rriteshin, duke e quajtur ndryshimin “një fazë të re të përhershme” që mund të zgjasë “për shumë vite”.


Lufta bërthamore

Publikisht, Putini ka minimizuar potencialin për luftë të gjithanshme me Perëndimin, duke thënë këtë javë se ai nuk beson se Shtetet e Bashkuara po planifikojnë luftë bërthamore duke modernizuar forcat e saj strategjike. Por, shtoi ai, “Nëse ata duan, çfarë mund të bëj? Ne jemi gati.” Dhe Putin pretendoi po ashtu këtë javë se ishte “gati për të negociuar” me Ukrainën.. Nëse Donald Trump rizgjidhet president i SHBA-së në nëntor, kjo do të ushtrojë presion mbi Ukrainën që të heqë dorë nga territori, pasi ai ka premtuar t’i japë fund luftës “brenda një dite”. Duke folur para legjislativit rus muajin e kaluar, Putin njoftoi një iniciativë të quajtur Koha e Heronjve, një program që synon të sjellë veteranët e pushtimit të Ukrainës në radhët e larta të qeverisë.

Elita në rrezik

Por njoftimi synonte qartë gjithashtu elitën liberale të Rusisë, për të cilën Putin tha se ishte turpëruar nga patriotizmi i pamjaftueshëm që nga shpërthimi i luftës. “Ju e dini se fjala ‘elitë’ ka humbur shumë nga besueshmëria e saj,” tha ai. “Ata që nuk kanë bërë asgjë për shoqërinë dhe konsiderohen si një kastë me të drejta dhe privilegje të veçanta, definitivisht nuk janë elita”. Edhe anëtarët e lartë të elitës kulturore pro-Kremlinit, të cilët shpesh shoqërohen me zyrtarë të lartë rusë dhe takohen me Putinin, tani mendojnë se pozicionet e tyre nuk janë më të sigurta. Retorika e fundit e Putinit mund të krijojë imazhe të një ristrukturimi të shoqërisë ruse në stilin e Mao Ce Dunit që të kujton Revolucionin Kulturor të Kinës, megjithëse shumica e vëzhguesve e kanë hedhur poshtë krahasimin. Sipas ndryshimeve kushtetuese që ai orkestroi në vitin 2020, Putin mund të qëndrojë në pushtet deri në vitin 2036, kur do të jetë 83 vjeç. Të rinjtë rusë, të quajtur shpesh si ‘brezi i Putinit’, përballen me një dekadë tjetër nën sundimin gjithnjë e më autoritar të presidentit të vetëm që ata kanë njohur.