Raundi vendimtar i garës presidenciale në Francë zbuloi se vendi ishte shumë i përçarë.
Ashtu si referendumi i Brexit zbuloi ndarjet e MB-së, në Francë tani kemi dy blloqe zgjedhore të karakterizuara nga profile të kundërta gjeografike dhe sociologjike.
Hendeku mes tyre është para së gjithash brezash, pasi Emmanuel Macron mori 70% të votave të moshave mbi 65 vjeç dhe 68% të votuesve të moshës 18 deri në 24 vjeç.
Këto dy grupe kanë një tipar të përbashkët: asnjëri prej tyre nuk ka një prani të konsiderueshme aktive në tregun e punës.
Pandemia, lufta në Ukrainë dhe presionet inflacioniste mund të kenë ndihmuar Macron të marrë mbështetjen e të moshuarve, tashmë të shqetësuar për kërcënimin ndaj stabilitetit politik të paraqitur nga Marine Le Pen.
Premtimi shumë i diskutueshëm i Macron për të rritur moshën e daljes në pension me tre vjet në 65 gjithashtu rriti mbështetjen e tij në këtë grup moshe më të vjetër.
Ata që tashmë ishin në pension ishin të kënaqur me një reformë që premtoi se do të ndryshonte rrënjësisht të ardhmen e sistemit të pensioneve.
Le Pen, në të kundërt, nisi një sulm masiv ndaj propozimit, i cili rriti mbështetjen e saj në një segment të madh të popullsisë punëtore, të alarmuar nga perspektiva e pritjes së disa viteve të tjera për të marrë pensionin shtetëror.
Por hendeku midis këtyre dy kombeve të ndryshme franceze që mori formë kur u numëruan votat më 24 prill është më shumë se brezash, është sociologjik.
Kjo ndarje midis të pasurve dhe të tjerëve në Francë lidhet pjesërisht me diferencat e të ardhurave (76% e votave midis atyre që fitonin më shumë se 2500 euro neto në muaj ishin për Macron, kundrejt vetëm 44% midis atyre me më pak se 900 euro), por është gjithashtu një ndarje kulturore.
Në Francë, si në MB, një ndarje arsimore është bërë një çështje përcaktuese, e lidhur siç është me pabarazinë profesionale dhe të të ardhurave, por edhe sepse ajo çon në dallime në pikëpamjet kulturore.
Nivelet arsimore priren të kenë një ndikim të madh në qëndrimet e njerëzve ndaj shoqërisë, botës përreth tyre, ndaj pakicave dhe autoritetit. Ky fenomen u përkthye në kutinë e votimit.
Sociologu Emmanuel Todd ka identifikuar me të drejtë fenomenin e shtresimit arsimor që shkakton një “modifikim” apo ndryshim në modelet e votimit.
Mosspasja e një diplome ishte normë në Francë në vitet 1980, por njerëzit pa një diplomë tani janë në pakicë.
Këtij tensioni sociokulturor mund t’i shtohet një ndarje rajonale. Macron fitoi pa aspak vështirësi në kryeqytet me 85% të votave të parizienëve, por ai gjithashtu mori shumicën në qytetet kryesore franceze: 81% në Nante, 80% në Lion dhe Bordeaux, 77.7% në Strasburg dhe madje 77.5% në Tuluzë.
Ndërkohë, Le Pen mbizotëronte në Francën “periferike”, me fjalë të tjera në qytetet e vogla, komunat rurale.
Nëse ky përshkrim sociologjik dhe kulturor ka një ngjashmëri të habitshme me peizazhin elektoral gjatë zgjedhjeve presidenciale në SHBA të vitit 2016 ose gjatë Brexit-it, kjo ndodh sepse të njëjtat ndryshime tektonike janë kudo.
Globalizimi, sinonim i rënies post-industriale, përqendrimi i pasurisë dhe i të diplomuarve në qytetet e mëdha, por edhe rritja e flukseve migratore, e kombinuar me një revolucion arsimor, kanë ndryshuar thellësisht shoqëritë perëndimore.
Në garën presidenciale franceze, dy “klanet” e vendit gjetën heronjtë e tyre përkatës.
Jérôme Fourquet është pjesë e Ifop (Institut français d’opinion publique) dhe autor i La France sous nos Yeux.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
DW: Pse fitoi sërish Macron?
Macron fitoi por ky mandat nuk do të jetë aq i thjeshtë!
