Pas disa vitesh, Franca dhe Gjermania më në fund kanë rinovuar partneritetin e tyre të pas luftës. Por tani, ata duhet të shkojnë shumë më tej, duke zhvilluar një strategji të re të inovacionit, sigurisë dhe qeverisjes për të menaxhuar ekonominë evropiane në shekullin e njëzet e një.
Në fund të muajit të kaluar, 56 vjet pasi presidenti francez Charles de Gaulle dhe kancelari gjerman Konrad Adenauer nënshkruan Marrëveshjen Élysée, udhëheqësit e tanishëm të Francës dhe Gjermanisë u takuan në Aachen, kryeqyteti historik i Evropës, për të nënshkruar një pakt të ri bashkëpunimi.
Traktati i ri i Aachen duhet të mirëpritet nga të gjithë evropianët. Pavarësisht vështirësive të tyre të brendshme politike dhe në mes të ngadalësimit të rritjes evropiane dhe kaosit të Brexit, Presidenti francez Emmanuel Macron dhe kancelarja gjermane Angela Merkel u mblodhën së bashku për të ripohuar mirëkuptimin reciprok të vendeve të tyre.
Marrëveshja parashtron bazat për një këshill ekonomik të ri franko-gjerman, si dhe bashkëpunim më të ngushtë për sigurinë dhe mbrojtjen.
Megjithatë, është për të ardhur keq që nenet 28 të Traktatit janë shumë të paqarta.
Është absolutisht e domosdoshme që ky tekst të shoqërohet me një metodë të re, të adaptuar në botën aktuale në të cilën jetojmë, një botë ku politika nuk zhvillohet më në debatet e mbytura të takimeve ministrore ose nëpërmjet komunikimeve të ndërlikuara.
Në fund të fundit, kemi hyrë në një epokë në të cilën shpejtësia, madje më shumë se paraja, përcakton rrjedhën e ngjarjeve dhe ku aftësia për eksperimentim në të gjithë sektorët është një faktor thelbësor për suksesin.
Në ekonominë e sotme, pjesa më e madhe e pasurisë shkon tek ata që inovojnë më shpejt. Shumica e europianëve nuk mund ta kuptojnë atë, por Bashkimi Europian ka shpenzuar më shumë për kërkimin dhe inovacionin, nëpërmjet programit Horizon 2020 prej 77 miliardë dollarësh, se Agjencia e Mbrojtjes së Avancuar të SHBA-ve.
Ne evropianët mund të mendojmë se po ruajmë një pozitë konkurruese sa i përket studimeve, kërkimeve, inovacionit. Por, për fat të keq, jo.
Nuk është çudi që strategjitë kombëtare të inovacionit të shkëputura dhe të fragmentuara të Europës nuk po funksionojnë më. Për shumë njerëz, është sikur Evropa të mos ekzistojë.
Është koha për të marrë iniciativën përsëri. Hapi i parë është ndryshimi i metodës. As jakobinizmi francez dhe as ultra-decentralizimi gjerman nuk janë të përshtatshme për botën e sotme.
Ndaj, traktati i Aachen duhet të konsiderohet si një mundësi për ta parë shoqërinë civile evropiane jo vetëm si ofrues i ideve politike, por si bashkëpilot për zbatim.
Për këtë qëllim, shumë masa konkrete duhen marrë menjëherë. E para është krijimi i një agjencie të inovacionit që është e hapur për të gjitha shtetet anëtare të BE-së.
Gjithashtu, ne duhet të jemi të guximshëm në aspektin e sigurisë kibernetike, për të mbrojtur infrastrukturën tonë publike dhe sistemet demokratike . Ndryshe nga Rusia dhe SHBA, vendet evropiane nuk kanë kapacitet për të “atribuar” dhe për të përcaktuar origjinën e sulmeve kibernetike.
Vetëm me aleancën e sigurisë kibernetike, shkëmbimin e të dhënave dhe koordinimin e zbatimit të ligjit Europa mund të rimarrë këtë element thelbësor të sovranitetit të humbur.
Së fundmi, Evropa duhet të jetë strategjike për hapësirën, sepse këtu do të vendoset gara në komunikimet, gjeologjinë dhe teknologjitë autonome të automjeteve , për të mos folur për konfliktet ushtarake.
Një mënyrë e tillë mendimi është duke sulmuar aftësinë e Evropës për të vepruar. Ne duhet të miratojmë një strategji rrënjësisht të ndryshme para se të jetë tepër vonë. Traktati i Aachen mund të jetë një bazë e mirë, por nevojitet një veprim i guximshëm, i menjëhershëm dhe vendimtar.
André Loesekrug-Pietri është një investitor i teknologjisë dhe kryetar i Iniciativës së Përbashkët Europiane të Përçarjes.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Traktati i Aquisgranës, shpresë edhe dyshime
Merkel-Makron, “shpëtimtarët” e Evropës…
Merkel-Macron “të pandashëm”/ Një traktat i ri mes vendeve
