Unë u diagnostikova në Krishtlindjen e vitit 2002. Kur më thanë se kisha artriti reumatoid (RA), mendimi i parë që kisha ishte lehtësimi.
Njerëzit tronditen gjithmonë kur e dëgjojnë këtë. Por kishte 18 muaj që kisha pasur simptoma – 18 muaj kur trupi dhe jeta ime po më “copëtonin”.
Sapo kisha bërë 30 vjeç dhe simptomat filluan me dhimbje në gishtin e djathtë dhe pastaj u përhapën në këmbë, prapa në shpinë dhe në qafë. Lodhesha gjithmonë dhe shpesh flija deri në 14 orë në ditë. Unë kam qenë një atlet gjatë gjithë jetës time, por dhimbaj më coi deri në pikën që nuk mund të punoja aspak dhe në fund fitova 55 kilogramë. Shkova tek shumë doktorë, por askush nuk mund të më tregonte se çfarë nuk shkonte.
Kur më në fund më thanë se kisha RA, u lehtësova sepse e dija se mund të bëja diçka për këtë.
Lajm i mirë është se kur kam filluar trajtimin (me një ilaç biologjik që ndihmon në zvogëlimin e inflamacionit), më rikthye shpresa për jetën.
Kjo është arsyeja pse unë kam qenë një avokat i pasionuar, duke punuar me grupe të tilla si Fondacioni i Artritit për t’i lënë të tjerët të kuptojnë se ka shpresë. Përkundër faktit se unë jam mjek dhe e kuptoj sëmundjen, nuk njihja askënd që e kishte këtë sëmundje.
Ndaj më pëlqen të ndaj me të tjerët tregimin tim. Ka shpresë. Kjo është një sëmundje që nëse trajtohet , mund të kesh një jetë normale.
- Çfarë bëni për të mbajtur shëndetin dhe energjinë tuaj?
Më pëlqen shumë basketbolli, por unë nuk kam luajtur basketboll apo drejtuar makinën që kur u diagnostikova. Më pëlqen t’u tregoj njerëzve se nuk duhet të përqendrohen në atë që nuk mund të bëjnë, përqendrohuni në atë që mund të bëni. Ju do të mbeteni të habitur me atë që mund të arrini.
Kam zbuluar që më pëlqen edhe yoga, të ndihmon për ndërtimin e forcës dhe fleksibilitetit. Nëse keni të bëni me RA, thuhet “lëvizja është locion”. Sa më shumë që të lëvizni sa më mirë do të ndiheni.
Pozitiviteti gjithmonë ka qenë një pikë e rëndësishme për mua, veçanërisht kur isha i tensionuar para se të diagnostikohesha.
Komeditë stand-up me të vërtetë shpëtuan jetën time në atë pikë. Pavarësisht se sa e keq ndihesha , bëra komedi të qëndrueshme, duke qeshur vetë dhe duke bërë të qeshin të tjerët.
Kujdesi për veten fizikisht dhe emocionalisht është çelësi. Dhe e qeshura është një mjet i mrekullueshëm.
Po në lidhje me rëndësinë e një komuniteti të fuqishëm mbështetës?
Kur sapo të jeni diagnostikuar, mjeku, infermierja dhe familja do të bisedojnë me ju. Por është gjithashtu e rëndësishme të bisedoni me dikë që po kalon ose ka kaluar nëpër atë që ndjeni ju tani.
Bashkohuni me një grup për të shkëmbyer histori dhe këshilla për të jetuar me RA.
