Iraku, që punoi së bashku me trupat amerikane gjatë luftës, dha “mbështetje shumë të rëndësishme për misionin”, sipas ish-Sekretarit të Mbrojtjes Jim Mattis, një gjeneral i Korpusit Detar që luftoi në atë konflikt.
Irakenët “rrezikuan jetën e tyre dhe jetën e familjeve të tyre,” tha Mattis në një letër të bërë publike vitin e kaluar nga Politico.
“Ne u kemi borxh atyre mbështetje për angazhimin e tyre.”
Por Presidenti Trump po ua kthen shpinën Irakenëve. Numri i irakianëve të lidhur me SHBA-të që zhvendosen në Shtetet e Bashkuara është reduktuar. Tani presidenti ka autorizuar tavanin më të ulët të refugjatëve në historinë e programit, 18,000 gjithsej për vitin aktual fiskal, gjë që do ta bëjë shumë më të vështirë për Irakenët të fitojnë viza.
Kjo është një shenjë se Shtetet e Bashkuara nuk do t’i mbajnë premtimet e tyre.
Në tavanin e refugjatëve, presidenti la 4,000 vende për këta irakenë. Por numri i pranuar në të vërtetë pritet të jetë shumë më pak. Kontrollet e rrepta të sigurisë mund të zgjasin me vite dhe të kufizojnë shumë numrin e atyre që marrin viza.
Këta përkthyes dhe stafi ndihmës nuk i braktisën kurrë trupat e SHBA-së gjatë luftës. Njëri prej tyre i tha Projektit Ndërkombëtar të Ndihmës së Refugjatëve vitin e kaluar se ai kishte shërbyer krah për krah me trupat amerikane në 2003 dhe 2004. “Ata u bënë vëllezërit e mi: ata mbështeteshin tek unë dhe unë u mbështeta te ata,” tha ai.
Ai nuk duhet të braktiset. Kjo është një çështje detyre, nderi dhe angazhimit, vlera që përshkruhen shpesh nga politikanët, por, në këtë rast, po braktisen mizorisht.