Disa cituan Zotin, të tjerë folën për bamirësi, të mira për njerëzimin. 14 presidentë amerikanë kanë qenë Masonë, një shoqëri që rreket të forcojë dhe përmirësojë komunitetin, duke bërë të njëjtën gjë për karakterin e anëtarësimit të saj. Shumë prej këtyre presidentëve e komentuan pozitivisht anëtarësimin në shoqëri, madje disa e përmendin Masonerinë si themel për mënyrën sesi qeverisnin. Masoneria është para së gjithash është “një sistem parimesh morale”, theksojmë se disa nga këta presidentë, përfshi Xhorxh Uashingtoni dhe Xhejms Monro, ishin pronarë skllevërish, një praktikë që duket se bie në kundërshtim me parimet e organizatës. Uashingtoni foli i shfrenuar për respektin ndaj doktrinave dhe parimet e Masonerisë dhe qëndroi aktiv në shoqëri, edhe kur ishte president. Ndërkohë që nuk dimë asgjë për jetën e Presidentit Monro si Mason. Xhejms K. Polk, Xhejms Garfilld dhe Uarren G. Harding të gjithë e pranuan publikisht lidhjen e tyre me Masonerinë dhe morën pjesë në aktivitetet masonike gjatë qëndrimit të tyre si president./Konica.al
Më poshtë, disa nga shprehitë e presidentëve masonë:
“Lidhja ime me Shoqërinë, në të cilën jemi të gjithë anëtarë, do të më mundësojë gjithmonë të kontribuoj në përpjekjet e mia më të mira për të promovuar nderin dhe drejtësinë e Craft”, – Xhorxh Uashingtoni. Citimi i mësipërm është nga të shumtët që Uashingtoni bëri për Masonerinë gjatë jetës së tij. Siç dihet, Uashingtoni i mori seriozisht detyrimet si Mason për të promovuar nderin dhe integritetin. Ai bëri komente të ngjashme në letra drejtuar drejtuesve të strehimit të masonëve në të gjithë vendin. Më shumë se çdo udhëheqës i kohës, Uashingtoni njihej si njeri me ndershmëri e moral të padiskutueshëm. Për më tepër, ai qe i njëjti person si në jetën private dhe publike, përkushtimi që kishte për të qenë “i rregullt dhe i drejtë” e farkëtoi në lider botëror. Uashingtoni mori pjesë në ritualet e masonëve gjatë presidencës së tij, duke përfshirë edhe vendosjen e gurthemelit të kryeqytetit të SHBA-së, një tjetër tregues i përkushtimit të tij ndaj shoqërisë.
“Masoneria është një organizëm i vlerësuar në dobi të njerëzimit”, – Presidenti Andre Xhekson. Vështirë të kapërdihen vërejtjet e Presidentit Xhekson, se Masoneria është “vlerësuar për të përfituar njerëzimi”, me përpjekjet që projektuan çrrënjosjen e mijëra amerikanëve vendas nga uria, ekspozimi dhe sëmundja. Megjithatë, Xhekson qe aktiv në shoqëri, edhe kur ishte president, ai mori pjesë në një ceremoni të masonëve në Fredericksburg në 1833. Po ashtu, Xhekson ishte i pari Mjeshtër i Madh i Masonëve (në Tenesi) që shërbeu si president […].
“Duke uruar me besnikëri, që për shekujt që do të vijnë, Lozha juaj (masone) e lashtë dhe e përnderuar të vazhdojë të derdhë dritën e Masonerisë…” , – Presidenti Xhejms Bukanan.
Xhejms Bukanan do të mbahet mend si presidenti që dështoi në ndalimin e luftës civile, ku cilën u vranë 620 000 amerikanë. Ndërsa citati i mësipërm hedh shumë pak dritë mbi idetë e Presidentit Bukanan mbi udhëheqjen, thëniet e tij flasin për besimin e devotshëm se Masoneria ofron një platformë për anëtarët për të përmirësuar mençurinë. Duhet përmendur se, gjatë presidencës, Bukanan u kërcënua nga njerëz që mendonin se ai kishte bërë një punë të dobët në muajt para Luftës Civile. Në këtë periudhë, disa masonë vendas anëtarë të një lozhe ku ai ishte Mjeshtër i Mbaruar (d.m.th. kreu i lozhës) qëndronin me radhë roje në shtëpinë e tij për të mbrojtur personin dhe pronën, çka nënkuptonte lidhjet e forta të Bukanan me shoqërinë.
“Mblidhemi të gjithë në një nivel”, – Presidenti Andre Xhonson.
Me vrasjen e presidentit Linkoln, Andre Xhonson bëri gjithçka veçse u mblodh në një nivel, kur bëhej fjalë për vizionin e të drejtave civile të liderit të vrarë. Në vend që të udhëhiqte shtetet jugore, për të përqafuar të drejtat civile për skllevërit e emancipuar, ai ua delegoi atë autoritet vetë shteteve. Në shumicën e rasteve, këto shtete e përdorën këtë autoritet për të shtypur të drejtat civile të afrikano-amerikanëve dhe përfundimisht për të zbatuar ligjet e Jim Crow.
“Pas betejës së Opequan-it, unë shkova… në fushën, ku ndodheshin rreth 5 000 të burgosur të Konfederatës nën survejim… vura re se mjeku shtrëngoi duart përzemërsisht me një numër të burgosurish të Konfederatës. Po ashtu, ai nxori nga xhepat një tufë me kartëmonedha dhe ua shpërndau gjithçka që kishte… Rrugës për në kampin tonë, e pyeta: “A i njihje ata burra, apo i kishe parë ndonjëherë më parë?” “Jo”, – u përgjigj doktori. “Nuk i kam parë kurrë më parë”. “Kur nuk i njihje, pse u dhatë para?”, – e pyeta. “Ata janë Masonë dhe ne Masonët kemi një mënyrë për t’i marrë mbrapsht”. “Por, – këmbëngula unë, – ju u dhatë atyre shumë para, gjithçka që kishit me vete. A prisni t’ua kthejnë përsëri?”. “Epo, – tha doktori, – nëse ndonjëherë do jenë në gjendje të paguajnë, do ta paguajnë. Por për mua nuk ka dallim; ata janë vëllezër masonë në telashe dhe unë po bëj vetëm detyrën time”, – Presidenti William McKinley.
Disa presidentë njihen për një politikë apo çështje. Abraham Linkolni kujtohet për ruajtjen e Unionit, ndërsa Herbert Huver mbahet mend si president gjatë fillimit të Depresionit të Madh. Presidenti McKinley, nga ana tjetër, pati dorë në shumë çështje, nga Lufta Spanjolle-Amerikane e deri te reforma e Shërbimit Civil. Si guvernator i Ohajos, McKinley foli kundër linçimit, por si president, ai bëri pak për të mbështetur të drejtat civile për njerëzit me ngjyrë. Një nga prioritetet e McKinley-t, megjithatë, ishte t’i jepte fund sektoralizmit, domethënë pjesëve të kombit që i jepnin përparësi rajonit të tyre mbi atë të të gjithë Shteteve të Bashkuara. […].
“Një nga gjërat që më tërhoqi aq shumë në Masoneri, saqë përshëndeta mundësinë për t’u bërë mason, ishte se ajo me të vërtetë përmbushi atë që ne si qeveri jemi zotuar – të trajtojmë çdo njeri sipas meritave të tij dhe si njeri…”, – Presidenti Teodor Ruzvelt.
Ndërsa Presidenti Ruzvelt vështirë se i shihte të gjithë amerikanët zezakë si të barabartë, meritokracia ishte një nga besimet e tij thelbësore. Ruzevelt “mbi të gjitha admironte arritjet individuale” dhe mbrojti amerikanët zezakë që shërbenin si zyrtarë publikë, disa prej të cilëve i emëroi në poste të spikatura. Për shembull, ai emëroi Dr. William Crum, një amerikan me ngjyrë si doganier në Charleston – dhe u përball me kundërshtime të konsiderueshme politike për shkak të ngjyrës së lëkurës së Crum, por qëndroi i palëkundur pas tij.
“Masoneria është demokratike, në faktin që atë që ne të gjithë të kemi mundësi të barabarta. Nuk është demokratike në atë që këmbëngul, që të jemi të gjithë të barabartë, pavarësisht nëse kemi të njëjtin karakter, të njëjtën përvojë, të njëjtën aftësi, të njëjtën frymë vetëmohimi”, – Presidenti Uilliam Hauard Taft.
Me bekimet e presidentit të atëhershëm Teodor Ruzvelt, i cili vendosi të mos kandidojë për një mandat të tretë, Taft, që asokohe ishte nënkryetar, pushtoi presidencën në vitin 1909. Në citimin e mësipërm, Presidenti Taft sugjeron se ai mbështet mundësi të barabarta disa herë – dhe jo për të gjithë. Është mjaft interesante që Taft kundërshtoi të drejtën e votës së grave. […]
“Kam rënë në kontakt me Vëllezërit Masonë në të gjithë vendin dhe kam parë punën e shkëlqyer që Masoneria po bën për njerëzit tanë… Sa më shumë që biem në kontakt me punën e Vëllazërisë Masone, aq më shumë më bën përshtypje puna e madhe bamirëse dhe puna e madhe praktike e mirë në të cilën po kryejmë, veçanërisht në atë linjë që është aq afër zemrës sime – kujdesi i fëmijëve të vegjël”, – Presidenti Frenklin D. Ruzvelt.
Do të tingëllonte çuditshëm, nëse Presidenti Ruzvelt të përqendrohej në politikat që promovojnë programe pas shkollës për fëmijët ose kujdesin para lindjes, në një kohë kur 15 milionë amerikanë ishin të papunë. Ruzvelt përdori pjesën e luanit të mandatit të parë për të trajtuar çështjet sistematike me të cilat përballej vendi, shumë prej të cilave çuan në Depresionin e Madh, që, nga ana e tij, pati një efekt shkatërrues te fëmijët. […]
“Ne përfaqësojmë një vëllazëri që beson në drejtësinë, të vërtetën dhe veprimin e nderuar në komunitetin tuaj… njerëz që po përpiqen të jenë qytetarë më të mirë…[dhe] për ta bërë një vend të madh edhe më të madh. Ky është i vetmi institucion në botë, ku mund të takojmë në nivel të gjitha llojeve të njerëzve që duan të jetojnë si duhet”, – Presidenti Heri S. Truman.
Gjatë fushatës së famshme të presidentit Truman për frenimin e fishkëllimave të vitit 1948, mantra e zakonshme nga mbështetësit ishte “Çoji në ferr, Heri!”. Më vonë, Truman shprehet: “Unë kurrë nuk i kam ofruar ferrin askujt. Thjesht thashë të vërtetën dhe ata pandehën se ishte ferr”. Vite më vonë, biografi i Trumanit, David McCullough, shkroi: “Truman iu përmbajt udhëzimeve të vjetra: puno shumë, bëj më të mirën, thuaj të vërtetën, mos mbaj anë, ki besim te Zoti, mos ki frikë”, – i cili përmbledh me saktësi citimin e mësipërm të Trumanit.
“Parimet masonike, të brendshme, jo të jashtme, dhe vizioni i rendit tonë për detyrën ndaj vendit dhe pranimi i Zotit si Qenie Supreme dhe dritë udhërrëfyese, më kanë mbështetur gjatë viteve të mia të shërbimit në qeveri… Rregullat masonike mund ta ndihmojnë Amerikën të mbajë aspiratat tona frymëzuese, ndërsa përshtatet me një epokë të re”, – Presidenti Gerald Ford.
Për të përkthyer shënimet e Presidentit Ford, dikush do mendonte se presidenca e tij pa ngritjen e një teknologjie të re: si interneti, televizioni ose radio. Ndodhi krejt e kundërta, Ford u përball me një sërë detyrash të palakmueshme: sfidën e uljes së inflacionit, ringjalljes së një ekonomie në depresion, zgjidhjes së mungesave kronike të energjisë dhe përpjekjes për të siguruar paqen në botë. Dhe kjo nuk përfshinte as pasojat e skandalit të Uotergejtit, ku ai nuk ishte pjesë, por që nënkuptonte se ai trashëgoi mosbesimin në qeveri. Megjithatë, Presidenti Ford foli shpesh për Zotin, jo më pak kur fali presidentin Nikson. Gjatë fjalimit për faljen e paraardhësit të tij, Ford vuri në dukje se ai besonte se ishte një shërbëtor i Zotit, gjë që pasqyron në mënyrë të drejtë citimin e sipërpërmendur.
Sipas gjase, këta presidentë iu bashkuan vëllazërisë për arsye të ndryshme. Pothuajse të gjithë, ndoshta e bënë – në shkallë të ndryshme – për përfitime profesionale dhe politike. Veçanërisht Presidenti Taft iu bashkua Masonerisë fill pasi u zgjodh president. Ndërkohë, Teodor Ruzvelt u bë Mason ndërsa shërbente si zëvendëspresident, disa muaj para vrasjes së presidentit McKinley, një koleg Mason, që e ngriti atë në presidencë. Nga ana tjetër, Andre Xhekson u diplomua gati 30-vjet para se të bëhej president, megjithëse data e vërtetimit është e pasigurt./Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
”Do ta kemi gjithmonë, Parisin”
”Ju nuk e dini se, sa heroike ishte lufta Nacional-Çlirimtare”
‘Jeta pushon së qeni qëllim dhe shndërrohet në mjet’
