Gjermania nuk po luan më mirë me Rusinë.
Në javët e kaluara, Gjermania ka ndihmuar në shpëtimin e liderit kryesor të opozitës ruse, Aleksei Navalny, dhe akuzoi Moskën për helmimin e tij; shtroi tapetin e kuq për Svetlana Tikhanovskaya, udhëheqësen e opozitës Bjelloruse që u përpoq të rrëzonte një nga regjimet satelitore të Rusisë; dhe akuzoi vendin për vrasje të urdhëruar nga shteti në territorin gjerman. Dhe nëse kjo nuk do të mjaftonte, po kërkon sanksione ndaj zyrtarëve rusë.
Gjithçka duket se shkon drejt një konfrontimi, dhe një lëvizje vendimtare larg nga qasja dekada e vjetër e Gjermanisë, e cila u përpoq të zbuste butësisht Rusinë në një marrëdhënie më produktive.
A po kthehet Gjermania kundër Rusisë? Apo mos duhet që antagonizmi i javëve të kaluara të merret shumë seriozisht?
Kjo qasje prej shumë kohësh, e njohur si “Wandel durch Annäherung” (“ndryshimi përmes afrimit”) dhe e zhvilluar në vitet 1960 për të lehtësuar tensionet e Luftës së Ftohtë, ishte e drejtpërdrejtë. Nëse Gjermania ndihmon për të përmirësuar ekonominë dhe shoqërinë civile në Rusi, ajo do të modernizohej dhe të bëhej më demokratike dhe bashkëpunuese.
Lidhjet e ngushta ekonomike do të zvogëlonin rrezikun e konfliktit të armatosur dhe do t’i jepnin Gjermanisë ndikim politik.
Në 2008, ministri i jashtëm, Frank-Walter Steinmeier, sot presidenti i Gjermanisë, paralajmëroi një “Partneritet Modernizimi” që promovonte “qëllimin e madh” të një “rendi evropian të paqes që shtrihet nga Atlantiku në Vladivostok”. Do të ishte, tha ai, “për përfitimin e përbashkët të njerëzve në Rusi, Gjermani dhe të gjithë Evropën.”
Por kur Presidenti Vladimir Putin u kthye në nacionalizmin revizionist dhe shtrëngoi kontrollin e tij autoritar mbi vendin e tij, politika filloi të dukej shumë më pak efektive. Pushtimi i Rusisë në Krime në 2014 dhe sulmi i saj kibernetik në Parlamentin e Gjermanisë një vit më vonë dëmtoi shumë marrëdhëniet.
Rusia që nga ajo kohë ka nxitur dezinformimin në të gjithë Evropën, ndërhyri në Siri dhe nxiti konfliktin në Libi.
Zhgënjimi dhe zemërimi i politikanëve gjermanë po shtohen, jo më pak për kancelaren Angela Merkel, vizita e së cilës në spitalin e Navalny ishte një demonstrim i guximshëm i karakteristikave të saj.
Pra, qasja konfrontuese e Gjermanisë nuk duhet të jetë befasi.
Por afrimi me Rusinë është ende shumë i rëndësishëm në disa pjesë të Partisë Social Demokrate dhe në shumë shtete në Gjermaninë lindore. Shumë biznese gjermane, janë gjithashtu fuqimisht pro mbajtjes së marrëdhënieve të mira me Rusinë.
Në të vërtetë, Gjermania është e ndarë në lidhje me mënyrën e qasjes ndaj Rusisë.
Askund nuk është më e qartë kjo sesa në debatin për tubacionin e gazit Nord Stream 2. Një projekt gati i përfunduar prej 11 miliardë dollarësh që shtrihet nga bregu bregdetar rus pranë Shën Petersburg në Gjermani, është një “monument” për marrëdhëniet e veçanta midis dy vendeve.
Megjithatë, ndërkombëtarisht, projekti kundërshtohet plotësisht.
Për Shtetet e Bashkuara dhe shumicën e vendeve evropiane, është një përpjekje tjetër e egër për të zgjeruar ndikimin rus. Për Ukrainën dhe fqinjët e Evropës Lindore të Gjermanisë, ajo i jep Rusisë mjete të rrezikshme për të ushtruar kontroll mbi furnizimin me energji të rajonit.
Heiko Mass, ministri i jashtëm, u duk se e vuri në diskutim projektin, duke thënë se ai “shpresonte që Rusia të mos na detyronte të ndryshonim qëndrimin tonë ndaj Nord Stream 2.” Ishte hera e parë që një anëtar i kabinetit kishte folur kundër tij. Kancelarja Angela Merkel mbështeti komentin.
Qeveria duket se është tërhequr dhe projekti po vazhdon.
Megjithëse Nord Stream 2 mund të ndalet, rreziqet do të ishin shumë të mëdha. Së pari, ka të ngjarë të ketë kosto. Pastaj janë pasojat e pashmangshme politike.
Por mbase më e rëndësishmja, ndalimi i Nord Stream 2 do të ishte një sinjal i qartë, i qartë se Gjermania është kthyer kundër Rusisë.
Në vend të kësaj, tani për tani, Gjermania po kërkon mbështetjen e partnerëve të saj evropianë. Të hënën, ministrat e jashtëm të Bashkimit Evropian miratuan propozimin, të paraqitur nga Gjermania dhe Franca, për të vendosur sanksione ndaj zyrtarëve rusë të dyshuar për helmimin e Navalny.
Kthimi i konfliktit në një çështje evropiane është një veprim i zgjuar. Është qëllimi i Putinit për të ndarë Bashkimin Evropian; ky është një shans për Evropën që të përgjigjet .
Por Gjermania nuk do të jetë në gjendje të zmbrapset deri në fund.
Përballja mund të ketë shkuar shumë larg tashmë: Putin nuk ka gjasa të harrojë, ose të falë, veprimet e javëve të fundit.
Dhe nuk dihet se çfarë mund të vijë më pas. Gjermania duhet të jetë e përgatitur, dhe të dijë se si do të përgjigjet.
Anna Sauerbrey, një shkrimtare kontribuese që nga viti 2015, ka qenë redaktore dhe shkrimtare në gazetën e përditshme gjermane Der Tagesspiegel që nga viti 2011.
Përkthyer dhe përshtatur nga The New York Times/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Gazsjellësi rus tregon mungesë solidariteti në Europë”
A duhet t’i ndërpresë Merkel projektet me Putinin?
Amerika po e ndëshkon Gjermaninë e pabindur!
