Të Mërkurën, dhjetëra mijëra njerëz dolën në rrugë në të gjithë Rusinë për të kërkuar që lideri i opozitës Alexei Navalny të marrë kujdesin e një mjeku.
Të paktën 459 janë arrestuar tashmë, sipas grupit të monitorimit OVD-Info; më shumë do të arrestohen. Navalny, në burg me akuza të motivuara politikisht, po hyn në javën e katërt të një greve urie duke protestuar për mungesën e kujdesit mjekësor.
Shëndeti i Navalny po përkeqësohet nga ora në orë.
Javët e fundit, ai raportohet të ketë vuajtur nga dhimbje akute në shpinë, si dhe humbje të ndjeshmërisë në këmbët dhe krahët e tij – pothuajse me siguri një efekt i helmimit gati fatal të vitit të kaluar i kryer nga policia sekrete ruse.
Një mjek që shqyrtoi rezultatet e testeve të gjakut të kryera në burg ka paralajmëruar se ai mund të vdesë “në çdo moment”.
Autoritetet ende po parandalojnë që mjekët ta shohin atë dhe në vend të kësaj e kanë transferuar atë në një spital burgu që ish të burgosurit e krahasuan me një kamp përqendrimi.
Ndërkohë, rojet e tij kanë kërcënuar se do të fillojnë ta ushqejnë me forcë – një praktikë jashtëzakonisht e dhimbshme e përdorur në kohën Sovjetike ndaj disidentëve, përfshirë Andrei Sakharov dhe Vladimir Bukovsky.
Ky mundim i ngadaltë i bën jehonë episodeve të tmerrshme nga sistemi i burgjeve Sovjetike, madje edhe në versionin e tij më “liberal” post-Stalin.
Në gusht 1986, Anatoly Marchenko, një shkrimtar, bashkëthemelues i Grupit të Helsinkit në Moskë hyri në grevë urie për të kërkuar lirimin e të burgosurve politikë. Greva, e ndërprerë nga periudhat e ushqyerjes me forcë, zgjati për 117 ditë. Më 8 dhjetor, Marchenko vdiq pak pasi u transferua në një spital.
Një zëdhënës i ministrisë së jashtme sovjetike tha se shkaku i vdekjes ishte një “hemorragji cerebrale”.
Presidenti rus Vladimir Putin ka rikthyer shumë nga praktikat shtypëse të epokës Sovjetike.
Vdekja e Marchenkos shkaktoi një protestë ndërkombëtare, duke rritur presionin mbi Kremlinin dhe duke e detyruar qeverinë Sovjetike, për herë të parë, të pranonte ekzistencën e të burgosurve politikë – dhe më vonë të fillonte lirimin e tyre.
Fatkeqësia e Magnitsky çoi në miratimin e ligjeve në vendet perëndimore – duke filluar me Shtetet e Bashkuara në 2012 – që vendosën sanksione të shënjestruara, në formën e ndalimit të vizave dhe ngrirjes së aseteve, ndaj zyrtarëve të Kremlinit të përfshirë në abuzime të të drejtave të njeriut.
Ndërsa rusët po mblidhen tani për të shpëtuar Navalny, figurat kryesore botërore në shkencë, art dhe kulturë (mes tyre disa laureatë të Nobelit) po kërkojnë që atij t’i kujdesi mjekësor.
Zyrtarët perëndimorë, përfshirë përfaqësuesit e lartë të administratës së Biden, po paralajmërojnë Kremlinin – në një mënyrë disi makabre – se do të ketë pasoja nëse Navalny vdes.
Nuk duhet të lejohet të shkojë deri aty. Kremlini duhet të mbajë përgjegjësi tani, jo pasi të ketë sukses në vrasjen e një kundërshtari tjetër politik.
Në vend që të presë për të përkujtuar Navalny pas këtij fakti, Perëndimi duhet të ndërmarrë hapa për të parandaluar vdekjen e tij.
Ka ende kohë, por po mbaron shpejt.
Përgjigja e nevojshme është e qartë. Në të vërtetë, u sugjerua nga vetë Navalny gjatë një seance dëgjimore të Parlamentit Evropian në fund të vitit të kaluar. “Pyetja kryesore që duhet t’i bëjmë vetes është pse këta njerëz po helmojnë, vrasin dhe ndërhyjnë në zgjedhje,” tha ai. “Dhe përgjigjja është shumë, shumë e thjeshtë: paratë. Kështu që Bashkimi Evropian] duhet të synojë paratë dhe oligarkët rusë. ”
Vendet perëndimore duhet të njoftojnë se oligarkët rusë që vajosin rrotat e sistemi i Kremlinit nuk do të jetë më në gjendje të kalojë kufijtë e tyre menjëherë.
Para arrestimit të tij në janar, Navalny ndihmoi në përpilimin e një liste të manjatëve të biznesit që duhej të kishin përparësi për sanksione të menjëhershme.
Emrat përfshijnë bashkëpunëtorë të ngushtë të Putinit si Roman Abramovich, Alisher Usmanov, Oleg Deripaska, Gennady Timchenko dhe Igor Sechin.
Çuditërisht, shumica e tyre janë ende të lirë të udhëtojnë në të dy anët e Atlantikut.
Mbështetja e heshtur perëndimore e kleptokracisë së Putinit duhet të ndalet.
Demokracitë perëndimore më e pakta që mund të bëjnë është të ndalojnë mundësimin e një regjimi që u flet njerëzve të tij në gjuhën e dhunës, shtypjes dhe vrasjes.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al