Joe Biden e ka filluar presidencën e tij me shumë sukses.
Ai ka punuar për çështjen kryesore me të cilën përballet vendi – pandeminë – dhe ka propozuar politika të mëdha dhe të guximshme për të ndihmuar vendin të rimëkëmbet.
Ai duket se ka mësuar një mësim kryesor nga vitet e Obamës: që demokratët bëjnë mirë kur veprojnë me imagjinatë dhe guxim, në vend që të presin propozimet.
Por ndërsa administrata e Biden ka një qëndrim të sigurt, ndaj politikës së brendshme, në politikën e jashtme ajo ka marrë një qasje krejtësisht të ndryshme – hezituese, e paqartë.
Që kur Presidenti i atëhershëm Donald Trump u tërhoq nga marrëveshja për Iranin, Biden dhe këshilltarët e tij të lartë e kanë bërë të qartë se tërheqja ishte një gabim serioz.
Ju do të supozonit se, pasi të ishte në detyrë, administrata e Biden do të kërkonte një mënyrë të shpejtë për t’u kthyer në marrëveshje. Rezulton që jo.
Me Kinë, administrata ka kuptuar se sa e vështirë është puna. Leximet amerikane nga thirrja e Biden me presidentin kinez Xi Jinping dhe thirrja e sekretarit të shtetit Antony Blinken me homologun e tij kinez, Yang Jiechi, tingëllojnë më pak si dokumente diplomatike sesa pjesë të artit të performancës të dizajnuara për një audiencë vendase.
Leximet janë të mbushura me fjalë të tilla si “shtrënguese” dhe “të padrejta”, dhe përfshijnë premtime të rrepta për ta bërë Pekinin “përgjegjës për përpjekjet e tij për të kërcënuar stabilitetin”.
Fushata e Biden përshkroi luftën tregtare të Trump me Kinën si “një katastrofë” që i kushtoi amerikanëve para dhe punë.
Kur Biden u pyet në një intervistë në gusht nëse do të mbante tarifat e Trump, ai u përgjigj “jo” dhe ofroi një kritikë të politikave të Kinës të Trump.
Por asgjë nga ato nuk po kthehet mbrapsht. E gjitha është “nën shqyrtim”.
Dikush do të mendonte se Biden dhe këshilltarët e tij kishin kaluar tashmë katër vitet e fundit duke rishikuar me kujdes politikat e Trump, pasi ato i shpallën ato publikisht si katastrofike.
Unë dyshoj se ekipi i politikës së jashtme të Biden po përpiqet tregohet “i butë” me armiqtë e SHBA. Nuk do të funksionojë.
Demokratët duhet të kenë parasysh se kur ata tremben nga politika e jashtme, ata kurrë nuk fitojnë.
Lyndon Johnson dërgoi gjysmë milioni trupa në Vietnam nga frika se republikanët do të thoshin se ai ishte i butë ndaj komunizmit. Pas 11 shtatorit, demokratët votuan me padurim për Aktin Patriotik dhe Luftën në Irak. Atëherë-Sen. John F. Kerry (D-Mass.) votoi për të autorizuar pushtimin e Irakut. Republikanët e quajtën frikcak.
Presidenti Barack Obama arriti sukseset e tij të politikës së jashtme sepse ai ishte një figurë e pazakontë e gatshme të vinte në dyshim, mbi të gjitha, kushtet republikane.
Zyrtarët e Biden janë shumë inteligjentë dhe të aftë. Shumë prej tyre ndihmuan në hartimin e këtyre politikave. A nuk besojnë në arritjet e tyre?
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al