Më në fund, Izraeli ka ndërmarrë një hap prapa nga humnera fetare nacionaliste, në të cilën Kryeministri Binyamin Netanyahu ishte duke e çuar atë. Në zgjedhjet parlamentare të 17 shtatorit, koalicioni i partisë së Netanyahut, grupet ortodokse dhe fraksioneve proto-fashiste nuk arriti 61 vendeve, i cili do t’i mundësonte atij të formonte një qeveri tjetër.
Për Netanyahu, i cili ka kaluar 13 vjet në pushtet, këto zgjedhje ishin vetëm pjesërisht për projektin e tij politik nacionalist.
Qëllimi i tij kryesor ishte të riprodhonte koalicionin e vetëm që mund t’i jepte imunitet parlamentar nga aktakuza e tij e afërt me akuzat e mashtrimit, ryshfetit dhe shkeljes së besimit.
Netanyahu injoroi rregullat ligjore dhe etike të sjelljes së fushatës. Ai u zotua të aneksojë Luginën Jordan, pjesë e Bregut Perëndimor, pa ndonjë vlerësim strategjik të pasojave.
Për më tepër, Netanyahu i bëri thirrje publikut të bojkotojë kanalin televiziv më të njohur të Izraelit për prodhimin e një serie “antisemitike” për rrëmbimin dhe vrasjen e një adoleshenti palestinez nga ekstremistët hebrenj në vitin 2014.
Në realitet, ai ishte duke u përpjekur të ndalonte kanalin nga transmetimi i materialeve që kanë të bëjnë me hetimin penal kundër tij.
Akoma më e çuditshme, Netanyahu konsideroi shtyrjen e të gjithë procesit zgjedhor duke filluar një luftë gjithëpërfshirëse kundër Hamasit në Gaza, të cilin ai gjithnjë kishte kundërshtuar të bënte. Fatmirësisht, shefi i shtabit të përgjithshëm të ushtrisë, Aviv Kohavi dhe Prokurori i Përgjithshëm Avichai Mandelblit bllokuan këtë iniciativë.
Netanyahu foli me Trump për një traktat mbrojtës SHBA-Izrael, një ide absurde që i gjithë institucioni i sigurisë e ka kundërshtuar gjithmonë për kufizimin e lirisë së veprimit të Izraelit.
Mjerisht, skena politike e thyer e Izraelit dhe sistemi zgjedhor në mënyrë absurde proporcionale nuk japin kurrë rezultate të qarta. Vendi tani përballet me një periudhë bllokimi politik.
Beteja politike do të përqendrohet tani në pyetjen kryesore në këto zgjedhje: Netanyahu, po apo jo? Dhe a do ta gjejnë anëtarët e Likud guximin të largojnë udhëheqësin e tyre?
Sidoqoftë, rezultati i zgjedhjeve vjen si lehtësim. Votuesit izraelitë kanë ndalur rrëshqitjen e vendit drejt teokracisë ksenofobe. Për më tepër, ndalimi i Netanyahu, me mënyrat e tij perandorake dhe politikën e tij përçarëse të urrejtjes, nuk ishte ndonjë arritje e vogël.
Prandaj, poeti kombëtar i Izraelit Nathan Alterman mund të ketë përshkruar rezultatin si “gëzimi i të varfërve”, gjithashtu titulli i veprës së tij më të famshme.
Por me vendin përsëri të preokupuar nga pazaret politike, dhe tensionet rajonale në rritje, mbetet të shihet se sa do të zgjasë kjo situatë dhe nëse Netanyahu me të vërtetë është larguar nga skena politike.
Shlomo Ben-Ami, një ish-ministër i jashtëm izraelit, është Nënkryetar i Qendrës Ndërkombëtare për Paqen Toledo. Ai është autori i librit “plagët e paqes: Tragjedia izraelito-arabe”.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Akuzat për korrupsion, Netanyahu merret në pyetje sërish
Europa Qendrore dhe ‘dashuria’ e pashpjegueshme për Izraelin
Kryeministri izraelit: Evropianët duhet të zgjohen
