Qeveria italiane po punon për të përballuar emergjencën e gazit dhe energjisë dhe për të mbështetur familjet dhe bizneset. Të paktën 10 ose 15 miliardë duhen për të zbatuar një masë mburoje dhe ato duhen menjëherë.
Masat e domosdoshme për të shmangur anulimin e 45 miliardë eurove të investuara tashmë nga ekzekutivi që në fillim të vitit, që mund të vijnë në formën e një dekreti të ri ose si një ndryshim në dekretin e ndihmës bis që ende nuk është kthyer në ligj.
Faktori i panjohur mbetet ai i burimeve. Arkëtimet e ekstra-fitimeve, rreth 7-8 miliardë, janë ende të pasigurta dhe ato të mbledhura tashmë janë pothuajse të mbaruara. Draghi përsërit ‘jo’ devijimin e tyre pavarësisht kërkesave të palëve. Nyja tjetër në tryezë në Palazzo Chigi janë masat që duhen marrë. Me siguri paketat e energjisë me çmime të kontrolluara, sidomos për kompanitë që konsumojnë më shumë, fond për një ‘cassa integrazione’ të jashtëzakonshëm për ato kompani të detyruara të reduktojnë ose ndalojnë prodhimin, të dërrmuara nga rritja e gazit dhe energjisë.
(‘cassa integrazione- Fondi i tepricës ose CIG është një institucion i parashikuar nga legjislacioni italian që përbëhet nga një përfitim ekonomik, në favor të punonjësve të pezulluar nga detyrimi për të kryer punë ose që punojnë me kohë të pjesshme).
Mbështetje edhe për familjet: ulje të reja për benzinën dhe çmime më të ulëta të faturave, duke rritur gjithashtu mundësinë e pagesës me këste. Hipoteza se shteti blen gazin dhe më pas e shet me çmime të kontrolluara është gjithnjë e më konkrete dhe do t’u jepte lehtësi kompanive.
Është duke u studiuar edhe një plan për kursimin e energjisë, edhe nëse, për momentin, është përjashtuar racionimi. Draghi është i vendosur të identifikojë një përgjigje strukturore dhe për këtë arsye evropiane. Kryeministri synon një tavan mbi çmimin e gazit, që ai beson se është strategjia më efektive.
