Marigoja e qëndisi flamurin në një copë që e kishte blerë nga një tregtar, me mbiemrin Diamanti. Më pas, në gjithë dritaret e asaj godine janë valëvitur flamujt e qëndisur nga dora e Marigosë, me përmasa 70 – 40 cm, me shkabë në mes dhe anash, me shkrimin: “Rroftë Shqipëria”.
Vajza që qëndisi flamurin, do të ndahej nga jeta 89 vjet më parë.
Marigo Pozio, me mbiemrin e vajzërisë Poçi, lindi në Korçë, me 2 shkurt të vitit 1882. Marigoja shkruante dhe botonte në shtypin e kohës mjaft poezi, si psh poezi kushtuar Avni Rrustemit: “Ti vrapove porsi plumbi/ Ti u bëre erë e hije/ Shkele, shkove dhe e shove/ Shqipërinë e shpëtove…”.
Marigoja, vajza që tashmë ka lënë gjurmë të mëdha në historinë e gjithë shqiptrëve, vuante nga turbekulozi, sëmundje e pashërueshme për kohën. Po ashtu ajo humbi edhe shikimin gjatë viteve të fundit të jetës.Familja vuajti nga një sërë fatkeqësish, së pari me fëmijët e tyre, dhe më vonë me shëndetin e Marigosë për shkak të tuberkulozit.
Sipas Zhaneta Poçit, mbesë e Marigosë, ajo e qëndisi flamurin kombëtar sipas një modeli të Dom Mark Vasës, për pajën e saj, qëkurse ishte çupë. Këtë flamur, ajo ia dha Ismail Qemalit.
Marigoja e qëndisi flamurin në një copë që e kishte blerë nga një tregtar, me mbiemrin Diamanti. Më pas, në gjithë dritaret e asaj godine janë valëvitur flamujt e stamposur nga Marigoja me përmasa 70 – 40 cm, me shkabë në mes dhe anash me shkrimin: “Rroftë Shqipëria”.
Marigoja ka qenë një nga figurat më të ndritura të periudhës së Rilindjes dhe pavarësisë, por edhe një nga gratë më të shquara të Shqipërisë së kësaj periudhe. Në të gjithë veprimtarinë e saj, spikati akti kuptimplotë i qëndisjes së flamurit që u valëvit në ditën e shpalljes së pavarësisë.
Marigoja filloi një veprimtari të gjerë politike atdhetare dhe emancipuese duke e shndërruar shtëpinë e saj në një çerdhe të vërtetë atdhetarizmi ku zhvilloheshin biseda, qaheshin halle dhe hartoheshin thirrje e dërgoheshin letra për ta bërë Shqipërinë të lirë të pavarur dhe të përparuar. Dokumentet flasin se në shtëpinë e çiftit Pozio, shumë veteranë të çështjes kombëtare, si: Murat Toptani, Dervish Hima Çerçiz Topulli, Mustafa Qulli, Mihal Grameno etj.
Pas shpalljes të pavarësisë, ajo lufton për krijimin e shoqërive patriotike dhe mirëbërëse dhe ia arrin qëllimit në muajin mars të vitit 1914, duke themeluar shoqërinë ”Shpresa Kombëtare”, ku ajo, siç shkruan gazeta “Populli”, si më e ditura grua e qytetit, zgjidhet sekretare.
Lufta e Parë Botrore paralizoi veprimtarinë e shoqatës Shpresa Kombëtare dhe, për këtë arsye, më 23 janar të vitit 1921, rifilloi aktivitetin e kësaj shoqate duke pasur në krye Marigo Pozion, e cila kreu detyrën e drejtoreshës të përgjithshme të gazetës ”Shpresa e Kombit”, gazeta e parë e gruas shqiptare, e cila si stemë kishte shqiponjën e flamurit tonë kombëtar dhe ku qëllimi kryesor ishte të grumbullonte rreth vetes, të gjitha gratë dhe vajzat, të cilat me bindjen e tyre të vinin mbi çdo gjë interesat e atdheut dhe të luftonin për çështjen kombëtare të edukimit të tyre me veprimtarinë patriotike kulturore dhe artistike, shkollimin dhe lartësimin e femrës shqiptare.
Në motivacionin e dekorimit të parë më 7 mars 1960, pohohet pikërisht fakti se ka punuar pa u lodhur për mësimin e gjuhës dhe për çlirimin dhe emancipimin e gruas shqiptare, duke përjetësuar kështu traditat e lavdishme të grave shqiptare. Dekorata është me urdhrin e klasit të dytë dhe është vendosur në stendat e muzeut të pavarësisë në Vlorë.
Kjo grua e vyer e zhvilloi aktivitetin e saj patriotik e kombëtar si një nga anëtaret e Klubit politiko –patriotik dhe kulturor Labëria si dhe përkrahëse aktive e luftës së Vlorës, të vitit 1920.
Fryma e lartë atdhetare e kishte pushtuar të gjithë familjen e saj e cila shërbente si shembull për çështjen kombëtare. Ajo gëzonte jo vetëm respektin e përkrahjen për burrin e saj Jovan, por edhe të fëmijëve të saj, të cilët dalloheshin për veprimtari shoqërore dhe atdhetare.
Sëmundja e pashërueshme tuberkulozit ia merr të tre fëmijët dhe vetë ajo sëmuret po nga e njëjta sëmundje dhe me gjithë mjekimet e me dhimbjet që provonte në trup, gjeti forca për të biseduar me aktorin e madh Aleksandër Moisiu, për të kujtuar Shqipërinë e shqiptarët.
Në gusht të vitit 1932 mbylli sytë shqiptarja e shquar, Marigo Pozio. Atë do ta varroste me nderim populli fisnik i Vlorës, që kurrë nuk e ka harruar, por i ka dhënë vendin që i takonte si përfaqësuesja më e denjë e femrës shqiptare.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Kush e qëndisi Pavarësinë e Shqipërisë?
“Babai im, ndihmoi me para Ismail Qemalin… vdiq në mjerim”
“E duam Shqipërinë të çliruar nga zgjedha superfuqive, të pavarur”
