Avancimi dramatik i opozitës në zgjedhjet lokale i ka dërguar një mesazh të fuqishëm presidentit
Edhe njerëzit më të forte nuk janë të pamposhtur. Rezultatet e zgjedhjeve lokale në Turqi e treguan këtë, edhe pse Erdogan dhe partia e tij kanë kundërshtuar.
Erdogan i quajti zgjedhjet një çështje të “mbijetesës kombëtare”, i portretizoi kundërshtarët si tradhtarë dhe terroristë dhe mbajti deri në tetë mitingje në ditë. Tani publiku e ka marrë vendimin. Megjithëse AKP fitoi më shumë vota, humbja e dukshme e qyteteve të mëdha, ka dërguar disa mesazhe të qarta.
Rezultatet fillestare treguan se kryeqyteti, Ankaraja, kishte votuar opozitën laike të CHP. Më e turpshme, por më shumë poshtëruese, ishte suksesi i saj në Stamboll, jo vetëm fuqia kulturore dhe ekonomike e vendit, por vendlindja dhe Erdoğan, ku ai hyri në politikë kombëtare si kryetar bashkie 25 vjet më parë.
Tani, Ekrem İmamoğlu relativisht i panjohur është shpallur kryebashkiaku i ri i saj (pavarësisht mosmarrëveshjes së AKP) dhe është duke u shpallur si kandidat potencial për president për vitin 2023.
Instinktet dhe besimet politike alarmuese të Erdoğanit përputhen me aftësitë e tij të përkryera politike. Ai udhëhoqi protestat e Parkut Gezi të vitit 2013 dhe përdori përpjekjen e dështuar të grushtit të shtetit të 2016-ës për të nisur spastrimet masive të institucioneve të vendit, përpara se të nxiste ndryshimet kushtetuese që i dhanë atij pushtetin e ri. Vitin e kaluar, ai fitoi një mandat tjetër pesëvjeçar në zgjedhjet e menjëhershme. Ai e ka dëmtuar gjyqësorin. Shumë gazetarë janë burgosur dhe miqtë e tij kontrollojnë mediat.
Por kostot e fushatës së tij populiste dhe politikat në qeveri po bëhen më të qarta. Përdorimi i videove nga sulmet e xhamisë së Christchurch në tubime shkaktoi revoltë ndërkombëtare dhe retorika e tij shkaktoi një rënie tjetër në lirën turke. Marrëdhëniet me SHBA vazhdojnë të përkeqësohen për shkak të blerjes së planifikuar të Turqisë për një sistem mbrojtës raketor rus.
Inflacioni qëndron në 20% dhe gati një në katër të rinj janë të papunë. Megaprojekte të fuqishme si aeroporti i ri i Stambollit, që pritet të kushtojë £ 6bn, duken më pak si një arritje dhe më shumë si pjesë e problemit. Një opozitë më e organizuar dhe e koordinuar e shfrytëzoi këtë mundësi.
Rëndësia e vërtetë e këtyre zgjedhjeve është simbolizmi i tyre. Vetëm rezultatet fillestare përbëjnë një paralajmërim ndaj një njeriu që braktisi përulësinë shumë kohë më parë. Por me këtë rast vjen rreziku që ai thjesht do t’i injorojë rezultatet dhe ta rregullojë rezultatin sipas qëllimeve të tij. Deri tani ai ka sunduar si një populist autoritar. Ai mund të shndërrohet në diçka edhe më të keqe.