Me institucionet kryesore të Bashkimit Evropian që përgatiten për një ndryshim të udhëheqjes këtë vjeshtë, tani është një kohë e mirë për të reflektuar mbi prioritetet e BE-së për vitet e ardhshme.
Skuadra e re e BE-së është tanimë e konfirmuar.
Disa komentues thonë se liderët e rinj të BE duhet të kërkojnë të forcojnë “sovranitetin strategjik” të Evropës përmes grumbullimit më të madh të burimeve të vendeve anëtare dhe koordinimit shumë më të ngushtë të politikave. Kjo sigurisht që është e nevojshme.
Por thirrjet për rritje të sovranitetit strategjik shpesh nënkuptojnë se një BE më e integruar duhet të bëhet shtylla e tretë e një “G3” botërore së bashku me Shtetet e Bashkuara dhe Kinën. Dhe kjo është e pamjaftueshme.
Struktura e fuqisë globale në vitin 2019 është shumë e ndryshme nga ajo që ishte edhe disa vjet më parë. Ne tani jetojmë në një botë të G2.
Është e qartë se asnjë vend tjetër nuk i afrohet rivalitetit të Kinës dhe SHBA-ve. Por, kolektivisht, shtetet anëtare të BE-së, edhe pa Mbretërinë e Bashkuar, do të përbënin një fuqi me magnitudë të njëjtë.
Megjithatë, udhëheqësit evropianë të tunduar nga perspektiva e një bote të G3 duhet të trajtojnë dy shqetësime. Së pari, është e paqartë se si BE do të arrijë nivelin e duhur të integrimit kur vendimet më të rëndësishme në bllok ende kërkojnë unanimitet midis shteteve anëtare.
Së dyti, BE-ja nuk duhet të synojë një botë me rivalitet të vazhdueshëm gjeostrategjik të G3, por më tepër një që mbështet vlerat e mishëruara në Deklaratën Universale të të Drejtave të Njeriut dhe Qëllimet e Zhvillimit të Qëndrueshëm. Evropa duhet të përdorë fuqinë e saj të vështirë dhe të butë për të bashkëpunuar me të gjithë aktorët që kërkojnë të promovojnë një rend global global të rregullave.
Shumë nga aleatët e Evropës globale shpresojnë dhe presin që udhëheqësit e rinj të BE do të mbrojnë një kurs të tillë.
Nëse blloku nuk është në gjendje të zbatojë vlerat e veta brenda kufijve të vet, siç është rasti, për shembull, me Hungarinë, atëherë nuk do të jetë në gjendje t’i promovojë ato bindshëm në skenën botërore.
Udhëheqësit e rinj të BE duhet të projektojnë një rrugë ambicioze dhe të besueshme përpara për bllokun. Ata duhet të kërkojnë të ndërtojnë një Evropë më të fortë dhe më të integruar, e cila nuk mbetet mbrapa.
Një rol i tillë global mund ta bëjë BE një lloj të ri dhe shumë të ndryshëm të superfuqisë.
Kemal Derviş, ish-Ministër i Çështjeve Ekonomike të Turqisë dhe ish-Administrator i Programit të Zhvillimit të Kombeve të Bashkuara (UNDP), është anëtar i lartë në Institutin Brookings.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Pse Evropës i duhet Amerika?
Është koha që Evropa të vendosë…
E ardhmja e Europës është në duart tona…
