“Ka ardhur koha që Britania të zgjedhë të ardhmen e saj”. Me këto fjalë, kryeministri britanik, Rishi Sunak, njoftoi nga podiumi i Downing Street vendimin për shpalljen e zgjedhjeve të përgjithshme më 4 korrik , duke konfirmuar zërat e raportuar nga shtypi orët e fundit. Në shiun e rrëmbyeshëm, Sunak kujtoi përmirësimet ekonomike të arritura nga Londra, kryesisht uljen e inflacionit në 2.3%, niveli më i ulët në pothuajse tre vjet. Duke u nisur nga këtu dhe me synimin e qartë për të kapitalizuar konsensusin që buron nga arritja e një objektivi të tillë, lideri konservator do të përpiqet të marrë rikonfirmimin duke përfituar nga momenti pozitiv i qeverisë së tij. Sunak shpreson se lajmet e mira ekonomike të kohëve të fundit, duke përfshirë një rënie të inflacionit në 2.3% në prill dhe rimëkëmbjen e rritjes, do të ofrojnë një mundësi të mirë për zgjedhjet e përgjithshme. Kryeministri, jo çuditërisht, tha se të dyja përfaqësojnë etapa të rëndësishme për ekonominë. “Vetëm një qeveri konservatore e udhëhequr nga unë nuk do të rrezikojë stabilitetin tonë ekonomik të fituar me vështirësi”, tha ai.
Vendimi i Sunak
“Duhet të vendosim nëse duam të ndërtojmë të ardhmen mbi progresin që kemi bërë, apo rrezikojmë të kthehemi në shesh pa plan dhe pa siguri”, theksoi vetë Sunak në fund të mbledhjes së kabinetit qeveritar në Downing Street. Kryeministri kujtoi gjithashtu se ai kishte marrë frenat e vendit “duke premtuar stabilitet ekonomik”. “Falë përpjekjeve kolektive, ne kemi arritur dy etapa: ekonomia jonë po rritet më shpejt se sa pritej kushdo dhe inflacioni është kthyer në normalitet, kjo është dëshmi se prioritetet tona po funksionojnë”, shtoi kryeministri. Për Sunak, tani do të duhet të zgjidhet midis Konservatorëve dhe Laburistëve të Keir Starmer. Njoftimi, të themi të vërtetën, i habiti të gjithë paksa, duke pasur parasysh avantazhin e rreth 20 pikëve që sondazhet i japin Partisë Laburiste ndaj konservatorëve, të mjaftueshëm për të marrë një shumicë absolute. Sikur të mos mjaftonte kjo, vetëm tre javë më parë pati zgjedhje komunale në të cilat konservatorët arritën rezultate të tmerrshme, duke humbur gjysmën e këshilltarëve të tyre në lokalitetet ku votuan.
“Basti” i kryeministrit
Kryeministri beson dukshëm se çështja ekonomike mund të përfaqësojë një garanci sigurie: një kartë që duhet luajtur tani ose kurrë. “Sot është një moment i rëndësishëm për ekonominë: inflacioni është kthyer në normalitet,” tha Sunak. ” Ditë më të ndritshme na presin, por vetëm nëse i përmbahemi planit për të përmirësuar sigurinë ekonomike dhe mundësitë për të gjithë ,” përfundoi ai. Megjithatë, të brendshëm të qeverisë sugjeruan që Sunak ishte i bindur se me sfondin ekonomik që nuk ka gjasa të përmirësohet ndjeshëm përpara vjeshtës dhe pyetjeve mbi ofrimin e skemës së tij të dëbimit nga Ruanda, ai do të ishte më mirë të largohej tani. Afatet lejojnë vetëm dy ditë për “shpërlarje”, kur qeveria finalizon pjesë jo-kontestuese të legjislacionit.
Skenari i vitit 1830
Votuesit në Mbretërinë e Bashkuar do të zgjedhin të 650 anëtarët e Dhomës së Komunave për mandate deri në pesë vjet. Partia që merr shumicën në Bashki, e vetme ose në koalicion, do të formojë qeverinë e ardhshme dhe kreu i saj do të jetë kryeministri. Të dyja palët, kur bëhet fjalë për fushatën, janë të vendosur në pozicionet fillestare nga e nisin përplasjen, në radhë të parë në aspektin ekonomik dhe mbrojtjes. Sunak dhe qeveria e tij akuzojnë laburistët se nëse fitojnë pushtetin, do të rrisin menjëherë taksat dhe se nuk garantojnë sigurinë e njerëzve në një botë gjithnjë e më të rrezikshme, sepse nuk kanë plan. Laburistët, nga ana tjetër, hakmerren me akuza për keqmenaxhim të ekonomisë gjatë gjithë 14 viteve të sundimit konservator dhe pretendojnë se njerëzit po përkeqësohen. Nëse laburistët fitojnë, Britania, dikur e njohur për stabilitetin e saj politik, do të ketë gjashtë kryeministra në tetë vjet, hera e parë që nga vitet 1830. Laburistët këmbëngulin se janë më se të gatshëm për zgjedhje dhe se vendi po “bën thirrje për zgjedhje të përgjithshme”.
