Kur mendoj për veten time

Kur mendoj për veten time,
Unë vdes së qeshuri,
Jeta ime ka qenë një shaka e madhe,
Një valle që ecet
Një këngë që flitet,
Unë qesh aq fort sa gati vdes
Kur mendoj për veten time.

Gjashtëdhjetë vjet në botën e këtyre njerëzve
Fëmija për të cilin punoj më quan vajzë
Unë i them “Po zonjë” për hatër të punës.
Shumë krenare për t’u përkulur
Shumë e varfër për t’u thyer,
Unë qesh derisa barku më dhemb,
Kur mendoj për veten time.

Njerëzit e mi mund të më ndajnë përgjysmë
Unë qeshë aq fort sa gati vdes,
Përrallat që ata tregojnë, tingëllojnë njësoj si gënjeshtra,
Ata e rrisin frutin,
Dhe ia han lëvoren,

Unë qesh derisa filloj të qaj,
Kur mendoj për vetën time.