Tre muaj më parë, më pyetën nëse kisha ndonjë mendim për marrëdhëniet SHBA-Kinë pas nënshkrimit të marrëveshjes tregtare faza-një. Kjo ishte pak para se vëmendja e tërë botës të kthehej nga sëmundja koronavirus, Covid-19.
Unë e pata pak të vështirë duke u përpjekur të mendoja diçka positive, që nuk do të dukej si një shpresë e kotë.
Kush mund të parashikonte se sfida më e madhe e natyrës në një shekull për shëndetin e njerëzimit do të vinte kur dy nga njerëzit më të keqpërgatitur ndodhen në postet më të larta të dy fuqive më të mëdha në Tokë?
Me nënshkrimin e marrëveshjes tregtare, Presidenti amerikan Donald Trump dukej sikur mendonte se kishte Kinën ku ai donte: të detyruar të pranonte tarifa, dhe t’i nënshtrohej taktikave të mëtejshme ekonomike dhe presionit.
Presidenti i Kinës, Xi Jinping, nga ana e tij, po shijonte Trump të humbtte fuqinë e pasluftës së Amerikës. Kina shpesh i referohet kohës aktuale si një “periudhë historike e mundësive strategjike”.
Me Trump, kjo do të thotë një Amerikë që po braktis udhëheqjen ndërkombëtare dhe menaxhimin e fortë të aleancës, duke krijuar një vakum pushteti që Kina është gati për ta mbushur. Xi premton të rivendosë dinjitetin e Kinës dhe të përmbushë fatin e saj historik.
Pse do të dëshironte rizgjedhjen e Trump?
Për syrin tim, Trump është i papërgatitur si një drejtues i çdo entiteti që mund të përfshijë ndarjen dhe sakrificën. Ai gjithnjë e më shumë duket si një version i djathë i Benito Mussolini.
Trump ka vendosur të sulmojë Organizatën Botërore të Shëndetit në mes të një pandemie. Kjo është marrëzi e një lloji që bërtet për ndërhyrje para se të bëjë ndonjë dëm më shumë.
Xi është i papërgatitur për të udhëhequr në një kuptim tjetër. Në dallim nga Deng Xiaoping, Xi duket shumë i etur për të përzier ëndrrat e tij të lavdisë personale dhe kombëtare.
Kur Xi dhe partia e tij keqmenaxhuan situatën ditët e para të shpërthimit të virusit, ai u zhduk me javë të tëra, duke e lënë epideminë të përhapet globalisht.
Tani, ashtu si Trump, Xi po përpiqet shumë për të larguar vëmendjen nga gabimet e tij, po përpiqet ta bëjë Kinën të duket si një burim global i ndihmës mjekësore. Kjo ndihmë është e mirëpritur, por kulti i personalitetit që e shoqëron atë jo.
Mund të lutemi vetëm që liderët të mos i pengojnë të gjitha përpjekjet për të penguar koronavirusin, për objektiva politikë egoist.
Ka shumë të ngjarë që zgjedhjet e politikave që ata kanë bërë do t’i lejojnë secilit të vazhdojë të ushqejë sjelljen e tjetrit, duke u përpjekur të tërheqë mbështetje të brendshme nacionaliste në kurriz të bashkëpunimit ndërkombëtar.
Douglas H. Paal është një bashkëpunëtor në Fondacionin Carnegie për Paqen Ndërkombëtare
Përkthyer dhe përshtatur nga South China Morning Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Kinezët vdesin e presidenti zhduket!
