Diskutimet vazhdojnë brenda bllokut NATO-BE për heqjen e kufizimeve të vendosura ndaj Ukrainës për përdorimin e armëve të furnizuara nga perëndimi për të goditur territorin rus. Në fakt, në këtë çështje ka ndërhyrë edhe Përfaqësuesi tjetër për Politikën e Jashtme të Bashkimit Evropian, Josep Borrell. “Është një debat që po zhvillohet për heqjen e kufizimeve për përdorimin e armëve të furnizuara në Ukrainë. Disa shtete po i heqin këto kufizime për të lejuar Ukrainën t’i përgjigjet sulmeve ruse në territorin rus,” tha politikani spanjoll. Prandaj, duket se fjalët e Sekretarit të Përgjithshëm të Aleancës Atlantike, Jens Stoltenberg, kanë zënë vend, sipas të cilit “duhet të kujtojmë se Ukraina ka të drejtën e vetëmbrojtjes, ajo mbron territorin e saj dhe në bazë të së drejtës ndërkombëtare, e drejta për mbrojtje përfshin të drejtën për të goditur objektiva legjitime ushtarake jashtë Ukrainës”.Stoltenberg nënvizoi gjithashtu se vendosja ose mos vendosja e kufizimeve ndaj Kievit nuk është përgjegjësi e NATO-s, por e shteteve individuale dhe se kufizimet e bëjnë shumë të vështirë për Kievin që të mbrojë veten”. Deklaratat e tij nuk u pritën me miratim unanim brenda Paktit Atlantik. Në fakt, ato shënojnë një ndryshim vendimtar të ritmit dhe një kapërcim të një prej “vijave të kuqe” të fundit të mbetura pas më shumë se dy vitesh konflikt.
Përçarja e Perëndimit
Nga njëra anë ka vende të tilla si Shtetet e Bashkuara dhe Britania e Madhe. E para filloi të furnizonte Ukrainën me raketa me rreze të gjatë Atacms , ndërsa kjo e fundit pohoi përmes ministrit të Jashtëm David Cameron se Kievi ka të drejtë të përdorë armët e furnizuara nga NATO dhe Bashkimi Evropian për të goditur territorin e Federatës. Nga ana tjetër, megjithatë, kombet që kundërshtojnë këtë zhvillim janë rreshtuar sepse do të çonte në një përshkallëzim të tensionit midis Perëndimit dhe Rusisë. Midis tyre, Gjermania vazhdon të refuzojë furnizimin me transportuesit Taurus në vendin e pushtuar, ndërsa qëndrimi i qeverisë italiane, i shprehur nga ministri i Mbrojtjes Guido Crosetto, është “të ndihmojë Ukrainën të mbrohet “duke lënë të hapur” mundësinë e ndërtimit të një armëpushimi dhe largimi i tryezës së paqes”.
Dërgimi i trupave
Në sfondin e këtij debati vihet re edhe mundësia e ngritur disa herë nga presidenti francez Emmanuel Macron për dërgimin e trupave të NATO-s në vendin e pushtuar. Fjalët e tij kanë shkaktuar gjithmonë reagime negative unanime brenda Aleancës Atlantike, por megjithatë ato janë një shenjë e shfaqjes progresive të ndarjeve brenda një blloku, i cili, nga 24 shkurti 2022 e deri më sot, ka qëndruar pothuajse gjithmonë i bashkuar në mbështetjen e tij në Kiev.Kohët e fundit, New York Times raportoi se NATO po diskuton mundësinë e dërgimit të instruktorëve ushtarakë në Ukrainë për të trajnuar ushtarët ukrainas. Për momentin, forcat e NATO-s po trajnojnë ushtarë ukrainas jashtë vendit.Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky shprehu gjithashtu idenë e vendosjes së instruktorëve të NATO-s në Ukrainë.
Hezitimi i SHBA-së dhe Gjermanisë
Media gjermane “Der Spiegel” thekson se kancelari gjerman Olaf Scholz dhe presidenti amerikan Joe Bidenkanë frikë nga ky skenar. “Ata që duan të kufizojnë luftën me frenim të tepruar, në fakt rrezikojnë të dalë jashtë kontrollit”, paralajmërojnë mediat gjermane. Ndryshe nga Scholz, anëtarët më të rëndësishëm të qeverisë së koalicionit gjerman, si Zëvendës Kancelari dhe Ministri i Ekonomisë Robert Habeck dhe Ministrja e Punëve të Jashtme Annalene Baerbock nga të Gjelbrit, Ministri i Financave i FDP-së, Christian Lindner dhe Ministri i Mbrojtjes i SPD-së, Boris Pistorius, e shikojnë atë në mënyrë të ngjashme. Të gjithë ata bëjnë thirrje për ndihmë shtesë për Ukrainën në armë që mund të përfaqësojë një fazë vendimtare të luftës. “Spiegel” thekson se kancelari tregoi përbuzje kur foli në takimin parazgjedhor në Karlsruhe për ekspertë të shumtë ushtarakë dhe për ata që besojnë se Perëndimi duhet t’i japë më shumë mbështetje ushtarake Ukrainës në mbrojtjen e saj kundër Moskës.