Në fund të këtij sezoni, Gigi Buffon u bë sërish protagonist i shkëlqyeshëm në fushë. Në fakt, ai ishte ndër më të mirët në ndeshjen e bardhezinjve kundër Sassuolo, teksa priti edhe një penallti kur rezultati ishte i bardhë, duke ndryshuar ndoshta rrjedhën e lojës.
Buffon, duke folur për mikrofonët e DAZN, shpjegoi se si iu qas ndeshjes së mbrëmshme: “Në një farë mënyre i bëra presion vetes time.
Nëse nuk mund ta bëj këtë dhe i afrohem ndeshjes në një mënyrë të qetë, i zhgënjyer dhe sipërfaqësor, nuk mund të luaj më futboll. E dija që ishte një ndeshje e rëndësishme për ne. Pa tifozë pas kaq shumë ndeshjesh në Serie A ju duhet të shpikni diçka për të qëndruar në lojë. Ju gjithmonë keni nevojë për shpirtin e duhur”.
Buffon nuk do të jetë në gjendje ta përfundojë aventurën e tij të gjatë te Juventus duke marrë përqafimin e “Allianz Stadium”: “Tashmë jam i kënaqur me përshëndetjen e dy viteve më parë, ishte e bukur. Përkundrazi, do të kisha qenë në vështirësi që ta ri-propozoja atë. Jam i qetë dhe i lumtur me atë kujtim madhështor”.
Buffon në njoftimin e lamtumirës së tij me Juven përdori shprehjen “heq shqetësimin”: “Ishte një mënyrë modeste për ta bërë të qartë se edhe pse kam qenë me Juven për 20 vite, unë gjithmonë iu kam shërbyer të gjithëve si rrota e fundit e kamionçinës. Kjo është mënyra ime për ta jetuar futbollin, i dhashë gjithçka Juves dhe nëse jam akoma këtu, kjo është falë meje, por mbi të gjitha Juves”.
Ky i Juventusit është sezon plot ulje dhe ngritje: “Jemi ekip i fortë, por na ka munguar vazhdimësia. Kemi humbur pikë të paimagjinueshme gjatë rrugës. Nuk e di cila është arsyeja, por humbëm pesë pikë me Fiorentinën dhe pesë me Benevento, nuk kishte ndodhur më parë. Me ato dhjetë pikë më shumë luanim për titull deri në fund”.
Buffon i ka jetuar sezonet e fundit si portier i dytë: “Unë e pranova këtë rol. Gjithmonë kam qenë kapiten, titullar dhe lider. E kam provuar se jam burrë. Unë kam qenë komoditet për ata që kanë hyrë nga stoli, iu kam dhënë këshilla.
Tani jam matur me një rol të ri. Mendoj se kam dhënë shenja pozitiviteti dhe se kam qenë mirë. Nëse një ditë do të bëhem trajner, do të mund të them që edhe unë kam qëndruar në stol”.
Ka shumë kuriozitet për të kuptuar se cila do të jetë e ardhmja e tij: “Hipoteza e Parmës? Jam i qetë, nuk kam asgjë për të fshehur. Mbërrita këtu si djalosh i ri, me shumë entuziazëm dhe pak ekuilibër, po largohem tani si njeri i lumtur.
Është një arritje e madhe. Më duhen 20 apo 25 ditë për të vendosur të ardhmen time. Kam marrë oferta që duhet t’i vlerësoj. Do të shohim cilët do të jenë stimujt, do të doja që dikush të më jepte ato të duhurit”.
