Presidenti francez Emmanuel Macron nisi një debat marramendës në një konferencë shtypi të hënën vonë, kur ai hodhi idenë e dërgimit të trupave perëndimore në Ukrainë. Reagimet e mëpasshme në Francë, Evropë dhe natyrisht në Rusi, treguan qartë se çështja është shpërthyese. Kjo sepse ka të bëjë me luftën dhe paqen në Evropë, me çështjen ekzistenciale par excellence.
Të martën, pallati presidencial Elysee bëri një sërë sqarimesh të nevojshme nga komentet e fshehta të Macron dhe kritikat që ato provokuan. Së pari, sipas tyre nuk bëhet fjalë për dërgimin e trupave luftarake për t’u përballur me rusët, por për ekspertët e asgjësimit të bombave, trajnerët dhe personelin e mirëmbajtjes së pajisjeve që mund të vendosen në Ukrainë. Pra, jo hyrje në luftë, por një tjetër hap përpara në një angazhim që është rritur në mënyrë të qëndrueshme që nga pushtimi rus dy vjet më parë.
Pika e dytë thelbësore është se ende nuk është marrë asnjë vendim, por siç tha Macron të hënën në mbrëmje, “asgjë nuk përjashtohet.”
Atëherë pyetja është: pse ai foli publikisht për këtë, duke rrezikuar të pësonte reagime të ashpra nga ata që janë kundër tij, siç është kancelari gjerman Olaf Scholz, i njohur për maturinë e tij, ose, me shumë gjasa, sulmet nga Moska?
Cilat ishin dy mesazhet e fshehura Macron
Macron donte të dërgonte dy mesazhe. I pari ishte për Rusinë: Presidenti Vladimir Putin duhet të kuptojë se Evropa do të bëjë gjithçka që është e nevojshme për ta penguar atë të fitojë në Ukrainë. Putin beson, jo pa arsye, se gjithçka po shkon sipas planit të tij: ekuilibri ushtarak i fuqisë, paraliza dhe ngritja e ish-presidentit Donald Trump në SHBA dhe një Evropë shumë e mësuar të jetojë nën ombrellën amerikane. Ai duhej patjetër t’i dërgonte një sinjal se Evropa nuk po dorëzohej.
Mesazhi i dytë ishte për vetë evropianët. Që nga deklarata e çuditshme e Trump për NATO-n, ata në Evropë që betohen për mbrojtjen amerikane kanë lëvizur mes hutimit dhe panikut.
Që nga viti 2017, Macron ka mbrojtur autonominë strategjike evropiane dhe sot ai po prezantohet si lideri i atyre që duan ta ndërtojnë atë, duke rrezikuar të ofendojë partnerët e tij shumë më të kujdesshëm. Është një situatë e kundërt, pasi ai u akuzua për vetëkënaqësi ndaj Putinit në muajt e parë të luftës dhe tani po kritikohet se ka shkuar shumë larg.
Një vëzhgim i përgjithshëm
Në Evropë pati shumë reagime kritike, sikur Franca të rrezikonte luftën me Rusinë. Si gjithmonë, iniciativat franceze në Evropë priten me rezervë të caktuar, edhe pse shumë e pranojnë se ato meritojnë të ekzistojnë.
Ky samit i improvizuar në Paris, i mbajtur pas vizitës së presidentit ukrainas Volodymyr Zelensky 10 ditë më parë, ishte provë e kësaj: në një moment kritik, ai ishte shumë operacional për temën e ndihmës për Ukrainën.
Vala e vogël goditëse që ka ndodhur gjatë ditëve të fundit jep një ide se çfarë do të ndodhë nëse Evropa duhet të bëjë pa mbështetjen amerikane në më pak se një vit. Por duhet të fillojë të mendojë vetë. Gjatë dy viteve të fundit, Evropa ka bërë hapa të rëndësishëm në fushën e mbrojtjes që më parë dukeshin të pamendueshme, por është ende larg të flasë me një zë kur bota e kërkon këtë.
Burimi: “WorldCrunch”