Raportimi i kreut të SPAK, Altin Dumani në Komisionin e Ligjeve, përveç një lajm i rëndësishëm, ishte edhe një rast fatlum për këto në politikë që e sheh Prokurorinë speciale si kundërshtar.
Pesë orë raportim totalisht shterues shërbyen si një lakmus për një analizim të reaksioneve kimiko politike që ka prodhuar ky institucion që sot është kthyer në më të rëndësishmin në vend.
Ajo që ishte mjaft interesante nga pikëpamja vizuale ose edhe politike, ishte dueli ndërmjet njeriut besnik të Sali Berishës, Flamur Nokës dhe Altin Dumanit.
Noka, i cili kishte shkuar me bluzën Free Berisha, kishte rastin e artë për tu përballur me kundërshtarin apo njeriun që sulmon më shumë shefi i tij. Një përballje që Foltores nuk i vjen më deri në majin e vitit tjetër.
Kishte të gjithë mundësinë Flamur Noka të përballej politikisht me një institucion që e quan strukturë kriminale pa ju dridhur qerpiku, edhe pse realisht po shkelet ligjit, pasi drejtësia apo çdo insitucion i pavarur nuk mund të sulmohet. Pasi ka mekanizma kushtetuese për të kontestuar çdo kundërshtim apo ankesë. Është Gjykata! i vetmi institucion terminal në çdo vend demokratik.
Nejse, duke u nisur nga niveli i debatit publik sidomos në panelet e darkës, apo protestat poshtë dritares, sot “ishte dita” për tu përballur.
Dhe në fakt pati një duel. Por ishte mjaft i shkrifët, jo se kreu i SPAK i rrëzoi argumentet e Flamur Nokës, sepse realisht ato nuk ishin të tilla. Por vetëm aludime të shpërndara që mund t’i rrëzonte edhe një kancelar i prokurorisë së posaçme.
Sot pritej një debat politik, real mes SPAK dhe kundërshtarëve politikë të tij. Në një betejë para njerëzve, ku tezat e tyre për “jakobinizëm” të përballeshin me njeriun që e ka përgjegjësinë për ta dhënë.
Nuk pati. E kjo jo vetëm për aftësinë e Altin Dumanit, i cili dukej se ishte mjaft i kthjellët në përgjigjet e tij, por sepse këtu ka një kleçkë që në opinionin publik e përmendin pak.
Altin Dumani, kolegët e tij të SPAK, por të gjithë prokurorët e tjerë të Republikës nuk mund të hedhin asnjë hap të “rëndë”- pra arrest, kontroll apo ngushtim lirie pa vendim gjykate.
E kjo është një nga arritjet reale të Reformës në Drejtësi. E cila më parë jepej pas 48 apo 72 orësh. Sot në këtë afat bëhet vlerësimi i masës së sigurisë. Pra çdo person që përballet me një vendim gjykate për arrest, përgjim, apo edhe kontroll banese, mund ta vlerësojë nëpërmjet avokatit pas 2 ditësh. Asnjë prokuror nuk e ka pushtetin absolut të Llallës së para 2016-s.
Ndaj dhe përgjigja e Altin Dumanit ndaj Flamur Nokës ishte krejt relaksuese për rastin Berisha apo Partizani, që në fakt është edhe realitet. Që po e ndjekin thuajse javë pas jave avokatët e doktorit në GJKKO. Ky realitet është jo aq i vlerësuari në analizat publike në ekrane.
Tjetri që bëri përshtypje në seancën orëshe të Altin Dumanit, ishte çështja e rrjedhjes së informacionit, për të cilën flitet shpesh. Po për të cilën, do të duhet nga kolegët më transparencë, pasi kreu i SPAK, e tha se edhe për informacionin e fundit, e gjitha që ka dalë është pjesë e vendimit të Gjykatës Speciale për Vlerësimin Parakrak të Sigurisë.
Kush s’e kujton rastin e gjykatës së Catania-s për vëllezërit Habilaj, ku shikohej lidhja me ish-ministrin Tahiri në atë kohë. Dilnin reporter specialë me burime ekskluzive. Thjesht kishin marrë onlinë vendimin e gjykatës për masën e sigurisë.
Ashtu ndodhi edhe sot. Kështu ndodhi edhe me dosjen Partizani ku është nën hetim Sali Berisha. Ajo dosje ka 200 faqe, siç ka dosja e megaoperacionit ndaj 7 grupeve kriminale. Por ndërsa për rastin Partizani ishin pak media që jepnin detaje të vendimit, në rastin aktual, ata i shesin si zbulime të bujshme.
Ndërkaq, analiza mbi faktet e vendimit me ngjarjet në terren, siç ka bërë në mënyrë shteruese Artan Hoxha, janë thjesht e vetëm raportim e gazetari e pastër. Pasi një reporter ka kujtesë, ka ditar, ka një rekord ngjarjesh që kur del një vendim zyrtar monton rripin e transmisionit dhe e vë atë në lëvizje. E kur një reporteri i dalin fjalët, parashikimet, analizat, nuk ka më sadisfaksion më të madh professional. Arrihet objektivi.
