Vladimir Putin dhe Aleksandër Lukashenko nuk shpirtëra binjakë natyralë të shpirtit. Presidenti rus e gjen kolegun e tij autokrat në Bjellorusi si një aleat të qëllimshëm. Ajo që bashkon të dy liderët është një vendosmëri për të mbajtur pushtetin pavarësisht nga kostoja përmes shtypjes së pamëshirshme të opozitës politike.
Ata gjithashtu ndajnë të njëjtin perceptim për perëndimin në përgjithësi dhe Evropën në veçanti. Sado që demokracitë perëndimore mund të fryjnë rreth respektimit të rregullave dhe normave ndërkombëtare, ato janë në thelb të dobëta.
Shkeljet flagrante të ligjit ndërkombëtar ndonjëherë mund të nxisin BE-në në veprim. Por sanksionet pa dyshim i përmbahen dhimbjes së vërtetë ekonomike që do të ndryshonte analizën e kostos dhe përfitimit të Kremlinit. Dhe hakmarrjet mund të kthehen në një qëllim.
Nacionalizmi i Putinit e hedh Rusinë si përgjithmonë nën kërcënimin e agresionit perëndimor. Sanksionet futen në lojë. Kjo është llogaritja që informoi aneksimin e Krimesë nga Rusia dhe okupimin e territorit të saj në Ukrainën lindore. Ajo e inkurajon Moskën në mbështetjen e saj për Bashar al-Assad në Siri, në vrasjen e kundërshtarëve të regjimit që jetojnë jashtë dhe arrestimin e Alexei Navalny në vend.
Ai gjithashtu inkurajon ndërhyrjen ruse në zgjedhjet perëndimore dhe sulmet kibernetike të drejtuara nga Kremlini. Është një bast i rehatshëm që Lukashenko ndau supozimin e mosndëshkimit kur ai urdhëroi rrëmbimin e një avioni udhëtarësh Ryanair në mënyrë që të rrëmbente gazetarin disident Roman Protasevich.
Në provat e përgjigjes së deritanishme të Evropës, ai ndoshta kishte të drejtë. Përgjigja e BE-së për këtë pirateri flagrante ajrore ka qenë të këshillojë linjat ajrore të shmangin fluturimet e tepërta në Bjellorusi dhe të ndalojnë transportuesin shtetëror Belavia nga aeroportet evropiane.
Shifrat kryesore të regjimit mund të përballen gjithashtu me ndalime të udhëtimit dhe ngrirje të aseteve. E papërshtatshme? Po. Një kërcënim për mbajtjen në pushtet të Lukashenkos? Mbase. Është e paqartë nëse Putini dha mbështetjen e tij të qartë. Diplomatët evropianë thonë se ai ishte pothuajse me siguri i informuar. Sido që të jetë, sanksionet e BE tani do ta përmirësojnë imazhin e Lukashenkos më shumë në kampin rus.
BE nuk do ta ketë kurrë të lehtë për të arritur marrëveshje mbi sanksionet. 27 anëtarët e tij kanë interesa dhe histori të ndryshme. Gjermania, Italia dhe Franca i kushtojnë vëmendje të madhe mundësive ekonomike në Rusi. Për Poloninë dhe vendet Balltike, siguria është më e rëndësishmja.
Angela Merkel e Gjermanisë, megjithatë, u ka dhënë gjithashtu autokratëve një letër fituese. Pak mund të përputhen me Merkel në përkushtimin e saj retorik ndaj sistemit ndërkombëtar të bazuar në rregulla.
Outini dëshiron një kthim në sferat e ndikimit të politikës së fuqisë së madhe. Pa dyshim, kancelarja gjermane është e sinqertë në bindjen e saj. Gjermania ka përparuar shumë nga multilateralizmi. Dhe akoma. Ajo është pothuajse gjithmonë zëri i kujdesit kur biseda kthehet në zbatimin e rregullave.
Pjesërisht, kjo mund të ketë të bëjë me kohën. Ajo arriti në detyrë shumë shpejt pasi SHBA kishin shkuar në luftë në Afganistan. Ekziston edhe temperamenti. Ashtu si shumë prej një qëndrimi centrist, ajo mund të përziejë moderimin dhe luhatjet.
Thënë kjo, Merkel e merr seriozisht rolin e saj si një kampione për industrinë gjermane. Politika e jashtme duhet të kalibrohet me kujdes për të shmangur dëmtimin e performancës legjendare të eksportit të vendit. Kështu Berlini mori drejtimin në shtyrjen e marrëveshjes së fundit të investimeve të BE-së me Kinën, pavarësisht nga përbuzja në rritje e Pekinit për rregullat ndërkombëtare.
Më afër vendit, anëtarja tjetër e BE-së Hungaria është bërë një qendër kryesore e prodhimit për industrinë e automobilave në Gjermani. Kryeministri i saj, Viktor Orban, po dërgon vendin drejt autoritarizmit. Merkel vazhdimisht ka përdorur ndalimin e BE për të mbështetur demokracinë hungareze.
Me Rusinë, prova për Merkel është tubacioni nën Balltik për të sjellë gaz rus në Gjermani. Nord Stream 2 është afër përfundimit. Ajo premton menjëherë të ulë politikën e përbashkët të energjisë të BE-së, të ofrojë siguri strategjike ekonomike për Kremlinin dhe të dobësojë Ukrainën.
Përjashtimi i projektit do të tregonte qëllim serioz nga ana e perëndimit për të mbështetur një rend të bazuar në ligj. Kjo gjithashtu do të impononte kosto të konsiderueshme për bizneset gjermane. Duke injoruar lutjet e SH.B.A.-së dhe shumë qeverive evropiane për të ndalur, Merkel po vendos një kufi të qartë për përgjigjen e Evropës ndaj paligjshmërisë së Kremlinit.
Putini mund të bëjë si të dojë në dijeninë që reagimi i BE do të kufizohet nga Berlini. Sanksionet mund të pengohen, por ato nuk do të dëmtohen. Merkel nuk mund të ankohet nëse të tjerët e shohin atë si aleate të autokratëve.
Përkthyer dhe përshtatur nga Financial Times/ F.H, Konica.al
