Socialdemokratët kishin vendosur të largoheshin nga koalicioni i tyre me bllokun konservator të kancelares Angela Merkel, pasi zgjodhën dy liderë që kishin premtuar pikërisht këtë.
SPD, kurrë nuk ka dashur të jetë në një “koalicion të madh” me bllokun e qendrës së djathtë të Gjermanisë, i katërti në historinë e pasluftës dhe i treti nën udhëheqjen e Merkel.
Por në fillim të vitit 2018 u detyrua, pasi nuk kishte të tjera opsione. Ishte një nga ata, Presidenti Frank-Walter Steinmeier, i cili i futi në koalicion.
Ai e bëri këtë duke i dhënë të gjithëve një premtim për “stabilitetin”. Vendet më të vogla të Evropës (thonë Belgjika) herë pas here mbajnë zgjedhje të parakohshme. Por për ekonominë më të madhe të kontinentit, paqëndrueshmëria e tillë thjesht nuk duhet.
Frika e vendit nga paqëndrueshmëria daton që nga Republika e Vejmarit, kur parlamenti kishte mesatarisht 14 parti dhe koalicionet qeverisëse ishin aq të qëndrueshme sa martesat në Hollywood.
Në një kohë kur SHBA, Britania dhe vendet e tjera duken të paralizuara nga polarizimi, kjo kulturë e konsensusit dhe moderimit do të duket të jetë një forcë.
Vitin e kaluar, bota e jashtme shqetësohej që qeveria e Merkel do të rrëzohej pas një mosmarrëveshjeje midis saj dhe ministrit të brendshëm.
Në shtatë dekada të demokracisë së pasluftës, ka pasur pikërisht një grusht shteti pallati (në 1982), dhe vështirë se bëri një ndryshim në politikë.
Kohët e fundit në vitin 2015, 81 përqind e gjermanëve e konsideruan stabilitetin si një forcë kombëtare.
Megjithatë, në një sondazh të ri, vetëm 57 përqind e kishin atë mendim.
Të irrituar nga mungesa e zgjedhjeve të qarta, shumë i drejtohen radikalëve dhe populistëve.
Në sondazhet e fundit, Demokratët e Krishterë dhe Social Demokratët morën së bashku 38 përqind të votave; Alternativa e ekstremit të djathtë për Gjermaninë dhe e majta bashkërisht marrin 27 përqind.
Në 14 vjet nën udhëheqjen e Merkel, Gjermania nuk ka miratuar ndonjë reformë të madhe ekonomike. Ajo ka ndihmuar në menaxhimin e krizave ndërkombëtare, por nuk ka guxuar të formojë një vizion as për eurozonën, as për Bashkimin Evropian.
Gjeopolitikisht, BE rrezikon të ‘ngecet’ midis një SHBA të paparashikueshme dhe një Kine që vazhdon të rritet.
Nëse ai vend është më i madhi në BE, ky është një problem i madh për të gjithë kontinentin.
Andreas Kluth është një kolumnist politik. Ai më parë ishte redaktor kryesor i Handelsblatt Global dhe një shkrimtar për The Economist.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A do të mbijetojë koalicioni i Merkelit?
Çfarë po ndodh? Tjetër skandal në qeverinë Merkel…
Datat kur Merkel do të “luftojë” këtë vjeshtë
