“Unë jam një luftëtar dhe jo një i dorëzuar!” Kështu tha Kryeministrja britanike Liz Truss të mërkurën në Dhomën e Komunave.
“Po jap dorëheqjen,” tha ajo të enjten, me një ton zëri më pak bombastik.
Le të shpresojmë që konservatorët këtu dhe në mbarë botën të marrin një mësim si për politikën ashtu edhe për populizmin.
Largimi i njoftuar i Truss pas vetëm 45 ditësh me sa duket shënon qëndrimin më të shkurtër ndonjëherë në Downing Street. Ajo bëri kaq shumë gabime në kaq pak kohë sa është e vështirë t’i renditësh të gjitha.
Por më vetëshkatërruese ishte përpjekja për të imponuar politika ekonomike të thjeshtuara të krahut të djathtë që funksionojnë vetëm në teori, kurrë në praktikë.
Për një komb që vuan nga inflacioni 10.1 për qind, i alarmuar nga lufta në Ukrainë, i shqetësuar për mungesat e energjisë këtë dimër dhe që po lufton me ndërprerjet e panumërta të shkaktuara nga Brexit, Truss ofroi ulje masive taksash për individët më të pasur dhe korporatat më të mëdha.
Ajo dhe kancelari i saj i parë i thesarit, Kwasi Kwarteng, luajtën me bixhoz të ardhmen e tyre – dhe mirëqenien e vendit – me besimin e tyre të verbër në tregjet e lira.
Ato tregje vendosën menjëherë që Truss dhe kabineti i saj ishin të çmendur. Paundi britanik ra me shpejtësi, investitorët humbën besimin në borxhin e Britanisë, Bankës së pavarur të Anglisë iu desh të rriste normat e interesit – kaos i plotë mbretëroi në një nga ekonomitë më të mëdha dhe tradicionalisht më të qëndrueshme në botë.
Truss filloi të anulonte politikat e saj radikale një nga një, por tashmë ishte tepër vonë.
Më 14 tetor, Truss shkarkoi Kwarten. Po atë ditë, gazeta Daily Star filloi të transmetonte në faqen e saj të internetit një transmetim të drejtpërdrejtë të një fotografie të Truss-it pranë një kokeë-lakre të vyshkur, me një baner që pyeste se cila do të zgjaste më gjatë. Truss bëri gjithashtu gabime të rënda politike.
Të mërkurën, ajo dhe ndihmësit e saj keqpërdorën një votim rutinë në Commons.
Megjithatë, në një kuptim më të gjerë, edhe nëse lini mënjanë paaftësinë e saj politike, Truss ishte në një pozicion të vështirë. Kështu ishte Johnson para saj, dhe kështu do të jetë pasardhësi i saj. Partia Konservatore është në pushtet sepse përqafoi populizmin, i cili rezulton të jetë një mënyrë e mirë për të fituar zgjedhjet, por një mënyrë e pamundur për të qeverisur.
Në politikën britanike këto ditë, të gjitha rrugët të çojnë përsëri në Brexit.
Ashtu si shumë në Partinë Konservatore, Truss fillimisht kundërshtoi idenë e largimit të Britanisë nga Bashkimi Evropian. Por pasi votuesit votuan për Brexit në 2016, ajo bëri atë që bëri Johnson dhe shumë konservatorë të tjerë dhe u bë një mbështetëse e zjarrtë e Brexit, duke goditur BE-në, dhe duke kërkuar që kryeministrja e atëhershme Theresa May të finalizonte sa më shpejt ”divorcin”.
Sot, asnjë nga përfitimet e premtuara të Brexit nuk është realizuar.
Në fakt, Britania po kalon një kohë më të vështirë se BE. Ka radhë të gjata në portet e hyrjes që edhe britanikët e kanë të vështirë t’i durojnë. Vendi përballet me mungesë të fuqisë punëtore, veçanërisht në fusha të tilla si bujqësia dhe kujdesi shëndetësor.
Po kështu, Partia Konservatore vendosi të nxisë zemërimin populist për emigracionin.
Në prill, qeveria e Johnson njoftoi një marrëveshje për të dërguar refugjatët që kërkojnë azil në Britani në Ruandën e largët. Truss caktoi një sekretare të Brendshme, Suella Braverman, e cila jo vetëm që mbështeti planin e Ruandës, por donte të shkonte shumë më tej. Megjithatë, Braverman dha dorëheqjen të mërkurën. Është e paqartë se cila mund të jetë politika e imigracionit e administratës së ardhshme.
Kur dëgjoni republikanët në këtë vend të thonë “siguro kufirin” ose “shtypni krimin” ose “Amerika së pari”, kujtoni sa e vështirë është të qeverisësh në një botë të ndërlidhur.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“DW”: Kush e merr Downing Street-in pas Johnsonit?
Gratë së shpejti në pushtet në Britaninë e Madhe
