Natën e së shtunës, më 18 mars, presidenti i Federatës Ruse, Vladimir Putin, ngau vetë një makinë, i shoqëruar nga një zyrtar lokal.
Ata po “vizitonin” Mariupolin, një qytet në Ukrainë, tani nën kontrollin rus.
Ai përshëndeti disa banorë dhe shmangu shtrëngimin e duarve. Udhëtimi ishte shumë i shkurtër dhe pamjet prej tij nuk u bënë publike deri të nesërmen.
Përpjekja e parë e Putinit në një territor të pushtuar që kur trupat e tij pushtuan Ukrainën më 24 shkurt 2022, ndoshta kishte për qëllim si një gjest kundërshtimi ndaj vendimit të Gjykatës Ndërkombëtare Penale (ICC), për të lëshuar një urdhër arresti kundër tij për krime lufte, në këtë rast për dëbimin e fëmijëve.
Por veprimit të Putinit i mungon fuqia.
Ai është nën mbrojtje të rreptë edhe në shtëpi, ku shmang nga çdo kontakt me publikun dhe mban distancë me audiencën që i drejtohet. Dhe tani është i kërkuar jashtë vendit. Ashtu si me kriminelët e një epoke tjetër, shenja “i kërkuar” qëndron mbi kokën e Putinit sot, kudo që ai shkon.
Ky është ndikimi më domethënës i vendimit të GJNP-së.
Megjithatë, ndikimi praktik është shumë i kufizuar. Putin në kutinë e dëshmitarëve në Hagë nuk është, në këtë fazë, një skenar realist. Gjykata nuk ka kapacitet policor dhe Rusia nuk do të dorëzojë presidentin e saj. Kreu i Kremlinit gjithashtu nuk është i ndaluar totalisht të udhëtojë jashtë vendit: Megjithëse 123 vende kanë ratifikuar Statutin e Romës me të cilin u krijua ICC në vitin 1998, ai ende lë rreth 60 vende jashtë juridiksionit të tij dhe ato nuk janë të parëndësishme: Kina dhe India janë mes tyre. India do të presë samitin e ardhshëm të G20, në të cilin, në parim, Putini duhet të jetë i ftuar.
Megjithatë, politikisht dhe simbolikisht, efekti i fletarrestit ndërkombëtar është i konsiderueshëm.
Shpejtësia me të cilën gjyqtarët e GJPN-së miratuan kërkesën për një urdhër-arresti të prokurorit Karim Khan për Putinin dhe komisioneren ruse për të drejtat e fëmijëve, Maria Lvova-Belova, pasqyron gjithashtu dëshirën e gjykatës për t’u marrë me këtë rast, në një kohë kur presioni është në rritje për krijimin e një gjykate speciale për të gjykuar aktet e agresionit rus.
Kievi kishte frikë se ICC nuk do të ishte në gjendje të shënjestronte personin më përgjegjës për krimet e kryera kundër miliona civilëve ukrainas.
Duke identifikuar mjetin ligjor që do ta lejonte atë të godiste në nivelin më të lartë, GJNP-ja ka marrë iniciativën e nevojshme.
Ai gjithashtu i ka dërguar një mesazh vendit të sulmuar dhe të tjerëve, përfshirë Francën, që mbështesin punën e saj për hetimin e krimeve të luftës: Nuk do të ketë paqe në Ukrainë pa drejtësi.
Burimi: Le Monde
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Çfarë kërkon Putin nga Evropa dhe Amerika?
Aleksei Navalny është lideri i vërtetë i Rusisë!
