Edi Rama ja doli të bëjë “not në baltë” përballë gazetarit të RAI 3, në një mënyrë të pazakontë që nuk e aplikon në Shqipëri. Intervista e tij e plotë, e transmetuar në rrjetet e tij sociale dhe atë të RAI, tregon një kryeministër që nuk ka këtë pamje kur flet me shtypin në Shqipëri. Përveçse shumë i sigurt, dhe sfidues, ai ndërkohë ishte dhe një akuzues i hidhur i stilit të gazetarisë spekulative dhe keqpërdorimit të tyre politik.
Kjo vërehej dhe në komentin e vetë gazetarit pas intervistës.
Por përse Edi Rama ishte aq i qetë dhe aq shpjegues para një gazetari italain?
Nuk është thjesht xhelozi e një gazetari shqiptar. Kur dikush e akuzon këtu, dhe ai zgjedh t’i përgjigjet, natyrisht që është shumë e vështirë të mos e hetosh nervozizmin e tij dhe shpesh herë dhe tejkalimin e kufijve etik.
Kurse përballë gazetarit italianë ishte 100 herë më i hidhur se para gazetarëve shqiptarë, por jashtëzakonisht i qetë, argumentues dhe sfidues për të.
Krye arsyeja mendoj se është cektësia e gazetarëve të huaj që shkruajnë për Shqipërinë dhe që ne i mbivlerësojmë për shkak të nevojës për të përdorur autoritetin e shtypit perëndimor për nevojat tona.
Shpeshherë gazetaria që vjen nga Perëndimi dhe raporton për Shqipërinë është më shumë se qesharake e cekët, e mbytur nga paragjykimi për vendin dhe tema që ata i kane simbol të Shqipërisë. Edhe mediat më të mëdha perëndimore amerikanë angleze apo evropiane, vazhdojnë të vijnë në Shqipëri për të gjetur një virgjëreshë në Theth që është veshur si burrë, por që në fakt ka Instagram dhe të kërkon qindra euro për çdo intervistë, dhe me gjasa nuk është fare virgjëreshë, por ka gjetur punë për shtypin e huaj.
Vijnë po ashtu për të gjetur tre fëmijë të mbyllur nga gjakmarrja, në një shtëpi diku në veri dhe po nuk i gjeti dot ata gjen ca bunkerë rrugës e shkruan për ta.
Këto janë tre tabu për tridhjetë vjet për shtypin perëndimor rreth Shqipërisë. Tani ka dalë mafia dhe pastrimi i pareve.
Spekulimi është dhe më i madh dhe i përditësuar me realitetin e Shqipërisë.
Por reportazhi i gjatë i RAI, më shumë se sa sulm politik, ishte i cekët, i pa lidhur me faktet reale në terren dhe mbi të gjitha i frustruar nga ideja se do të sulmohej për ato që thoshte paraprakisht.
Në fakt, në Shqipëri ka fakte më të rënda se ato që thotë RAI, por nuk janë të lidhura ashtu siç thotë gazetari. Ne natyrisht kemi kriminelë, kemi njerëz që shesin drogë, të tjerë që bëjnë pallate apo kulla, dhe ata që mbjellin kanabis, por të raportosh për ata duhet t’i njohësh dhe jo të shikosh filma në Netflix e t’i imitosh.
Është kjo arsyeja që gazetari italian, jo vetëm nuk e vuri dot në siklet Edi Ramën, por i dha atij një mundësi të artë, të ishte siç nuk është në të vërtetë, aq i qetë aq shpjegues dhe aq mbrojtës i gazetarisë investigative të thelluar, sa të mos ikte asnjë moment nga kontrolli i asaj që donte të thoshte.
Në Shqipëri ja dalin ta bëjnë më shumë nervoz Edi Ramën, dhe kur thonë të vërtetat dhe kur thonë gënjeshtra, natyrisht se e dinë më mirë si gazetari Italian ku i dhemb kryeministrit dhe ku mund ta nervozojnë atë qoftë dhe me gënjeshtra.
Në ekranin italian, kjo gjë nuk hetohej. Ajo që Edi Rama arriti të bëjë, është të detyrojë një media të madhe italiane të gëlltisë gënjeshtrat e veta dhe të tërhiqet për çdo akuzë duke thënë se “nuk kemi thënë kështu”, pro kemi thënë që “ka akuza për këtë gjë”. Pra duke ja kaluar referencën e fakteve, thashethemeve.
Kjo tregon më së paku se Edi Rama e njeh atë që do publiku italian për Shqipërinë më mirë se nevoja që ka pasur gazetari për t’i dhënë publikut Italian për Shqipërinë atë që donte ai.
Dhe mbi të gjitha, është një betejë e fituar e kryeministrit me gazetarinë e pa thelluar, duke i dhënë atij luksin ti kishte të gjithë faktet në anën e vet dhe jo në anën e një gazetarie të furnizuar nga viktimat politike të Edi Ramës.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
