Presidenti Biden u ankua për dështimin këtë javë të asaj që ai e përshkroi si “përpjekja jonë dhjetëvjeçare për të kapërcyer shekujt e historisë dhe për të ndryshuar dhe rindërtuar përgjithmonë Afganistanin”.
Ai shkoi më tej: “Misioni ynë në Afganistan nuk ishte menduar të ketë qenë ndërtimi i kombit,” këmbënguli presidenti në Shtëpinë e Bardhë të hënën. “Asnjëherë nuk është dashur të krijohet një demokraci e unifikuar dhe e centralizuar.”
Por Biden shkroi dhe besoi të kundërtën.
Si kryetar i Komitetit të Senatit për Marrëdhëniet me Jashtë pas sulmeve të 11 shtatorit 2001, Biden i bëri presion Presidentit të atëhershëm George W. Bush të shpenzonte shumë më tepër për ndërtimin e institucioneve për të promovuar një demokraci të unifikuar dhe të centralizuar.
“Historia do të na gjykojë shumë ashpër, besoj” tha Biden në një fjalim të shkurtit 2002 në Qendrën për Strategjikë dhe Studime Ndërkombëtare.
Përpjekja e Biden ilustron se ai ishte për ndërtimin e kombit para se të ishte kundër tij. Më e rëndësishmja, revizionizmi është një kujtesë e rrugës së çrregullt të Biden në disa çështje të politikës së jashtme dhe sugjeron se ai ka brendësuar mësimet e gabuara ndërsa dorëzohet në luftën tonë më të gjatë.
Rënia e Kabulit nuk e diskrediton domosdoshmërisht ndërtimin e kombit; nëse ka ndonjë gjë, nënvizon rëndësinë e bërjes së tij në mënyrë korrekte.
Senatori Biden e kuptoi këtë më mirë se Presidenti Biden.
Pretendimi i Biden se promovimi i demokracisë nuk ishte kurrë pjesë e misionit afgan është po aq ngatërrues.
Ai ishte atje në 2005 kur Bush organizoi fjalimin e tij të dytë përurues rreth kësaj teme.
Deri atëherë, natyrisht, Bush kishte bërë gabimin fatal të pushtimit të Irakut, të cilin Biden fillimisht e mbështeti. Kjo e largoi vëmendjen e SHBA nga Afganistani në një moment të brishtë, i cili lejoi që korrupsioni dhe nepotizmi të helmonin një qeveri të re në Kabul, ndërsa talebanët u rigrupuan.
Qeveria amerikane strukturoi ushtrinë afgane që të varet kryesisht nga kontraktorët amerikanë dhe mbështetja ajrore.
Biden thekson se ai po mban një premtim të fushatës për të tërhequr, si dhe zbatimin e një marrëveshjeje që paraardhësi i tij, Donald Trump, negocioi me talebanët. Në fjalimin e tij drejtuar kombit, Biden theksoi kundërshtimin e tij ndaj vendimit të Barak Obamës në vitin 2009 për të shtuar trupat në Afganistan.
Ajo që Biden nuk tha është se ai bëri thirrje për më shumë trupa dhe para amerikane në 2008 – vetëm për të ndryshuar veten disa muaj më vonë.
Më shumë se çdo gjë, amerikanët humbën vullnetin për të ruajtur praninë minimale të trupave që ka ruajtur në masë të madhe paqen ndërsa Afganistani bëri tranzicionin e ngadalshëm dhe të dhimbshëm drejt demokracisë.
Biden, ashtu si Trump para tij, ndjek atë që sondazhet sugjerojnë se është vullneti i njerëzve. Në politikën e jashtme, kjo mund të jetë një lojë shkatërruese.
Biden vizitoi Kabulin në janar 2002 vetëm disa javë pasi ikën talebanët.
Ai u bashkua me marinsat në një ambasadë amerikane të bombarduar që ishte braktisur 23 vjet më parë mes kaosit të shkaktuar nga tërheqja ruse.
Portrete të veshura me pluhur të Ronald Reagan dhe George Shultz ende vareshin në mur.
“Pas tërheqjes sovjetike në 1989, Amerika ktheu shpinën pasi vendi u shpërbë,” tha Biden pasi u kthye.
“Presidenti Bush me të drejtë ka premtuar se nuk do ta përsërisë këtë gabim. Nëse nuk arrijmë të mbajmë premtimin e presidentit, Afganistani përsëri do të bëhet një strehë e terroristëve, trafikantëve të narkotikëve dhe eksportuesve të kryengritjeve të dhunshme “.
Sot, portretet e Biden dhe Sekretarit të Shtetit Antony Blinken varen në një Ambasadë Amerikane që edhe një herë është braktisur.
Siç parashikoi senatori Biden, historia do ta gjykojë Presidentin Biden shumë ashpër.
Një pjesë e vogël e amerikanëve u ndjenë aq të dëshpëruar në 11 shtator, saqë u hodhën nga kullat binjake për të shmangur djegien. Këtë javë, disa afganë u ndien aq të dëshpëruar saqë u përpoqën të hipnin në një aeroplan ngarkesash të Forcave Ajrore, nga i cili ranë për vdekje.
Videot shqetësuese tani shërbejnë si paralajmërime për epokën e 11 Shtatorit.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al