Për personalitetin e Zef Zorbës kemi shkruar edhe më parë. Një aspekt në të cilin ai u dallua është edhe përkthimi, punë e bërë në heshtje dhe asnjëherë e botuar. Në arkivin personal të familjes ka me dhjetra poezi, tregime e deri romane të përkthyer të cilat presin të ballafaqohen me lexuesin shqiptar. Një pjesë e këtyre poezive na është dhënë eksluzivisht ne dhe në ditët në vijim, do të publikohet e plotë nën kujdesin e Andreas Dushit.
Djali
E ja sollen trimin e vrarë në shtëpi,
Por ajo as s’u avilinos as s‘lëshoj britma,
Të tëra gratë duke u çuditur, thanë,
“ajo ose duhet të qaj ose do të vdesë”.
Pastaj vajtuan trimin mbarë e mbarë,
E quajtën burrë vërtet për t’u dashuruar,
mik i pakrahasueshëm, armik që të nderon,
Por ajo ende s ‘foli as s ‘lëvizi.
Doli një grua prej vendit të vet,
Pranë luftëtarit shkoi e u ndal,
Prej fëtyrës ja hoqi shaminë,
Por ajo prap as s‘levizi as s’qau.
U ngrejt një dado nëntëdhjetë vjeçe,
E ia vuni çunin në prehër,
Si stuhi vere shpërthyen lotët e saja,
“Djali im i dashur, un do jetoj për ty”.
Alfred Tennyson gëzonte titullin Lord në Angli dhe ishte “Zot i Tennyësonëve”. Ai lindi më 6 gusht 1809 dhe vdiq më 6 tetor 1892. Gjatë jetës së tij, për më tepër se 40 vjet punoi për Mbretëreshën Viktoria duke u emëruar në 1883 edhe Baron i Sussex, vend që sot drejtohet nga princi Harry dhe e shoqja Megan. Poezia e tij lidhet me epokën viktoriane të krijimtarisë angleze. Ishte “Poeti i Mbretërisë” dhe këtë pozitë e mbajti deri sa vdiq.
Poeti Tennyson
Poezia e tij në Shqipëri nuk është krejt e panjohur. Visar Zhiti, Pashko Gjeçi, Xhevahir Spahiu, Ben Andoni, Ali Podrimja e të tjerë janë marrë me të duke e përkthyer dhe studiuar. Në një kërkim në Bibliotekën Kombëtare të Shqipërisë shohim se ka 15 skeda (dokumenta ose libra) që si subjekt kanë poetin Tennyson.
Ky përkthim i Zorbës shpresojmë të vlejë në njohjen dhe promovimin e këtij poeti edhe në gjuhën shqipe.
