Intervistë/ Flet Adem Demaçi – ekskluzivisht për Mentor Nazarkon (korrik 2007)
Kritik me të gjithë, me LDK, me UÇK, me Veton Surroin, me ata që “u pasuruan dhe bënë gazetë shpejt; edhe me Albin Kurtin sepse “BE nuk është si UNMIK” dhe se “ne nuk mund të bëjmë gjë pa praninë ndërkombëtare”.
Por një individualitet i veçantë si Adem Demaçi nuk është tolerant as me Ibrahim Rugovën e ndjerë. Duket se Demaçi e ka më shumë me klasën politike të krijuar nën Jugosllavi që ruan dhe sot pozita dominante në jetën publike të Kosovës e përqëndruar kryesisht tek LDK, ndërsa tek njerëzit e UÇK-së ai shikon se janë ngritur në pushtet, ata “ që ishin të tretët dhe të katërtët, që silleshin vërdallë” atyre që u vranë.
Sipas Demaçit, nëse nuk do të ishin sakrificat dhe dëshmorët, Kosova nuk do të njihej ashtu siç njihet sot dhe do të kishim përparim më të madh.
Demaçi që ka kryer 28 vjet burg në Jugosllavi, njëlloj Mandele i Ballkanit nuk ka bërë hair në politikën kosovare, duke mbetur i përjashtuar prej saj. Askush nuk ndjen nevojën e këshillave të tij, hiq Lëvizjen Vetëvendosja të Albin Kurtit. Kjo nuk e pengon atë të lëvizë kudo, të japë mendime në shtyp, në një shoqëri si ajo kosovarja që është drejt një sistemimi vlerash, ku ende nuk ka hierarki të qëndrueshme të saj, ku nuk ka ende pika referimi të kulturës kosovare,të pranuara dhe të vlerësuara nga të gjithë. Nuk e pengon atë as të marrë pjesë në aktivitete të fryra apo me një lloj pompe të vjetër të një organizate si Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës, ndërsa një organizatë e ngjashme me të në Shqipëri ka pushuar thuajse së ekzistuari.
Demaçi shpjegon pa problem momente të jetës së tij për të cilat ai është kritikuar dhe diskutuar prej kundërshtarëve të tij që janë të shumtë sakohë që ai është kundër të gjithëve. Ideja e konfederatës me serbët, qëndrimi i tij në Prishtinë dhe kursimi prej pushtuesve serbë në 1999 apo dhe vajtja në Beograd vetëm pak kohë pas largimit të trupave serbë prej Kosovës. Doja që të më vrisnin kur rrija në Prishtinë, thotë Demaçi me qetësi, ndërsa vizitën në Beograd e shpjegon si një vizitë lektoriale, ku ai këshilloi serbët të rifillonin marrëdhënien me shqiptarët, atje ku e filluan në 1991.
Demaçi flet dhe për debatin Qose-Kadare dhe përgjithësisht ruan njëlloj konseguence në qëndrimet e veta: kritik kundër të gjithëve. Një qëndrim që e ruan pozitën e tij të veçantë në botën kosovare dhe në atë shqiptare në përgjithësi. Ai lëviz në mes të saj si zë origjinal, duke ruajtur dhe një freski fizike të çuditshme për moshën dhe peripecitë e tij në jetë- 28 vjet burg nuk janë pak. I veshur me një këmishë të zezë, paksa rinore, këmishë në qafën e së cilës lexohen ca shkronja të firmës serioze që e ka prodhuar, Demaçi endej në mjediset e pallatit të rinisë “Boro e Ramiz”, pallati gjigand i trashguar nga titizmi, nga periudha e dhënies së disa të drejtave, apo investimeve të mëdha në qytetin e Prishtinës dhe në Kosovë në përgjithësi në vitet 70. Por Demaçi nuk e ka me pallatet, e ka me trashëgiminë njerëzore dhe politike të titizmit që sipas tij “komandon Kosovën”. Demaçi ruan simpatinë e tij dhe për Berishën që në 1997, midis tij dhe Rugovës, zgjodhi pikërisht Demaçin e linjës së protestave njëkohësisht me protestat në Serbi. Asnjë kritikë për qeverisjen e tij sot dhe konseguencë në lidhje me qëndrimet e mëparshme për figurën e kryeministrit të Shqipërisë që dikur ishte president.
***
NAZARKO – Zoti Demaçi, kemi mbërritur në një fazë të veçantë të historisë së Kosovës: si i gjykoni ju këto zhvillime, duke qenë se jeni jashtë institucioneve dhe një zë i veçantë në këtë panoramë të politikës kosovare?
DEMAÇI – Ndoshta pikërisht se jam jashtë institucioneve, mund t’i shoh këto ngjarje më qartë për shkak se nuk e kam as atë mjegullnajën e as atë pengesën që krijohet për interes personal ose interesi partiak. Unë flas nga shpirti dhe zemra pa u trembur të them të vertetën edhe i shikoj e i shoh individët dhe ngjarjet pa ato pengesa që t’i krijon interesi personal.
Sido që ta shikosh, është një e vërtetë e madhe dhe e padëgjuar më parë; pas shumë e shumë përpjekjesh, viktimash e mundimesh që bëri ky popull, shpëtuan nga eleminimi dhe zhdukja. Kjo është e vërtetë e madhe. Tash jemi në një situatë tepër të veçantë kombëtare pasi shpëtuam nga zhdukja. Tani është çështja që ta shpëtojmë nga përpjekja që ta helmojë dhe ta minojë dhe ta problematizojë në mënyrë që ta bëjë të pamundshme një bashkëjetesë këtu. Ne kurrë nuk kemi qenë kundër pakicave. Kosova ka qenë gjithmonë multietnike. Gjithmonë ka ekzistuar bashkëjetesa mes nesh dhe të tjerëve sepse kemi qenë popull që kemi patur religjionet më të mëdha botërore dhe që në fillim kemi qenë popull i brumuar me frymën e tolerancës dhe bashkëjetesës.
NAZARKO – Megjithatë, më fal qe po ju ndërpres, serbet ankohen se në vitet 40 -70, shqiptarët janë treguar të egër, asgjësues…
DEMAÇI – Asnjëherë serbët nuk kanë patur të drejtë sepse asnjëhere shqiptarët nuk e kanë patur pushtetin këtu. Shqiptarët gjithnjë kanë qenë të robëruar: policia, ushtria, agjenturat, dhe shërbime të tjera kanë qenë në duarët e Beogradit dhe në duarët e serbëve. Gjatë të tërë kohës, që nga 1912 kur janë pushtuar tokat tona shqiptare, Serbët kanë qenë të privilegjuar, bile tepër të privilegjuar. Ata vazhdojnë me privilegjet e tyre, ata vazhdojnë për situaten kur përdoren të gjitha mjetet për t’i përndjekur shqiptarët, për t’i vrarë shqiptarët për t’i zhdukur shqiptarët duke u shitur se janë demokratë.
Këto nuk qëndrojnë dhe e keqja e madhe është se deri në një shkallë bota u besonte se ne nuk dinim; duke pasur argumente të mëdha nuk dinim ta informonim botën për të vërtetën tonë. D.m.th politika serbe u mundua të planifikojë, u mundua të krijojë intelektualë të zjarrtë, intelektual me defekte, intelektualë, të cilët kanë kryer punën e tyre në shërbim të Serbisë: ata kanë qenë ajo mbuloja e madhe e serbëve, ata të cilët kanë folur në emër të shqiptarëve dhe kane shikuar interesin e serbëve. Ky është faji dhe shkaku kryesor që bota nuk e ka ditur të vërtetën e shqiptareve prandaj dhe vonë u zbulua e drejta dhe vonë u zbulua Kosova, vonë u pa Kosova prandaj edhe sot jemi pak a shumë të vonuar në informimin e botës, megjithëse situata ka ndryshuar.
NAZARKO – Kapacitetet e klasës politike të Kosovës – a është kjo klasë politike në gjendje të konceptojë të ideojë shtet të ri të pavarur dhe funksional të Kosovës?
DEMAÇI – E keqja e problemit të shoqërisë është se nuk ka ndarje me brisk mes forcave që kanë rezistuar në forma të ndryshme dhe të tjerëve. Kjo është e pranueshme.
Ka pas shumë intelektualë që kanë kërkuar, shumë të tillë kanë mbetur, shumë të tjerë kanë pasur mundësi të shkolloheshin e të përparonin nën drejtimin dhe dirigjimin e Serbisë. Me pak përjashtime, ne jemi shkolluar diçka, por nuk kanë qenë në gjendje që të na bindnin e ta korruptonin dhe po ta bënin këtë, ne do harronim kush ishim dhe çfarë jemi. E keqja është se nga ato radhët e tyre të shumta, të cilët kanë qenë për 50 vjet, ka edhe sot shumë të pranishëm në pushtet dhe rreth pushtetit, në institucione e të tjera, të cilët, ma merr mendja janë maskuar që të jenë në krye, për të fshehur të kaluarën e tyre dhe për t’u paraqitur madje edhe kur kanë qenë sabotues të kryengritjeve tona, sabotues të përpjekjeve tona, ata mundohen të paraqiten sikur kanë bërë pjesë, se janë përfshirë dhe kanë kontribuar.
Ne nuk kemi patur mundësi t’i eleminonim ata, t’i largonim sepse nuk e kemi patur asnjëherë pushtetin tonë. Edhe sot, nën UNMIK-un nuk kemi mundësi. Unë nuk jam për ate që të dënohen, por jam me atë që të pastrohen radhët në mënyrë të natyrshme në mënyrë që të bëhen udhëheqës ata, të cilët e duan Kosovën pa rezerva që e duan Kosovën pa interes e duan kombin e tyre pa interes. Këtu ka përjashtime. Shumica prej tyre së pari të duan vetveten e pastaj nëse mbetet diçka për Kosovën e pastaj luftojnë diçka për kombin.
NAZARKO – Këtë gjendje duhet ta imagjinojmë te LDK-ja më së shumti?
DEMAÇI – Po shiko, burimi i saj ka qenë Partia Komuniste e Kosovës dhe ka ardhur urdhëri nga Beogradi nga Milosheviçi e të tjerë që të krijohej një parti e re në një erë të re demokratike dhe ne ju tregojmë datën se kur do ta publikoni këtë. Dhe për 25 anëtarët që ishin të Lidhjes komuniste, u publikua se u formua Lidhja Demokratike, pra vetëm ia hoqën atë “k” dhe nga komuniste e bënë demokratike. Të njejtët njerëz. Ishin ata që i thanë Rrugovës se do t’ia vinin atë parti në shërbim dhe nuk menduan se do të vinte ndonjë herë koha kur lufta jonë, rezistenca… Ata na kanë quajtur ne budallenj, tradhëtarë se na prishin shtëpinë tonë se ne jemi mirë. Sepse ajo shtresë jetonte mirë. Kishte të holla dhe privilegje.
NAZARKO – Pra ju jeni kritik edhe për veprën e Rrugovës?
DEMAÇI – Po jam fatkeqësisht kritik edhe për veprën e Rrugovës por nuk kam asgjë kundër tij personalisht. Asnjëherë nuk më ka bërë asgjë ai mua, por unë shikoj interesin kombëtar dhe ky njeri i ka bërë dëm të madh lëvizjes sonë; jo vetëm ky, por të gjithë ata që kanë qenë bashkë me të dhe ata që janë sot në pushtet e gjëra të tjera, ende vazhdojnë dhe punojnë në kundërshtim me interesin kombëtar.
Pjesa e dytë
UNMIK duhet të pengojë ndikimet radikale fetare në Kosovë
Në pjesën e dytë të intervistës së tij Adem Demaçi flet për problemet fetare në Kosovë dhe për debatin Qose – Kadare.
-Vijon intervista e figurës së veçantë të jetës politike kosovare, Adem Demaçi. Gabimet e Rugovës, UCK-së, por dhe gabimet në debatin Qose-Kadare. Një analizë interesante e problemeve fetare në Kosovë. Gjykime pozitive për qeverisjen e Berishës dhe kritikë për problemet e qeverisjes së Nanos.
NAZARKO –Nuk i njihni ju ndonjë meritë atij? P.sh për ndërkombëtarizimin e problemit të Kosovës?
DEMAÇI: O zotëri, po të mos ishte lufta jonë, gjakderdhjet tona, vuajtjet tona, demonstratat tona, lëvizjet tona politike që kemi bërë, nuk do të kishte ndërkombëtarizim.. Vonë Rugova ka hyrë në lojën politike. Çfarë kemi bërë ne që nga ‘50 kur kanë filluar të ngrihen grupet shqiptare ilegale, grupi i Sabit Kapushit e grupe të tjera ma vonë, grupi ynë i ’64, etj. Ku ka qenë Ibrahim Rrugova? Ka qenë në shërbim të pushtuesit!
NAZARKO – Ju keni lexuar besoj librin e Uarren Cimermman-it, ambasadorit amerikan në Beograd, i cili e lavdëron Rrugovën dhe idetë e tij. E ka takuar diku nga viti 1989-1990…
DEMAÇI: Një gjë duhet ta keni parasysh. As Amerika nuk e ka ditur mjaft të vërtetën e Kosovës. E dyta, Amerika dhe të tjerët kanë qenë të bindur se Shqiptarët kurrë nuk do të mund të bënin atë rrezistencë që bënë për shkëputje nga Serbia. Ata kanë menduar të kundërtën se shqiptarët do të pajtohen me një robëri. Rrugova ka qenë ai që i ka dëgjuar këshillat e tyre, që të jetë paqësor, që të mos bëjë turbullira. Në qershor të ’90, kur sapo kisha dalë nga burgu, kam qenë unë, Rrugova, Surroi e Bukoshi, në Beograd kur na ka thënë Cimerman: ne jemi të interesuar që të ruajmë qetësinë dhe integritetin territorial të Serbisë..
NAZARKO – Pikërisht në këtë takim përmend Cimermman…
DEMAÇI: Në të njëjtin takim unë atij i kam thënë: Zotëri! Edhe ne jemi të interesuar që ta ruajmë, por ne shqiptarët duam që të jemi të barabartë me të tjerët. 200 mijë i kemi në Kroaci, 200 mijë në Slloveni e në Bosnie Hercegovinë.
NAZARKO – Ju keni patur edhe idenë e konfederatës kam përshtypjen… që shqiptarët dhe serbët të jenë në konfederatë.
DEMAÇI: Jo konfederata, por ideja ime ka qenë një përpjekje për t’i mashtruar serbët sepse kam thënë se ne duhet të kemi ushtrinë dhe policinë tonë. Mund të flitej për një kushtetutë të përbashkët, pra ishte praktikisht një shtet që do të mund të shkëputej kur të donte, por shqiptarët nuk e kuptuan këtë punë kurse serbët e kuptuan dhe e refuzuan..
NAZARKO – Le të jemi të drejtë me të gjithë, ose kritikë me të gjithë. Edhe UÇK-ja, e cila pritej që pas luftës të ishte faktori kryesor politik, nuk e fitoi atë rëndësi në jetën parlamentare pluraliste, duke mos bindur intelektualë, duke mos u bërë e fortë në qytetet e Kosovës…
DEMAÇI: Absolutisht, po. Kjo është e vërtetë çfarë thoni ju zotëri sepse UÇK-ja bëri gabimin kryesor që pranoi të shkonte në bisedime për fatin e Kosovës me Rrugovën. Ne kemi qenë kundër.
NAZARKO – Pra ju nuk ishit kundër marrëveshjes së Rambujesë, por ishit kundër vetëm se ishte Rrugova…
DEMAÇI: Unë isha kundër Rambujesë, sepse para se të shkonim në Rambuje, ne kishim marrë një dokument në Shkup ku kishte 10 pika të panegociueshme të dorëzuar nga i ndjeri Robin Kuk, ministri i jashtëm britanik. Pika e parë ishte që të pranohet sovraniteti dhe integriteti i Jugosllavisë në Kosovë. Dhe pika të tjera ishin në funksion të kësaj pike të parë. Ky ishte shkaku që ne ishim kundër. Dhe Rugova e pranoi pa e lexuar hiç, kjo ishte çka na tha Robin Kuk, deklarim që më duket mjaft interesant. Unë thashë se nuk jam i mençur si Rrugova që ta pranoj diçka që nuk e kam lexuar ende, i thashë unë. Ja ky ka qenë Rrugova. Pa e lexuar e ka firmosur. Sepse ai ka qenë i dorëzuar plotësisht, duke pritur që fuqira të tjera ta zgjidhnin fatin e Kosovës..
NAZARKO- Megjithatë ai ka folur për Kosovë të pavarur, të hapur ndaj Shqipërisë dhe Serbisë…
DEMAÇI: Po të mos kishte folur në këtë mënyrë, si do të mund ta gënjente këtë popull dhe ta mbante me disiplinë dhe me shpresë të rrejshme. Sikur të mos ishte rezistenca, kryengritja sikur të mos derdhej gjaku, sot do të ishte Serbia këtu.
NAZARKO: Mirë, çfarë mangësish shfaqin trashëgimtarët e UCK-së si faktorë politikë sot, si psh, PDK-ja, AAK,?
DEMAÇI: E meta është që luftëtarët e vërtetë të UÇK-së, atdhetarët e vërtetë, prijësit e vërtetë të UÇK-së me në krye Adem Jasharin, u vranë në vijën e parë të luftës, ditën e parë të luftës, duke qëndruar kurse fatin e Kosovës,.
NAZARKO – Po ju nuk u vratë psh, nuk është meritë që të vritesh… D.m.th ata që nuk vriten gjithashtu kanë meritë.
DEMAÇI: Ata ishin në vijë të frontit ku shtihej dhe unë i kam vizituar vijën e frontit. Problemi është se ishin ata të tretit e të katërtit që erdhën rrotull atyre që luftuan, pikërisht këtyre i erdhi radha që të vendosnin për fatin e Kosovës në emër të UÇK-së dhe kur e nuhatën se ka shpresa që të mbeteshin gjallë, atëhere e pranuan atë që ishte e papranueshme. Sikur shqiptarët të mos i pranonin ato kushte, rrjedha e zhvillimeve dhe e zgjidhjes së problemit të Kosovës, do të merrte drejtim tjetër dhe shumë më pozitiv se ajo që ndodhi.
NAZARKO – Tani jemi në një situatë që statusi i Kosovës është i qartë…
DEMAÇI: Është i qartë, por megjithatë, shqiptarët në tërësi, si substancë do të shpëtojnë nga zhdukja, mirëpo do të kenë disa pengesa dhe disa invaliditete, disa defekte të cilat do të na i ndjellë neve Bashkësia Ndërkombëtare, e cila mundohet t’i bëjë qejfin Serbisë dhe Rusisë sepse Amerika dhe shtete të tjera evropiane nuk e kanë vetëm problemin e Kosovës. Ai është akut, por Ata kanë edhe probleme të tjera, p.sh se si do ta ruajnë bashkëpunimin me Rusinë si do zgjerohen andej dhe këndej.
NAZARKO – Ka një kontraditë mes qëndrimit tuaj dhe Vetëvendosjes. Ju nuk jeni kundër pranisë ndërkombëtare në Kosovë…
DEMAÇI: Nuk jam kundër pranisë ndërkombëtare sepse shqiptarët nuk janë në gjendje të bëjnë asgjë pa praninë ndërkombëtare.
NAZARKO -Pse nuk ia keni thënë këtë mikut tuaj Albin Kurti?
DEMAÇI: Unë ia kam thënë, por unë nuk jam dirigjues i veprimtarisë së tyre. Përse e mbajnë ata Albinin në burg? Sepse ata kanë frikë se Albini do të bëjë atë kthesën e madhe.. UNMIK-u ishte diçka tjetër, ndërsa Europa do të jetë diçka tjetër.
NAZARKO: A jeni kritik ndaj këtij aspekti luftarak dhe të zhurmshëm, të rrëmujshëm të Vetëvendosjes?
DEMAÇI: Unë jam kritik por nuk jam që të jemi oponentë kundër Europës ashtu si kemi qenë kundër UNMIK-ut. Europa kurrë ndonjëherë dhe hapur nuk do ta dënojë UNMIK, por ajo duhet të bëjë kthesa të mëdha në drejtim të pastrimit të situatës përmes çrrënjosjes së mafiozëve, kriminelëve që kanë lulëzuar nën hijen e UNMIK.
NAZARKO – Kam vërejtur edhe një paradoks në jetën tuaj. Ju keni qëndruar në Kosovë gjatë vitit ’99.
DEMAÇI: Kam dashur që të më vrisnin. E kam ditur mirë nëse do të më vrisnin mua, atëhere do të kuptohej mirë natyra gjakatare. Ata kanë qenë të zgjuar dhe nuk e kanë bërë këtë. Më kanë ardhur me qindra herë. Më kanë vënë pesë herë automatikun në grykë, por nuk më kanë vrarë.
NAZARKO – Unë kam ndjekur një takim tuajin në Beograd… Po atje pse vajtët?
DEMAÇI: Po kam qenë atje pasi u likuidua Millosheviçi, por dhe në 1992 i kam thënë në Beograd, në qendrën e tyre kur u dorëzua Millosheviçi: Ju duhet ta filloni atje ku e filloi Kosova, në 1912. Të pranoni Kosovën, të pranoni krimet dhe gabimet, të tërhiqeni nga trojet e tyre dhe atëhere do të fillojmë një jetë të re të bashkëpunimit. Po nuk e bëtë këtë, kriza do të vazhdojë dhe problemet do të mbeten, asgjë e mirë për ne dhe për ju.
NAZARKO -Ku është rreziku më i madh që ju e shikoni te ajo komponentja intelektuale që është e lidhur apo është produkt i titizmit.?
DEMAÇI: Rreziku është që të vazhdojë ajo psikozë e politikës që të mbeten të qeverisin ata që kanë më shumë përvojë politike, ata që kur ne ishim në burgje, qëndruan në poste drejtuese.
NAZARKO: Po sot në shtetin e ardhshëm të Kosoës.
DEMAÇI: Rreziku i sotëm është pikërisht nga ata dhe disa të tjerë që siç e thotë Albini, kur e kërkuan bakllavanë, ajo i zuri. Janë ata që te UNMIK-u kanë gjet mundësi me u pasuruar shpejt, me i bërë gazetat shpejt, me i bërë televizionet shpejt, dhe me i marrë pagat e majme. Ata po bëjnë pazar me Kosovën. Këto janë rreziku i sotëm dhe i nesërm i Kosovës.
NAZARKO – Si e shikoni polemikën Kadare-Qose mbi identitetin e shqiptarëve?
DEMAÇI: Së pari Kadare as nuk ka patur nevojë të merret me identitetin tonë pasi ai nuk është më në diskutim, madje as Serbia nuk e diskuton më atë punë, jo më bota.Të mundohemi të bindim botën se ne paskemi qenë të krishterë, kjo është puna e kotë. Duket se diku e ka prekur në ndonjë vend Kadareja Qosen, dhe Qosja që është intelektual i aftë mirëpo është dhe pak inatçi dhe është kapur me këtë problematikë. Ju e patë pastaj sesi ka ikur ky debat. Janë harxhuar energji edhe njeri edhe tjetri, që kanë pasur mundësi t’ i përdoin diku tjetër, me një rezultat shumë më tjetër dhe me një produkt tjetër, më të mirë.
NAZARKO: Ju nuk mendoni se nën presionin e serbëve apo të qarqeve të caktuara që e asociojnë Shqipërinë dhe shqiptarët me islamizmin radikal nuk do ishte nevoja që një penë e rëndësishme si e Kadaresë të bënte mbrojtjen e kombit shqiptar?
DEMAÇI: Nuk duhej, ne këtu do të na duhej të kishim një pushtet të fortë që nuk do të lejonte këtu lulëzimin e një dege apo rryme fetare të fortë apo radikale që na vjen neve nga vendet arabe, që po na ngrenë xhamija, që po na bëjnë propagandë, që kanë dhe një veshje të veçantë dhe që janë radikalë. Këtu hoxhët që kanë kryer shkolla rregullare, që janë patriotikisht të edukuar, nuk kanë qenë kurrë radikalë, nuk kanë shfaqje të tilla radikale dhe ndikime. Ka vetëm shfaqje por jo praktika.
NAZARKO: Kadareja ka qenë pikërisht kundër këtyre praktikave.
DEMAÇI: Nuk ka qenë problem. Dmth Kadareja ka bërë problem një punë, diçka që nuk është problem. Kadareja është dashur t’i drejtohet UNMIK dhe t’i thotë mos lejo depërtimin e atyre forcave që nuk i duhen Kosovës.
NAZARKO: Megjithatë u gjendën në SHBA disa shqiptarë të Maqedonisë që u bënë problem dhe që tentuan të bëjnë diçka të rëndë.
DEMAÇI: Shiko, në mes të 7-8 milionë shqiptarëve, mund të gjenden 5 apo 6, apo 10 të çmendur, nuk është në rregull. Unë nuk e shoh aspak të arësyeshëm ai reagim i shqiptarëve, aq i fortë, me aq vrull se po na korisin, po na turpërojnë ata individë. Ore, nuk të përfaqëson ty ai i çmenduri, ai krimineli, por na përfaqëson ajo shumicë e shqiptarëve që kurrë nuk hoqën dorë nga ata që na kanë ndihmuar historikisht, na ndihmojnë dhe do të na ndihmojnë dhe që na përkrahin. Kështu që nuk e shoh të arsyeshëm gjithë atë reagim.
NAZARKO: Dhe një pyetje tjetër për politikën e Shqipërisë. Si e shikoni rikthimin e Sali Berishës në pushtet?
DEMAÇI: Unë e shikoj si rezultat i një zhgënjimi të madh të shqiptarëve nga politikat e Nanos dhe të socialistëve që u hutuan pas atij yryshit me të cilin erdhën në pushtet, u harruan të rrinin në pushtet, nuk bënë punë të mira dhe populli u zhgënjye prej tyre plus që ka qenë përkrahja e perëndimit që të kthehej Berisha në pushtet, sepse Nano, tërë ajo parti nuk u soll ashtu siç duhej. Brenda tetë vjetëve, u krijua një mafiozitet i madh, një kriminalitet i madh ndaj populli mbeti vërtet i pakënaqur prej tyre.
NAZARKO: Një gjykim për politikën e zotit Berisha brenda këtyre dy viteve…
DEMAÇI: Shiko, Berisha po përpiqet me mish dhe shpirt që të luftojë, por nuk e ka të lehtë, sepse ka shumë probleme që kanë mbetur të pazgjidhura që nga koha e Nanos, të komplikuara. Shikoni ato Këshillat e ndryshëm, jo cështja e prokurorit, të cilët nuk reagojnë siç duhet dhe nuk luftojnë mafiozitetin. Janë probleme të cilat nuk zgjidhen shpejt sepse janë në forma të ndryshme që për t’u kapërcyer duhen ndryshime në institucione të cilat kërkojnë sipas kushtetutës konsensus të cilin zoti Berisha nuk e ka gjithmonë.
Intervista u botua në gazetën “ABC”, Tiranë (30 – 31 Maj 2007)
