“Nuk kam më durim për disa gjëra, jo për shkak se jam bërë arrogante, por thjesht sepse kam arritur në një pikë në jetën time, ku nuk me pëlqen të humb kohë me atë çka më dhemb dhe më plagos.
Nuk kam durim për cinizmin, kritika të tepruara dhe kërkesa të çdo lloji.
Kam humbur dëshirën për të kënaqur njerëz që nuk janë më, të dua atë që s’më do dhe t’i qesh atij që s’më qesh.
Nuk u kushtoj më asnjë minutë atyre që më gënjejnë apo duan të më manipulojnë. Kam vendosur të mos jetoj më me supozime, hipokrizi apo pandershmëri dhe lavdërime të tregut të lirë. Nuk toleroj më bursën selektive dhe arrogancën akademike.
Nuk i përshtatem më provincializmit të thashethemeve. Nuk duroj dot më konflikte dhe përballje; unë besoj në botën e të kundërtave, kështu që unë shmang njerëzit e ngurtë dhe të pandryshueshëm.
Në miqësi nuk më pëlqen mungesa e besnikërisë dhe tradhtia.
Une nuk shoqërohem me ata që nuk dinë të shohin të vërtetën dhe që nuk të inkurajojnë.
E mbi të gjitha, nuk kam më durim me ata që nuk e meritojnë durimin tim!”
