Vladimir Putin insistoi pas një fjalimi për politikën e jashtme të enjten se Rusia kishte “lënë të kuptohet” për përdorimin e armëve bërthamore vetëm pas kërcënimeve nga udhëheqësit perëndimorë.
Një sulm bërthamor në Ukrainë, shtoi presidenti, nuk do të kishte “asnjë kuptim politik apo ushtarak”.
Megjithatë, Putin shtoi akuzat që Moska ka bërë gjatë gjithë javës se Ukraina po zhvillonte një bombë “të pistë” të mbushur me material radioaktiv. Mbetet e paqartë nëse, siç druhen aleatët e Kievit, këto pretendime të pabazuara mund të jenë një pretekst për përshkallëzimin e Kremlinit.
Por ato janë një shenjë se lufta e Moskës kundër Ukrainës po hyn në një periudhë rreziku akut.
Moska ka bërë akuza të rreme më parë se Ukraina po përgatitej të përdorte armë kimike ose biologjike. Kryeqytetet perëndimore në mënyrë të ngjashme kishin frikë se Kremlini po i hapte rrugën një operacioni “flamur të rremë” në të cilin ai mund të përdorte vetë armë të tilla.
Pretendimet e Rusisë se Kievi mund të shpërthejë një pajisje radioaktive me qëllimin për të fajësuar Rusinë – për të cilën Putin tha se urdhëroi ministrin e tij të mbrojtjes t’ia komunikonte homologëve të huaj – kanë qenë më këmbëngulëse.
SHBA, Britania e Madhe dhe Franca me të drejtë i kanë dënuar akuzat si “të rreme”.
Nuk mund të përjashtohet mundësia që Rusia po planifikon një operacion të rremë. Putin konsolidoi mbështetjen në vitin 1999 duke fajësuar “terroristët” çeçenë për bomba vdekjeprurëse në apartamente ruse që provat rrethanore sugjerojnë se ishin organizuar nga policia sekrete e Moskës.
Paralajmërimet për bombat e pista mund të jenë gjithashtu pjesë e një strategjie që synon të frikësojë kundërshtarët e Moskës, duke përforcuar kërcënimet e saj bërthamore dhe duke sugjeruar një gatishmëri për t’i kryer ato.
Lëvizjet për përdorimin e armëve bërthamore kanë qenë pjesë e strategjisë ruse që nga dita e parë e pushtimit të saj në Ukrainë. Qëllimi ka qenë të pengojë vendet e NATO-s nga ndërhyrja e drejtpërdrejtë ose furnizimi i Kievit me armatim.
Ka disa shenja që, pas përparimeve të fundit ushtarake të Ukrainës, Putini mund të jetë duke kërkuar të ndalojë konfliktin.
Ai këmbënguli të enjten se herët a vonë, perëndimi “do të duhet të fillojë bisedimet për të ardhmen tonë të përbashkët”. Putini mund të ketë arritur në përfundimin se aneksimi i katër rajoneve të Ukrainës dhe sigurimi i një ure tokësore me Krimenë mund t’u shitej – së bashku me neutralitetin ushtarak për Ukrainën – rusëve si një “fitore”.
Në këtë skenar, mobilizimi i pjesshëm i rrezikshëm i Putinit synon të sigurojë se Rusia mund ta mbajë këtë territor.
Goditja bërthamore ka për qëllim të trembë Ukrainën dhe aleatët e saj perëndimorë që të tërhiqen.
Presidenti i Ukrainës, Volodymyr Zelenskyy, nuk mund të pajtohej kurrë me “kushtet” e Putinit.
As aleatët e Kievit nuk mund ta lejojnë Putinin, si në vitin 2014, të përfitojë nga përdorimi i forcës. Kjo thjesht do ta inkurajonte atë të merrte sjellje agresive ndaj vendeve të tjera dhe të krijonte një precedent të tmerrshëm për fuqitë e tjera bërthamore.
I vetmi drejtim i përshtatshën për aleatët e Ukrainës atëherë është të vazhdojnë strategjinë e tyre aktuale.
Rritni ndihmën ushtarake për Ukrainën, duke hetuar me kujdes linjat e kuqe të Rusisë dhe rritni presionin ekonomik ndaj Rusisë. Ukraina ka nevojë për sisteme të mbrojtjes ajrore kundër raketave dhe dronëve rusë, dhe mbështetje financiare dhe praktike në rindërtimin e infrastrukturës dhe banesave të dëmtuara.
Kjo nuk do të thotë se nuk ka vend për negociata.
Diplomacia mund të veprojë krahas presionit ushtarak pa qenë sinjal kapitullimi apo qetësimi. Komunikimet, duke përfshirë kontaktet ushtarake-ushtarake – janë gjithashtu jetike, në mes të tensioneve aktuale.
Gjashtëdhjetë vjet pas krizës së raketave Kubane, mësimet e nxjerra atëherë nuk janë më pak të rëndësishme sot.
Burimi: Financial Times
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
