Ajo që po ndodh me demokratët (të paktën me ata që duken) ndoshta do të përbëjë në të ardhmen, objekt studimi për brezat që do ti futen politikës. Njerëz që përkrahin më shumë se idetë demokratike, liderin e përjetshëm. Njerëz që më shumë se idealin dhe virtytet e një sistemi të shumëdëshiruar për afro 50 vjet, duan kryetarin e përjetshëm. Në Partinë Demokratike, është kthyer në traditë teoria se “po nuk je me Berishën, nuk ke vend në këtë parti”. E njëjta gjë ndodhi dhe po ndodh edhe me Lulzim Bashën. Edhe ai vendosi në grupimin e tij kushtin “nuk je me mua, je armiku im”. Kështu, avash-avash, partia e idealeve studentore, u katandis në paçavure, ku të gjithë po shqyejnë të gjithë.
Askush nuk po e kupton se, duhen harruar si Berisha ashtu edhe Basha. Askush nuk po “ftillohet” dhe të kuptojë se, duke mbajtur “në mur portretin” e tyre, po kalojnë vitet dhe dekadat dhe partia po kthehet në pronë private. Askush nuk e ka kuptuar ( dhe nuk kanë faj) se në politikë, luhen lojëra të ndyra që lidhen me interesa personale. Marrja e vulës, veçse u ka rritur tallazet atyre që shpresojnë se “vula u bë jona, tani do të marrim edhe pushtetin”. Të matesh me Edi Ramën, ti dalësh përballë njeriut që të “mbyt” me punë të kryera dhe punime të nisura në gjithë Shqipërinë, duhen këllqe të forta. Berisha nuk i ka, pasi veç të tjerave, edhe mosha bën të vetën, kurse Basha as që mendohet se mund ti afrohet hijes së Ramës.
Në këto kushte, ku shumica e anëtarësisë, po bëhet e ndërgjegjshme se “fitorja është shumë larg”, mbetet nevojë urgjente, largimi me votë apo me rrugë të tjera progresiste, i dyshes Berisha-Basha. Por shanset deri sot, janë pothuejse zero. Njëri që merr vulën, dhe tjetri që premton se “do ta apelojmë vendimin e gjykatës”, njeri që u thotë demokratëve “ejani kthehuni në shtëpinë tuaj”, por për vehte nuk largohet sepse humbet gjithçka, dhe tjetri që shpalos “programin qeverisës”, duke u bërë qesharak. Skena politike në Shqipëri, po vuan pasojat e 2-3 emrave të veçantë, të cilët po e mbajnë peng harmoninë sociale të shqiptarëve. Unë nuk besoj kurrë se shqipëtarët vuajnë mungesën e ndjesive , sidomos kur bëhet fjalë për politikën. Partia Demokratike, nuk është ajo që mblidhet çdo pasdite poshtë ballkonit të Berishës.
Ata janë pengmarrësit e asaj partie. Ashtu siç nuk mendoj kurrë se, Basha mund të mbledhë në zgjedhje “100 mijë vota si grupim politik”. Loja e ndyrë që po bëjnë të dy në kurriz të asaj force politike, dhe atyre qindra apo mijëra demokratëve, e ka zanafillën tek frika që kanë nga ndëshkimi ligjor.
Anëtarësia e PD-së, duhet të rizgjohet, duhet të riorganizohet, dhe duhet të kërkojë në mënyrë të menjëhershme largimin e dyshes Berisha-Basha. Ajo parti, u krijua nga studentët e Dhjetorit ’90, dhe jo nga ata që po e përdorin stemën dhe flamurin e saj, si mburojë, ndaj hetimit dhe gjykimit nga organet e drejtësisë. Harrojeni Berishën dhe Bashën, në rast se doni të formatoni përfundimisht atë parti, si forcë e denjë politike, që mund të krijojë peshën e nevojshme elektorale në zgjedhet e reja të 2025. Harrojeni dyshen famëkeqe, dhe do të zbuloni se partia paska qenë çiflik e tyre, ndaj trembej dhe nuk afrohej brezi i ri i politikanëve.
