Presidenti i Turqisë ka të ngjarë të dominojë në zgjedhjet lokale të kësaj jave…
Askush nuk ka parashikuar ndonjëherë rënien politike të presidentit turk Rexhep Tajip Erdogan, por në prag të zgjedhjeve lokale të Turqisë këtë fundjavë ai dhe Partia e tij për Drejtësi dhe Zhvillim (AKP) duken më të dobët se kurrë.
Nëse ai nuk do të ndiente presionin politik, ai nuk do të shfaqte videot e masakrës së xhamisë së Christchurch në tubimet e fushatës. Ministri i tij i brendshëm nuk do të thoshte me zë të lartë faktin se Turqia sfidoi Shtetet e Bashkuara kur pushtoi Sirinë dhe mori Afrin. Këto janë mënyra të shkëlqyera për të mobilizuar elektoratin turk për të mbështetur kandidatët e AKP-së në zgjedhjet e ardhshme komunale.
Rritja e ankthit të Erdogan është raporti i fundit i lajmeve të tmerrshme ekonomike: Ekonomia është në recesion, inflacioni është në 20 përqind, papunësia është 13.5 përqind dhe PBB për frymë ka rënë. Megjithatë, duke pasur parasysh aftësitë politike të Erdoganit, dobësinë e kundërshtarëve të partisë, partia në pushtet ka gjasa të gëzojë një tjetër fitore.
Erdogan është një politikan i madh. Kjo duhet të jetë e dukshme për këdo që ka ndjekur karrierën politike të njeriut. Mënyra se si e përdori pamjet e masakrës së Zelandës së Re në mitingjet javën e kaluar ishte një taktikë politike e tmerrshme, por ishte gjithashtu e shkëlqyer. Ajo i lejoi Erdoganit të nxjerrë në pah dhe të përforcojë idetë për solidaritetin musliman dhe udhëheqjen turke.
Ai e kupton mirë se shumica se apelet politike të bazuara tek identiteti mund të kenë fuqinë për të kapërcyer edhe lajme të këqija ekonomike.
Një aspekt shpesh i anashkaluar i dominimit pothuajse dy-dekadësh të AKP-së nga politika turke janë përfitimet që lidhen me fushatën kundër opozitës së përhershme.
Erdogan dhe AKP gjithashtu gëzojnë një avantazh sepse një grup njerëzish që mund të jenë në gjendje t’i sfidojnë ata kanë provuar të jenë frikacakë. Ish-presidenti Abdullah Gul do të sfidojë partnerin e tij të dikurshëm politik. Gjithashtu edhe Ahmet Davutoglu, i cili shërbeu si këshilltar i politikës së jashtme të Erdoganit, ministër i jashtëm dhe kryeministër, së bashku me Ali Babacan, një ish-zëvendëskryeministër dhe ministër i shtetit përgjegjës për ekonominë mund të krijojnë një parti.
Erdogan me siguri duket më i dobët se në çdo kohë tjetër në gati 17 vjet, por kjo nuk do të thotë se ai është në rrezik. Ai dhe AKP kanë kontrolluar Turqinë për pothuajse dy dekada, dhe si pasojë, ata kontrollojnë shtypin, kontrollojnë burimet shtetërore dhe kontrollojnë procesin politik në çdo nivel.