Sipas këtij këndvështrimi raportues, Shqipëria ishte një vend që jetonte në paqe me besimet fetare të ndryshme dhe se, në të tilla kushte dhe rrethana, aty nuk vërehej ndonjë tentativë për të ngritur krye, përmes organizimeve fanatike popullore. Raportohet po ashtu, se, megjithë këtë tolerancë në popull, ndryshimet sipas përkatësive fetare, jo rrallë kanë pasur ndikim deri në politikën e brendshme në Shqipëri.
Komisioni i Lidhjes së Kombeve, më 12 maj të vitit 1922, bëri publik informacionin përfundimtar mbi Shqipërinë. Në të kundërshtohet ideja se shqiptarët, për arsye të ndarjeve fetare, nuk janë të aftë të udhëheqin një shtet modern.
Ata, sipas informacionit, “bashkohen nga zakonet e përbashkëta, traditat shekullore, si dhe nga gjuha”.
Në informacion bëhet e qartë se “megjithëse ndryshimet në besimet fetare, nganjëherë kanë ndikime në politikën e brendshme”, manifestimet fanatike, aq të shpeshta në vendet e tjera, në Shqipëri janë shumë të rralla.
Përkundrazi pjesëtarët e besimeve të ndryshme fetare shpesh të lidhur me lidhje gjaku, tradite, i festojnë së bashku festat fetare.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Shqiptarët më 1904-ën’, si i përshkruante gazeta amerikane
