Ai beson se Vuçiç “nuk ka ndryshuar fare” që nga vitet 1990.
Tadiç tha se gjatë mandatit të tij, Serbia, në bashkëpunim me gjykatën e Hagës, në të vërtetë kishte respektuar ligjet e veta dhe ligjin për bashkëpunimin me gjykatën, i cili ishte edhe e drejta ndërkombëtare.
Ai beson se ai kontribuoi në idenë e pajtimit, duke kujtuar se ai kërkoi falje.
Ai shtoi se një pjesë e idesë së pajtimit ishte bashkëpunimi me Hagën, arrestimi i të gjithë të paditurve për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit (Radovan Karaxhiç, Ratko Mlladiç).
Ai thotë se do të përsëriste të njëjtën gjë – për të respektuar ligjin, veçanërisht pasi, siç thotë ai, besimi i tij ishte që Mlladiç dhe Karaxhiç dhe të paditurit e tjerë do të ishin në gjykatë dhe se fajësia ose pafajësia e tyre do të diskutohej atje.
Dënimi në Tribunalin e Hagës e privon Serbinë nga përgjegjësia dhe ua transferon atë individëve, theksoi Tadiç, duke shtuar: “Por Vuçiç nuk mund të dalë nga limitet e tij.”
