Genci ka lindur për të qenë një luftëtar. Në moshën tetë vjeç, doktorët zbuluan se ai kishte trashëguar nga nëna e tij sëmundjen gjenetike Sindromi Peutz-Jeghers (PJS).
Ajo u diagnostikua me PJS në lindje. Fatkeqësisht gjendrat e saj u kthyen në kancer dhe ajo vdiq më 10 mars, 2009.
Mjekët fillimisht mendonin se dhimbja e barkut të Gencit ishte rezultat i një virusi, por një specialist i njohur i diagnostikoi spotet me ngjyrë të errët si PJS.
Më pas, Genci bëri operacionin e tij të parë rindërtues në zorrë për të hequr gjendrat të shumta. Që nga diagnoza e tij, ai ka bërë më shumë se 25 operacione dhe procedura lidhur me PJS.
PJS është një sëmundje jo-kanceroze që shkakton gjendra të formuara në zorrët e holla, zorrën e trashë dhe pjesë të tjera të trupit. Shpesh karakterizohet nga njolla të vogla, me ngjyrë të errët të që mund të shfaqen në buzë, rreth dhe brenda gojës, duart, këmbët, dhe pranë syve dhe hundës. Shumica e njerëzve me PJS zhvillojnë gjendra të shumta në stomak dhe zorrë gjatë fëmijërisë ose adoleshencës. Ato mund të shkaktojnë probleme shëndetësore të tilla si bllokime të përsëritura të zorrëve, gjakderdhje kronike dhe dhimbje abdominale. Ekziston edhe një rrezik i lartë për zhvillimin e kancerit. Sëmundja ka një mbizotërim prej 1-9 / 1,000,000.
Sëmundja shkaktoi pasiguri të thellë tek Genci gjatë rritjes. Si një adoleshent, atij iu tha të mos bënte fëmijë për shkak të rrezikut të zhvillimit të kancerit të testikujve. Si një i ri, ai luftoi me shpenzimet e kujdesit shëndetësor dhe faturat e spitaleve.
Një moment përcaktues erdhi gjatë shërimit të tij tetë javë nga një operacion në tetor 2014. Ai ishte në spital për shkak të një zorre bllokuar të shkaktuar nga një gjendër që ishte rritur në madhësinë e një topi golfi.
Ai e kuptoi se sëmundja po avanconte. Ai mund të jetonte i mundur nga kjo sëmundje ose të zgjidhte të ishte aktiv dhe të luftonte me të.
Për Gencin çdo ditë u bë një zgjedhje për të ngrënë në mënyrë të shëndetshme, për të ushtruar, për të menaxhuar stresin dhe për t’i kushtuar vëmendje shenjave që e paralajmërojnë atë për një ndryshim në trupin e tij. Ai filloi të përdorte grupet mbështetëse në internet dhe të lexonte tregimet e të tjerëve që po përmirësohen ndërsa jetojnë me PJS.
Shenjat në barkun e tij janë një kujtesë e vazhdueshme për atë që ai ka kaluar, por gjithashtu shërbejnë si provë e asaj që mund të kapërcejë.
Motoja e tij është: “Lufto në cdo rast dhe zgjidh të shohësh më të mirën e çdo situate”.
