Për atë që është duke më lexuar!

Ti je i pamposhtur.
A nuk ta sollën forcat që fatin tënd kontrollojnë
sigurinë e pluhurit?
A s’mund të ishte koha jote e pakthyeshme
a nuk është ai lum qe me ndriçimin e te cilit
pasqyron Heraklitin duke lexuar shkurtësine?
Një pllakë mermeri është ruajtur
Per ty, një që nuk ke per ta lexuar,
Tashmë e varrosur me qytetin, epitaf, me datat e të vdekurit
Dhe njerëz te tjerë janë gjithashtu
Ëndrra të kohës,
Dhe jo të perforcuar në bronz, [apo] ar të pastër.
Ata janë pluhur
Si ti; dhe universi është Proteus.
Hije,do të udhetosh te ajo çfarë te pret,
Hija fatale duke të pritur në cep.
Dije këtë: në njëfarë mënyre ti tashmë ke vdekur.