Në Ashgabat, kryeqyteti i shtetit të izoluar të Azisë Qendrore të Turkmenistanit, dy liderë të vendeve në luftë, Presidenti rus Vladimir Putin dhe Presidenti i ri iranian Masud Pezeshkiyan, u takuan për herë të parë. Ata u takuan në një “ngjarje kulturore” për nder të 300-vjetorit të lindjes së poetit vendas Mahtumkula Fragi. Të dy presidentët u gjendën në kulmin e tensionit në Lindjen e Mesme, në pritje të përgjigjes së Izraelit ndaj sulmit iranian, konfliktit në Liban dhe Rripit të Gazës dhe luftës në Ukrainë. Të dyja vendet janë nën sanksionet perëndimore, në izolim politik ndërkombëtar, gjë që i bën ata më shumë “partnerë të domosdoshëm” sesa aleatë të vërtetë. Duke qenë se i drejtohen njëri-tjetrit për këtë, Putini dhe Pezeshkian kishin shumë për të biseduar.
Takimi Putin-Pezeshkian
Kujtojmë se në fund të shtatorit në Nju Jork, presidenti Pezeshkian njoftoi rifillimin e dialogut me Perëndimin për programin e tij bërthamor, hodhi poshtë akuzat se po i shet armë Rusisë dhe rusët përdorin gjithashtu dronët e tyre Shahid, dhe disa kanë arritur në përfundimin se ka një ndryshim në politikën e jashtme të Iranit dhe se reformistët në krye të qeverisë kanë ende një forcë të caktuar në krahasim me konservatorët e udhëhequr nga Ayatollah Ali Khamenei. Por duket, të paktën tani për tani, se ishte jetëshkurtër, pasi u vu në flagrancë nga përshkallëzimi i konfliktit në Lindjen e Mesme, në të cilin është përfshirë drejtpërdrejt Irani dhe konservatorët kanë treguar se ende kanë dorën e sipërme. Megjithatë, tema kryesore ishin
konfliktet në Lindjen e Mesme.
Roli i Rusisë
Sipas analistit të Qendrës Carnegie në Moskë Nikita Smagin , siç raportohet nga Deutsche Ëelle (DË), Rusia nuk është në një pozicion, por vështirë se do të përpiqej të “shpëtonte” Iranin në konfliktin e tij me Izraelin dhe SHBA. Smagin thekson se Rusia nuk ka më asnjë levë për të ndikuar në situatën në Lindjen e Mesme, as për të inkurajuar apo parandaluar përshkallëzimin e konfliktit, veçanërisht pasi ajo dëshiron të mbajë marrëdhënie të mira me Izraelin dhe ata janë shumë të shqetësuar se si ta mbajnë Bashar al-Assad në pushtet në gjithë këtë situatë, në mënyrë që në gjithë këtë të mos ndodhë që të mos ziejë përsëri në Siri. Për më tepër, nga mediat e regjimit rus mund të konkludohet se si Moska ashtu edhe Teherani kanë “frikë” se Izraeli mund të sulmojë Iranin “përmes” Sirisë dhe Irakut.
Përfitimet e Rusisë
Dhe për sa i përket Iranit, media e pavarur ruse deklaron se, pavarësisht partneritetit politik të dy vendeve, shkëmbimi i tyre ekonomik dhe tregtar është shumë i pakët dhe nëse Irani do të ndalonte furnizimin me armët e Rusisë, kjo nuk do të kishte një ndikim të rëndësishëm për situatën në fushën e betejës. Por nga ana tjetër, Smagin deklaron se Rusia mund të përfitojë edhe nga sulmi i paralajmëruar izraelit. Përkatësisht, ai beson se nëse Izraeli do të synonte objektet e naftës iraniane – depozitat dhe rafineritë – Rusia, thotë ai, do të mbetej pa konkurrentin e saj kryesor të naftës në luftën për tregun kinez.
Marrëveshja
Përveç kësaj, është e qartë se vendet që eksportojnë naftë nga Gjiri Persik do të futeshin gjithashtu në telashe dhe çmimi i naftës do të rritej, gjë që do ta ndihmonte Rusinë “të mbushte buxhetin e saj”. Më në fund, media e regjimit rus njoftoi një takim të ri mes Putinit dhe Pezeshkian në fund të tetorit në qytetin rus të Kazanit në samitin e BRICS, ku sipas mediave të regjimit rus, marrëveshja strategjike mes dy vendeve, e cila ka qenë në përgatitje për më shumë se një vit, më në fund duhet të nënshkruhen ditë. Sipas agjencisë pro-Kremlinit RIA Novosti, marrëveshja do të ishte e ngjashme me atë të nënshkruar me Korenë e Veriut, por është interesante nëse ajo përmban edhe një artikull për ndihmën e ndërsjellë ushtarake nëse një nga nënshkruesit sulmohet.