Gjatë ditëlindjes së Anës, shenja të vogla treguan se diçka nuk shkonte më të. Ajo nuk po hante më si zakonisht. Ngjyra e lëkurës dukej e zbehtë. Mamaja e saj dyshonte për verdhëz dhe e mbante Anën në diell kur ajo mundte.
Në mbrëmje, Ana nuk ishte në gjendje të kapte gjirin për tu ushqyer. Frymëmarrja e saj dukej e çuditshme. Pastaj qante pa pushim.
“Ishte si një britmë që nuk e kisha dëgjuar ndonjëherë më parë”, tha nëna e Anës, Stefania. Nëse do të ishte më e fortë, mund të ishte në gjendje të bërtiste. Ishte një thirrje ndihme dhe agonie.”
Kristi, babai i Anës, thirri një mik që është mjek. Ai pyeti nëse foshnja po vuante nga ethet. Në të vërtetë, trupi i saj dukej i ftohtë.
“Ajo është e ftohtë” , tha mjeku . “Ju duhet ta coni në spital tani”.
Kur shkuan në spital, një infermiere e futi me ngut në një dhomë analizash, e ndjekur nga pediatri.
Lëkura e Anës ishte bër gri. Mjeku erdhi menjëherë dhe filloi të përpiqej të kuptonte se çfarë po ndodhte.
Stefania ishte aq e tmerruar sa mezi e shikonte.
Në 4 të mëngjesit, kardiologu tha se disa gjëra nuk shkonin mirë me zemrën e Anës. Dhe, shtoi: “Kjo është e gjitha e rregullueshme”.
Defektet e zemrës janë lloji më i zakonshëm i defekteve të lindjes, duke prekur shumë foshnje çdo vit. Prej tyre, rreth 1 në 4 konsiderohen mjaft kritikë për të kërkuar operacion ose procedura të tjera gjatë vitit të parë të jetës.
Ana kishte një koarktacion të aortës, një ngushtim që uli rrjedhën e gjakut në trup. Ajo gjithashtu kishte vrima të shumta në zemër.
Mjekët operuan vajzën për 10 orë. Ajo kaloi tre javë në spital.
“Nuk arrita ta mbaja atë për 16 ditë”, tha Stefania.
Ajo dhe Kristi u përpoqën të mbanin një jetë normale për vajzat e tyre më të mëdha.
“Unë qaja për 25 minutat që më duheshin për të shkuar në spital, për të mbledhur veten time, pastaj të shkoja të takoja Stefanian dhe Anën”, tha Chris. “Pastaj, qaja përsëri për 25 minutat e nevojshme për të arritur në shtëpi, për të mbledhur veten dhe thjesht të përpiqesha të isha” Babai “për vajzat e tjera”.
Sot, Ana është një 5-e dobët fizikisht që do të fillojë kopshtin në shtator. Ajo nuk ka kufizime dhe nuk kërkon ndonjë ilaç. Ndërsa ka disa shqetësime të vazhdueshme, ato janë mjaft të vogla sa që kërkon kontrolle të kardiologjisë vetëm një herë në vit.
Kristi , i cili ndau historinë e Anës më ne, tha se ata ndihen si njerëzit më me fat në botë.
“Ishte një mrekulli pas gjithë atij tmerri, që e lejoi Anën të ishte këtu sot,” tha Stefania.
“Të thuash që jam mirënjohëse dhe kam përjetuar një mrekulli është nënvlerësim.”
