Lufta e Ftohtë e vërtetë përfundoi në dhjetor 1991 me shpërbërjen e Bashkimit Sovjetik. Por ideja se bota po përjeton fazat e hershme të një lufte të re të ftohtë, këtë herë, një konkurrencë strategjike midis Kinës dhe Shteteve të Bashkuara, ka zënë vend në shumë fusha, veçanërisht në Uashington. Nuk ka dyshim se ndërsa fuqia e Kinës është rritur që nga fillimi i viteve 2010, marrëdhënia SHBA-Kinë është bërë gjithnjë e më e diskutueshme. Dhe në vitet e fundit, ajo ka rënë në zbaticën e saj më të ulët që nga viti 1972, kur udhëheqësi kinez Mao Ce Dun përshëndeti Presidentin e SHBA Richard Nixon në Pekin. Tani sinjale të frikshme po vijnë nga Kina, e cila po kalon ditë jo të mira. Megjithatë, me Xi Jinping në krye, axhenda e të cilit përfshin synime ekonomikisht të rrezikshme si aneksimi i Tajvanit dhe mbështetje e vazhdueshme për Rusinë e Putinit, nuk do të ishte çudi që “shpëtimin” ta gjejë tek nisja e një Lufte të Re të Ftohtë.
Kriza në Kinë
Për vite me radhë, arritja më e madhe e Xi-t ka qenë “nxjerrja e miliona njerëzve nga varfëria”, duke injoruar në heshtje faktin se ishte më shumë për heqjen e pengesave ideologjike komuniste ndaj prosperitetit sesa zbatimin e një modeli ekonomik më të balancuar. Zhvillimi i fundit ishte i pashmangshëm, pati një katastrofë flluskë të pasurive të paluajtshme që tani ka shpërthyer. Pjesa prej 30 për qind që sektori i pronave kishte në ekonomi është tashmë një gur mulliri që e tërheq në baltë dhe sektorë të tjerë po bien në rrëmujën që ka krijuar. Përveç krizës aktuale, gjërat nuk duken shumë më mirë as në terma afatgjatë. Fuqia punëtore e Kinës po plaket dhe po zvogëlohet, dhe brezat e rinj janë gjithnjë e më të pakënaqur. Papunësia e të rinjve arriti një nivel rekord prej më shumë se 21% në qershor 2023. Si iu përgjigj qeveria shifrave alarmante? Ajo ndaloi së publikuari raporte. Në dhjetor, Banka Botërore publikoi një raport mbi ekonominë kineze, duke detajuar prova për ekonominë kineze, por Xi Jinping nuk u përmend askund.
Sinjalet e frikshme
Ai ka një axhendë krejtësisht të ndryshme, e cila përfshin synime ekonomikisht të rrezikshme si aneksimi i Tajvanit dhe mbështetje e vazhdueshme për Rusinë e Putinit. Gjithçka që ka bërë ndërhyrja e tij në bursë është të nënvizojë se sa të parëndësishme janë forcat konvencionale të tregut në Kinë. Shumica e analizave racionale perëndimore pajtohen se angazhimi ekonomik me PRC është i pashmangshëm. Ekonomia kineze është bllokuar në një spirale kolapsi demografik, me borxhe. Por sado e keqe të jetë situata ekonomike, rreziqet politike duhet të peshojnë edhe më shumë. Strategjia kombëtare e Kinës nën drejtimin e Xi është konkurrenca politike, ushtarake dhe ekonomike me Perëndimin. Autokrati e bazon reputacionin e tij në një nacionalizëm të vendosur, ekskluzivisht kinez dhe pavarësi nga rendi i bazuar në rregulla të udhëhequr nga perëndimi. Ai ka treguar tashmë disa nga synimet e tij për Tajvanin në Hong Kong. Ndaj, teksa Perëndimi kërkon të gjejë si do t’i përgjigjet Xi Jinping rënies së vendit të tij në moçal ekonomik, me fundosjen e tij demografike, duhet të përgatitet për një luftë të re të ftohtë.
Lufta e së ardhmes
Këtij parashikimi të zymtë, ia shton dozën e “dramacitetit” fakti që Kina ka zbuluar një plan ambicioz për të transformuar operacionet e saj ushtarake. Pekini synon të fokusohet në dronët e avancuar, në një ndryshim strategjik që përfshin zbatimin e misioneve hipotetike speciale në skenarë lufte, duke përfshirë një konflikt të mundshëm me SHBA në Tajvan, të drejtuar nga avionë pa pilot. Shkencëtarët po punojnë me Ushtrinë Çlirimtare Popullore (PLA) për të zhvilluar UAV-të që mund të fluturojnë në distanca të gjata, të zhyten thellë nën ujë dhe të qëndrojnë në pritje për periudha të gjata. Sipas raporteve nga South China Morning Post , në qytetin e Chengdu, në Kinën jugperëndimore, një njësi e ushtrisë kineze po punon ngushtë me një ekip shkencëtarësh për të ndërtuar dronët që, brenda 10 viteve të ardhshme, ata duhet të jenë në gjendje të zëvendësojnë njerëzit në marrjen pjesë në operacione të caktuara përtej kufijve kombëtarë.
