Pas disa muajsh hezitim lidhur me datat dhe axhendën, takimi i samitit “Normandia Katër” midis Gjermanisë, Francës, Ukrainës dhe Rusisë është vendosur përfundimisht më 9 dhjetor në Paris.
Presidenti francez, Emmanuel Macron në veçanti ishte i interesuar për takimin për të “përparuar lidhur me përpjekjet për një zgjidhje paqësore të konfliktit në Ukrainën Lindore”. Çuditërisht, presidenti i Ukrainës Volodymyr Zelensky ishte gjithashtu i interesuar për takimin. Ai beson se kontakti ballë për ballë me Vladimir Putin mund të kontribuojë në zgjidhjen e konfliktit ushtarak me Rusinë.
Sidoqoftë, samiti ka edhe rreziqe të mëdha për Ukrainën, si dhe për Evropën Perëndimore.
Herën e fundit që të katër liderët e vendet u takuan ishte në tetor 2016.
Masat e para që u morën ishin armëpushimi dhe tërheqja e pajisjeve të rënda ushtarake. Deri më tani, një armëpushim i qëndrueshëm nuk ka ndodhur. Ushtarët dhe civilët ukrainas vazhdojnë të vriten.
Macron beson se Bashkimi Evropian duhet të afohet përsëri me Rusinë.
Në shkurt të vitit 2014, Rusia aneksoi me forcë Krimenë e Ukrainës, zgjerimi i parë i territorit kombëtar me mjete ushtarake që nga përfundimi i luftës së dytë botërore. Më pas, Rusia shkaktoi trazira në Lindjen e Ukrainës, duke armatosur “separatistët” vendas dhe duke dërguar ushtrinë e saj, e cila është akoma atje.
Rusia nuk pranon të tërheqë trupat e vendosur në Moldavinë lindore dhe vazhdon të pushtojë pjesë të mëdha të Gjeorgjisë. Një raketë ruse dhe oficerët rusë ishin përfshirë në një grusht shteti të dështuar në Mal të Zi. Moska ndërhyri në referendumin maqedonas në lidhje me riemërimin e vendit, dhe vazhdon fushatat për të ndikuar në opinionin publik evropian.
Këto janë kërcënime të vërteta për shoqëritë demokratike, në të cilat qytetarët evropianë dëshirojnë të jetojnë.
Sidoqoftë, në qershor, Franca, e bashkuar nga Gjermania, nxiti në mënyrë aktive kthimin e pakushtëzuar të Rusisë në Këshillin e Evropës. Në këtë proces, ata madje pranuan kërkesat ruse që këshilli të heqë dorë nga e drejta e tij për të sanksionuar vendet anëtare kur shkelin parimet demokratike.
Një tjetër shenjë shqetësuese e naivitetit të gjykatësve të Macron ishte “vlerësimi pozitiv” i tij për shkëmbimin e të burgosurve rusë dhe ukrainas në shtator.
Në Gjermani, gjërat duken disi më ndryshe. Angela Merkel poi reziston presionit për të përmirësuar marrëdhëniet me Rusinë.
Studiuesit dhe analistët në Rusi argumentojnë se lëvizjet e fundit “pozitive” të Putinit në asnjë mënyrë nuk nënkuptojnë një ndryshim të politikës ndaj Ukrainës.
Zelensky me shumë mundësi do të jetë nën presion për të qenë “i arsyeshëm”.
Në praktikë, kjo mund të nënkuptojë që ai të detyrohet, të bjerë dakord me zgjedhjet dhe një autonomi më të madhe në Ukrainën e okupuar ruse, pa garanci se trupat ruse do të largohen ose se “separatistët” që ata mbështesin do të çarmatosen.
Pyetja më e rëndësishme është nëse Zelensky do të ketë vullnetin dhe forcën për t’i bërë ballë presionit francez, gjerman dhe rus.
A do të refuzojë ai të pranojë “kompromise” kundër interesave të Ukrainës si një shtet i unifikuar me kontroll mbi kufijtë e vet dhe pa praninë e trupave të huaj?
Willem Aldershoff është një analist i pavarur i marrëdhënieve ndërkombëtare dhe një ish-shef njësi në Komisionin Evropian.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A e përballon dot Zelensky korrupsionin dhe luftën në lindje?
Më shumë se 9 orë konferencë, Zelensky thyen rekord
Marrëdhënia me Rusinë dhe e ardhmja e Ukrainës
